Εκπλειστηριασμός ακινήτων στο 1/3 της αντικειμενικής αξίας

(Αναδημοσίευση από ΛΟΓΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ)

Είναι κάποια πράγματα που τα διαβάζεις, και δεν πιστεύεις ότι μπορεί να είναι αληθινά, όπως το δημοσίευμα που ακολουθεί. http://www.capital.gr/News.asp?id=2001544

Και λές ότι δεν μπορεί να είναι αλήθεια, διότι πιστεύεις ότι πίσω από την κάθε "πολιτική" απόφαση υπάρχει ένα σκεπτικό που συνδυάζει την λογική με το συναίσθημα. Αν γιά παράδειγμα μιά απόφαση έχει μιά λογική βάση αλλά είναι απάνθρωπη, φαντάζεται κανείς, ότι στον δικό μας πολιτισμό, τέτοια απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί. Αν πάλι μιά απόφαση βασίζεται αποκλειστικά στο συναίσθημα αλλά δεν έχει καμμιά λογική όπως την αντιλαμβάνεται ο κοινός νούς, φαντάζεται κανείς, και πάλι λόγω του δικού μας πολιτισμού, ότι τέτοια απόφαση δεν θα ληφθεί.

Πέρα όμως από την πολιτιστική διάσταση, υπάρχει και η πολιτική διάσταση.Θα περίμενε κανείς μετά από αυτό που πέρασε η χώρα τα τελευταία 4 χρόνια,δηλαδή με το 30% του πληθυσμού να είναι στην ανεργία, με το 60% των νέων να είναι άνεργοι,με την μείωση των εισοδημάτων γιά αυτούς που ακόμα εργάζονται να ξεπερνά το 30%,με το 49% των ελλήνων να ζούν από τις συντάξεις των ηλικιωμένων μελών της οικογένειας τους,με χιλιάδες συμπολίτες μας να έχουν αυτοκτονήσει,με χιλιάδες οικογένειες να είναι εξαθλιωμένες οικονομικά και να μήν μπορούν να πληρώσουν ούτε τον λογαριασμό της ΔΕΗ,με τις τιμές των ακινήτων να έχουν υποχωρήσει κατά 40%,ότι τώρα που κάτι πάει ν΄αλλάξει,οι πολιτικές αποφάσεις θα είχαν ως γνώμονα τους να κλείσουν πληγές.

Και όταν μιλάω γιά την πολιτική διάσταση, δεν εννοώ την κομματοσκυλική ελληνική κυβέρνηση, διότι δεν λαμβάνει πλέον αυτή τις αποφάσεις τα τελευταία 4 χρόνια. Εννοώ τους Ευρωπαίους ηγέτες στους οποίους έχει εκχωρηθεί η ελληνική εθνική κυριαρχία μετά από συστηματικές προσπάθειες της κομματοκρατίας τα τελευταία 40 έτη. Δηλαδή οι Ευρωπαίοι υποτίθεται ηγέτες πιστεύουν πραγματικά ότι θα βγάλουν τα ακίνητα των 2,5 εκατομμυρίων ελλήνων που χρωστούν στο δημόσιο 500 ευρώ και άνω, σε πλειστηριασμό στο 30% της αξίας των ακινήτων αυτών και αυτό θα περάσει έτσι απλά; Είναι τόσο αφελείς; Δεν ξέρω. Εχω την αίσθηση ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολιτικοί ηγέτες, με την έννοια ότι δεν έχουν κανένα χαρακτηριστικό του ηγέτη, ούτε του "πολιτικού ζώου".

Μου δημιουργείται η αίσθηση ότι έχουμε να κάνουμε με παρακμιακούς ηγέτες μιάς παρακμιακής ηπείρου. Οταν διάβασα αυτό το άρθρο σήμερα, εγώ που ήμουν και είμαι υπέρ της εκλογίκευσης της διαχείρισης των οικονομικών του κράτους και υπέρ του πλεονασματικού προυπολογισμού, στεναχωρήθηκα αρχικά, και στην συνέχεια εξοργίστηκα. Κατά τις απογευματινές ώρες ηρέμησα, διότι ξέρω ότι αυτή απόφαση είναι τόσο άδικη, που δεν θα περάσει. Δεν μπορεί να περάσει διότι θα γίνει επανάσταση. Δεν μπορεί να περάσει διότι μιλάμε γιά 10 εκατομμύρια κατοικίες σε σύνολο 40 εκατομμυρίων κατοικιών που έχει η χώρα. Τυχόν εφαρμογή της απόφασης θα οδηγήσει σε έναν οικονομικό παραλογισμό. Ολοι οι υποτιθέμενοι πολιτικοί, ακόμα και οι παρακμιακοί θα έπρεπε να ξέρουν ότι αν μιά απόφαση είναι υπερβολικά άδικη και οικονομικά παράλογη, δεν μπορεί να περάσει όσο νόμιμη κι΄αν είναι. Αποδεικνύεται όμως ότι δεν το ξέρουν, και θα πληρώσουν τις συνέπειες.

Περισσότερα: http://logikiellada.blogspot.com/#ixzz30Hcd5I8s

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: Αποχαιρετισμός...

Ένα πεζο ποίημα του «Γκάμπο» όπως φώναζαν τον διάσημο συγγραφέα, θεωρείται το στερνό του αντίο προς φίλους και αγαπημένους αφού το έγραψε όταν έμαθε ότι χρειάζεται να δώσει την έσχατη των μαχών.
Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του:

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σού 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.