Η ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας ήταν «η πιο όμορφη, η πιο ελαφριά μέρα του κόσμου», σύμφωνα με τον Γιώργο Σεφέρη...
12 Οκτωβρίου 1944: Οι Γερμανοί αποχωρούν από την Αθήνα και υψώνεται ξανά η ελληνική σημαία στην Ακρόπολη
Στις 12 Οκτωβρίου, ημέρα Πέμπτη, η Αθήνα γιόρτασε την απελευθέρωσή της μετά από τις 1.264 μέρες γερμανική κατοχής.
Ηταν στις 12 Οκτωβρίου όταν τα γερμανικά στρατεύματα άρχισαν να αποσύρονται από την Αθήνα, ενώ νωρίτερα ο διοικητής τους, ο στρατηγός Φέλμι, είχε φροντίσει να διαδοθεί η πληροφορία ότι οι Γερμανοί θα εγκαταλείψουν την ελληνική πρωτεύουσα, διαβεβαιώνοντας ότι κατά την αποχώρησή τους δεν θα υπάρξουν καταστροφές.
Παρόλα αυτά όμως οι Γερμανοί προτού αποχωρήσουν, δεν παρέλειψαν να αφήσουν ένα μακελειό ως αιματηρό ενθύμιο, καθώς εκτέλεσαν κάποιους Ελληνες πατριώτες στο Δαφνί.
Στις 26 Σεπτεμβρίου, στην ομώνυμη πόλη της Ιταλίας υπογράφηκε η ιστορική Συμφωνία της Καζέρτας ανάμεσα στις αντιστασιακές οργανώσεις και πολιτικούς για την σύσταση κυβέρνησης και τους Βρετανούς
Η Συμφωνία της Καζέρτας όριζε ότι όλες οι δυνάμεις των ανταρτών που δρούσαν στην Ελλάδα ετίθεντο «υπό τας διαταγάς της κυβερνήσεως εθνικής ενότητος», η οποία με την σειρά της έθετε τις δυνάμεις αυτές υπό την επίβλεψη των Βρετανών και ειδικότερα, υπό τον Βρετανό στρατηγό Ρόναλντ Σκόμπι. Στόχος ήταν η χώρα να οδηγηθεί στην ομαλότητα αμέσως μετά από την απελευθέρωσή της.
Η ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας ήταν «η πιο όμορφη, η πιο ελαφριά μέρα του κόσμου», σύμφωνα με τον Γιώργο Σεφέρη. Σύσσωμος ο πληθυσμός της Αθήνας ξεχύθηκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας, ενώ οι Γερμανοί από νωρίς είχαν κατεβάσει την σβάστικα από την Ακρόπολη ενώ κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη.
Στο Σύνταγμα, την Ομόνοια, την οδό Πανεπιστημίου, στη Σταδίου, στο Ζάππειο και στην Ακαδημίας, ο κόσμος γιόρταζε την απελευθέρωση. Γνωστοί και άγνωστοι αγκαλιάζονταν ο ένας με τον άλλον, ενώ γαλανόλευκες και κόκκινες σημαίες υψώθηκαν στα περισσότερα κτήρια.
Ο νέος πρωθυπουργός της ελεύθερης πια Ελλάδας, Γεώργιος Παπανδρέου παρουσία της 3ης ορεινής ταξιοαρχίας, ύψωσε στην Ακρόπολη τη γαλανόλευκη, εκεί ακριβώς όπου πριν από μερικές ημέρες κυμάτιζε η σημαία των Γερμανών.
Ωστόσο, πέρα από τους πανηγυρισμούς και τη διάχυτη χαρά, η Ελλάδα μετρούσε τα βαριά της τραύματα από τη γερμανική κατοχή. Η χώρα είχε καταστραφεί οικονομικά, οι υποδομές της ήταν σε τραγική κατάσταση, ενώ οι μαζικές θανατώσεις, οι κακουχίες κ.λπ. είχαν εκτελέσει την Ελλάδα και από δημογραφικής άποψης.
Μετά από την απελευθέρωσή της, η Ελλάδα θρηνούσε 45.000 νεκρούς από την πείνα, 1.800 εκτελεσθέντες και 2.000 νεκρούς από τις εμφύλιες συγκρούσεις...
Πηγή ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
12 Οκτωβρίου 1944: Οι Γερμανοί αποχωρούν από την Αθήνα και υψώνεται ξανά η ελληνική σημαία στην Ακρόπολη
Στις 12 Οκτωβρίου, ημέρα Πέμπτη, η Αθήνα γιόρτασε την απελευθέρωσή της μετά από τις 1.264 μέρες γερμανική κατοχής.
Ηταν στις 12 Οκτωβρίου όταν τα γερμανικά στρατεύματα άρχισαν να αποσύρονται από την Αθήνα, ενώ νωρίτερα ο διοικητής τους, ο στρατηγός Φέλμι, είχε φροντίσει να διαδοθεί η πληροφορία ότι οι Γερμανοί θα εγκαταλείψουν την ελληνική πρωτεύουσα, διαβεβαιώνοντας ότι κατά την αποχώρησή τους δεν θα υπάρξουν καταστροφές.
Παρόλα αυτά όμως οι Γερμανοί προτού αποχωρήσουν, δεν παρέλειψαν να αφήσουν ένα μακελειό ως αιματηρό ενθύμιο, καθώς εκτέλεσαν κάποιους Ελληνες πατριώτες στο Δαφνί.
Στις 26 Σεπτεμβρίου, στην ομώνυμη πόλη της Ιταλίας υπογράφηκε η ιστορική Συμφωνία της Καζέρτας ανάμεσα στις αντιστασιακές οργανώσεις και πολιτικούς για την σύσταση κυβέρνησης και τους Βρετανούς
Η Συμφωνία της Καζέρτας όριζε ότι όλες οι δυνάμεις των ανταρτών που δρούσαν στην Ελλάδα ετίθεντο «υπό τας διαταγάς της κυβερνήσεως εθνικής ενότητος», η οποία με την σειρά της έθετε τις δυνάμεις αυτές υπό την επίβλεψη των Βρετανών και ειδικότερα, υπό τον Βρετανό στρατηγό Ρόναλντ Σκόμπι. Στόχος ήταν η χώρα να οδηγηθεί στην ομαλότητα αμέσως μετά από την απελευθέρωσή της.
Η ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας ήταν «η πιο όμορφη, η πιο ελαφριά μέρα του κόσμου», σύμφωνα με τον Γιώργο Σεφέρη. Σύσσωμος ο πληθυσμός της Αθήνας ξεχύθηκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας, ενώ οι Γερμανοί από νωρίς είχαν κατεβάσει την σβάστικα από την Ακρόπολη ενώ κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη.
Στο Σύνταγμα, την Ομόνοια, την οδό Πανεπιστημίου, στη Σταδίου, στο Ζάππειο και στην Ακαδημίας, ο κόσμος γιόρταζε την απελευθέρωση. Γνωστοί και άγνωστοι αγκαλιάζονταν ο ένας με τον άλλον, ενώ γαλανόλευκες και κόκκινες σημαίες υψώθηκαν στα περισσότερα κτήρια.
Ο νέος πρωθυπουργός της ελεύθερης πια Ελλάδας, Γεώργιος Παπανδρέου παρουσία της 3ης ορεινής ταξιοαρχίας, ύψωσε στην Ακρόπολη τη γαλανόλευκη, εκεί ακριβώς όπου πριν από μερικές ημέρες κυμάτιζε η σημαία των Γερμανών.
Ωστόσο, πέρα από τους πανηγυρισμούς και τη διάχυτη χαρά, η Ελλάδα μετρούσε τα βαριά της τραύματα από τη γερμανική κατοχή. Η χώρα είχε καταστραφεί οικονομικά, οι υποδομές της ήταν σε τραγική κατάσταση, ενώ οι μαζικές θανατώσεις, οι κακουχίες κ.λπ. είχαν εκτελέσει την Ελλάδα και από δημογραφικής άποψης.
Μετά από την απελευθέρωσή της, η Ελλάδα θρηνούσε 45.000 νεκρούς από την πείνα, 1.800 εκτελεσθέντες και 2.000 νεκρούς από τις εμφύλιες συγκρούσεις...
Πηγή ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ