2. Επίκαιρα ερωτήματα διεθνών αντιπαραθέσεων...

Ας είμαστε ανοιχτοί σε όλες τις απόψεις, τις κριτικές, τα ιστορικά γεγονότα, απ' όπου κι αν προέρχονται...
Ακριβώς εκεί, ανάμεσα στις γραμμές, τις αντιφάσεις και τις αμφισβητήσεις, ακόμα και των δικών μας πιστεύω, θα βρίσκεται η αλήθεια...

άρθρο του Peter Koening 29-12-2014:
Ευρώπη Προσοχή! ΄Ενας Τρίτος Π. Πόλεμος Μπορεί να Σε Καταστρέψει Τρίτη Φορά Μεσα Σε Εναν Αιώνα.

[O συντάκτης  αυτού του άρθρου- προειδοποίησης, στις αρχές του καινούργιου χρόνου, είναι οικονομολόγος και γεωπολιτικός αναλυτής. Υπήρξε στέλεχος της  Διεθνούς Τράπεζας επί 30ετία  και εργάσθηκε σε διάφορα σημεία του πλανήτη, στα πεδία του περιβάλλοντος και των υδατίνων πόρων. Καρπός της εμπειρίας του είναι το μυθιστόρημα «Implosion» (εσώτροπη έκρηξη), ένα οικονομικό θρίλερ,γύρω από πολέμους, περιβαλλοντική καταστροφή και την απληστία των πολυεθνικών. Αρθρογραφεί σε σειρά δημοφιλή διεθνή όργανα της ελεύθερης ενημέρωσης.]
Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

H Ουάσιγκτων είναι αποφασισμένη για ένα πόλεμο με τη Ρωσία. Το «Σχέδιο  για ένα Νέο Αμερικανικό Αιώνα» προβλέπει τη κατοχή όλου του πλανήτη. Μετά τη Ρωσία, θα ακολουθήσει η Κίνα. Αυτό είναι το σχέδιο. Η Κίνα είναι ήδη περικυκλωμένη. Δεν έχει σημασία το γεγονός ότι Ρωσία και Κίνα συνήψαν πρόσφατα μια συνθήκη, μια στενή οικονομική και στρατιωτική συμμαχία –που το να νικηθεί είναι σχεδόν ακατόρθωτο.
Εκτός-και εδώ είναι η ουσία του θέματος- εκτός εάν η Ουάσιγκτων αρχίσει έναν ολοκληρωτικό πυρηνικό πόλεμο, καταστρέφοντας τον πλανήτη, και τις ίδιες τις ΗΠΑ –αλλά πρώτα και κύρια την Ευρώπη.

Από τις 28 χώρες του ΝΑΤΟ, οι 26 είναι στην Ευρώπη. Οι 12, στην Ανατολικήν Ευρώπη, είναι  χώρες που αποτελούσαν στο παρελθόν  επικράτειες εξαρτημένες από την Σοβιετική ΄Ενωση. Και η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ συνέβη παρά την υπόσχεση της Ουάσιγκτων, την εποχή της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου, να μην επεκτείνει το ΝΑΤΟ στα ανατολικά. ΄Ενα ψέμα και μια ωμή πρόκληση στη Ρωσία.
Αυτή η πρόκληση γίνεται οξύτερη σήμερα, με τήν αύξηση του εξοπλισμού των νατοϊκών βάσεων στην Πολωνία και την Λιθουανία από τις ΗΠΑ και από την εξέταση από το ΝΑΤΟ της επείγουσας αίτησης της Ουκρανίας – ή μάλλον της αίτησης των ναζιστών κακοποιών, που εγκατέστησε η Ουάσιγκτων στο Κίεβο- για προστασία του ΝΑΤΟ και για ένταξη στο ΝΑΤΟ το ταχύτερο.
Φαντάσου, το ΝΑΤΟ στην πόρτα της Μόσχας. Θα μπορούσε το Κρεμλίνο απλώς να υποκλιθεί και να το δεχτεί; -Απίθανο. Με νατοϊκές βάσεις σε 26 ευρωπαϊκές χώρες, πού, λέτε, θα ήταν το λογικό κέντρο του επομένου πολεμικού θεάτρου;
Το αντιμβάνονται αυτό τα ανδρείκελα του Ομπάμα; Στερούνται και μυαλού οι βάσσαλοι; ΄Η οι δείλαιοι κυβερνώντες σκοπεύουν να διαφύγουν στην Φλώριδα, ενώ οι λαοί τους θα γίνονται στάχτη; Ευρώπη Ξύπνα! Λαοί της Ευρώπης, πάρτε πίσω τις χώρες σας από τις νεοφιλελεύθερες μαριονέτες, από τους ασπόνδυλους και ανεγκέφαλους ηγέτες σας.

Στη πραγματικότητα, η Δύση, υπό την ηγεσία του γυμνού Αυτοκράτορα, διεξάγει τώρα πόλεμο κατά της Ρωσίας σε διάφορα μέτωπα:
-. Λυσσώδης αντιρωσική προπαγάνδα, απο συστημικά ΜΜΕ υπό αγγλο-σαξω- σιωνιστικό έλεγχο.
-.  Εξοπλισμός και εφοδιασμός των εγκληματιών πολέμου του Κιέβου, που προκάλεσε τον βάρβαρο σκοτωμό τουλάχιστον 5.000 κατοίκων του Ντονμπάς, αμάχων στη πλειοψηφία τους παιδιών και γυναικών και περισσότερο του ενός κατομμυρίου άστεγους πρόσφυγες στη Ρωσία.
-.Προβοκάτσιες εμπνεύσεως CIA, όπως η κατάρριψη, από αεροπλάνα του Κιέβου, του Μαλαισιανού Μπόϊγκ ΜΗ17, με τον σκοτωμό 298 επιβατών του.
-.Ομοβροντίες οικονομικών κυρώσεων που, ωστόσο, πληγώνουν την Ευρώπη περισσότερο από τη Ρωσία και ένας νομισματικός πόλεμος, με την οργανωμένη υποτίμηση του ρουβλίου, σε συνδυασμό με την μεθοδευμένη πτώση της τιμής του πετρελαίου, κατόπιν συνωμοσίας με τούς Σαουδάραβες κλόουν για υπερπαραγωγή –που αποτελεί πλήγμα στιλέτου όχι μόνο κατά της Ρωσίας, αλλά και εναντίον της οικονομίας  και άλλων που αρνούνται υποταγή στα κελεύσματα της Ουάσιγκτων, όπως το Ιράν και η Βενεζουέλα.

Η Ρωσία τα υφίσταται όλα αυτά με ηρεμία. Ο Βλαδίμηρος Πούτιν είναι εξαίρετος σκακιστής, και  υπερφαλαγγίζει τη Δύση σε κάθε της κίνηση. Επιπλέον των μεγάλων συναλλαγματικών αποθεμάτων της Ρωσίας –που υπολογίζονται σε μισό τρισεκατομύριο δολάρια  –η ρωσική Κεντρική Τράπεζα συνήψε συμφωνία ανταλλαγής νομισμάτων (swap) με την Κίνα, ορθώνοντας τις συνδυασμένες οικονομίες τους -27% του παγκόσμιου ακαθάριστου εισοδήματος (  85 τρισεκατομμύρια δολάρια)- απέναντι στις δυτικές οικονομικές επιθέσεις.
Πριν λιγες μέρες η Κεντρική Τράπεζα της Ρωσίας αρχισε να ξανα-αγοράζει φθηνά, υποτιμημένα ρούβλια, με το πλεόνασμα των συναλλαγματικών αποθεμάτων της. Το ρωσικό νόμισμα ανατιμήθηκε έτσι κατά 10% στις 17 Δεκεμβρίου. Με τη πτώση του ρουβλίου, ξένοι μέτοχοι ρωσικών επιχειρήσεων, ιδίως στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, τρόμαξαν ότι θα χάσουν τα λεφτά τους και πούλησαν τις μετοχές τους . Η Ρωσία έσπευσε να τις αγοράσει, επιτυγχάνοντας έτσι όχι μόνο να επαναπατρίσει ρωσικές μετοχές σε ρωσικά χρηματοκιβώτια αλλά να εισπράξει και τα μερίσματα αυτών των μετοχών. Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς ( ρεπορτάζ Σπήγκελ) μόνο με αυτή τη κίνηση η Ρωσία κέρδισε κάπου 20 δις δολάρια.

Στον πόλεμο τον οικονομικό και της προπαγάνδας η Ρωσία φαίνεται να κερδίζει. Στο πολιτικό Δυτικό μέτωπο τα πράγματα δείχνουν επίσης κατάρρευση. Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας, μέλους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ευθυγραμμίσθηκε με τη Ρωσία, εναντίον της Ουάσιγκτων. Η Τουρκία, που άλλοτε διεκδικούσε την ένταξη στην ΕΕ, τώρα έχει βάλει στόχο την εισδοχή της στην Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης. Η Τουρκία είναι στρατηγικό μέλος-κλειδί της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Θα ακολουθήσουν και άλλα μέλη άραγε, καθως ολοένα και περισσότεροι βλέπουν τη γύμνια και την κακοήθεια του αυτοκράτορα;

Οι πέπλοι πέφτουν. Βαθμιαία. Οι λεγόμενοι σύμμαχοι της αυτοκρατορίας είναι επιφυλακτικοί απο πολύ καιρό. Φοβούμενοι «κυρώσεις» η και -χειρότερα, το ενδεχόμενο δάγκωμά τους από τη μηχανή που σκοτώνει- συγκατένευαν και έμπαιναν  στο παιχνίδι. Αλλά βλέποντας την εξασθένηση  του θηρίου, είναι τώρα συνεχώς τολμηρότεροι για την εγκατάλειψή του.
Ευρώπη- έχε το νου σου! Το κέντρο του επομένου πολέμου μπορεί και πάλι να είναι η Ευρώπη. ΄Ενα ετοιμοθάνατο θηρίο δεν δείχνει έλεος. Μάλλον καταστρέφει την υφήλιο και τον εαυτό του μαζί, παρά αφήνει πίσω του επιζώντες. Εκτός  και  τα δηλητηριώδη, φονικά πλοκάμια του  παραλύσουν οριστικά, με οικονομική απομόνωση, με την εγκατάλειψη του δολαρίου, με την μετατροπή του σε άχρηστο και ξεπερασμένο νόμισμα, για πάντα.

Ευρώπη –δεν είναι πολύ αργά! Το οικονομικό μέλλον σου είναι στην αυτονομία: Μια συνένωση κυρίαρχων ευρωπαϊκών εθνών σε συμμαχία με την Ανατολή, με τον πολλά υποσχόμενο νέο Δρόμο του Μεταξιού. Η προσφορά του κ. Ξι Ζιπίνγκ στην κ. Μέρκελ τη περασμένη άνοιξη ισχύει πάντοτε. Ο νεοφιλελεύθερος τρόπος σκέψης είναι κοντόφθαλμος. ΄Αμεσο κέρδος για άμεσο χρέος.
Ευρώπη, πάρε την πρωτοβουλία.Σπάσε τα δεσμά από τη διεφθαρμένο, καταχρεωμένο σύστημα του δολαριο-καζίνου . ΄Ενα νέο νομισματικό σύστημα ρούβλι-γιουάν είναι υπό δημιουργία. Το καλάθι μπορεί σύντομα να διευρυνθεί με τα νομίσματα Βραζιλίας, Ινδίας, και Νότιας Αφρικής –και, ποιός ξαίρει, ίσως και του ευρώ;. Τα παιδιά μας,τα εγγόνια και τα δικά τους παιδιά αξίζουν ένα μέλλον ειρήνης, αρμονίας και ευημερίας.

Πηγή: ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ & Global Research

Παρασκήνιο της κρίσης στην Ουκρανία...

Συνέντευξη – βόμβα  του Τζουλιέτο Κιέζα για το παρασκήνιο της κρίσης – Προετοιμάζουν τον Γ' Παγκόσμιο;

(Πηγή NEWSBOMB.GR )

Ο Τζουλιέτο Κιέζα ήταν για χρόνια στέλεχος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος ως τη διάλυσή του, ανταποκριτής στη Μόσχα στα χρόνια της περεστρόικα, φίλος του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, πολέμιος και αναλυτής της παγκοσμιοποίησης αλά pax americana και λάτρης της Ελλάδας, όπου κάνει τις διακοπές του ως και σήμερα, επιλέγοντας σταθερά την Αντίπαρο.

Η γλώσσα του αιχμηρή, λέει όσα δεν φαίνονται στην επιφάνεια και εξηγεί γιατί η κρίση της Ουκρανίας μπορεί να είναι μια προετοιμασία ακόμη και για έναν Γ’ Παγκόσμιο. Έδωσε τη συνέντευξή του στο διαδικτυακό τόπο «Ζέρκαλο Κρίμα», το πλήρες κείμενο της οποίας παραθέτουμε, γιατί λυπούμαστε να αλλάξουμε ακόμη και μια λέξη από το λόγο και τις αλήθειες του:

«Αρκετά συχνά αναγκάζομαι να εξηγώ ότι δεν είμαι και πολύ χαρούμενος, που είμαι δημοσιογράφος. Το επάγγελμα αυτό έχει στις μέρες μας δυσφημιστεί πολύ. Όταν νέα παιδιά μου λένε ότι θέλουν να γίνουν δημοσιογράφοι, τους εξηγώ ότι θα τους είναι πολύ δύσκολο ψυχολογικά να το πετύχουν. Σήμερα μπορείς να γίνεις πετυχημένος υπό έναν όρο - να ξέρεις να λες ψέματα.

Μελετώ εδώ και καιρό φαινόμενα κρίσης. Πολλοί λένε ότι είμαι καταστροφολόγος, υπερβολικά απαισιόδοξος, όμως απλά λέω ό,τι βλέπω. Πολλοί συνάδελφοί μου βλέπουν το ίδιο και δεν λένε τίποτα, για ποικίλους λόγους. Οι άνθρωποι εντυπωσιάζονται γιατί δεν γνωρίζουν πολλά για τα σύγχρονα προβλήματα. Η απάντηση είναι προφανής: διότι η δημοσιογραφία έπαψε να είναι έντιμη, έπαψε ακόμη και να προσπαθεί να είναι.
Κατανοητό ότι πλήρης αντικειμενικότητα δεν υπάρχει, πρόκειται για ψευδαίσθηση. Όμως και το ίδιο το σύστημα μετάδοσης των πληροφοριών έχει ριζικά μεταβληθεί.
Για παράδειγμα, για όλα τα γεγονότα, που σχετίζονται με την Ουκρανία, η δυτική κοινή γνώμη δεν γνωρίζει εν γένει τίποτα. Είναι απληροφόρητοι ακόμη και οι (Ιταλοί) πολιτικοί, τί να πει κανείς για τους απλούς πολίτες. Τα δυτικά ΜΜΕ μεταδίδουν πληροφορίες αλλοιωμένες είτε εντελώς αποσιωπούν κραυγαλέα δεδομένα: κατά τη δική τους ερμηνεία η Ρωσία κατέλαβε κατ’ επιθυμία του δικτάτορα Πούτιν ολόκληρη την Ουκρανία, η οποία θέλει να είναι ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος και να γίνει μέλος της ΕΕ.
Με ανησυχεί πολύ το χαμηλό διανοητικό επίπεδο των κρατικών ηγετών. Είδα πολλές φορές με τα ίδια μου τα μάτια, ότι εκείνοι, που λαμβάνουν σημαντικότατες αποφάσεις, δεν γνωρίζουν, δεν κατανοούν περί τίνος πρόκειται. Τώρα όλοι όσοι ανέρχονται στην εξουσία έχουν πολύ στενούς ορίζοντες, σκέφτονται και ενεργούν σε μια κοντόθωρη ιστορική προοπτική και αυτό δεν είναι σωστό.
Δεν μπορεί πάλι να πεις ότι είναι μόνο δική τους η ευθύνη. Όχι, το ίδιο το πολιτικό σύστημα οδήγησε σε αυτή τη μετάλλαξη. Η ζωή επιταχύνθηκε πολύ, οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να τη φθάσουν, ούτε είναι σε θέση να αφομοιώσουν έναν τόσο τεράστιο όγκο πληροφοριών σε τόσο σύντομα χρονικά διαστήματα.
Αυτό το ένοιωσα ο ίδιος ως ευρωβουλευτής, όταν απλώς δεν έχεις χρόνο να μελετήσεις οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα. Άλλοτε οι πολιτικοί έγραφαν βιβλία, τώρα απλώς τα εκδίδουν με το όνομά τους, χωρίς να έχουν καταβάλει καμία διανοητική προσπάθεια γι’ αυτό.

Σε ό,τι αφορά τώρα στην Ουκρανία. Τα χρόνια της ανεξαρτησίας το ουκρανικό κράτος κυβερνήθηκε από τέσσερις προέδρους, όλοι τους έδρασαν εκτός κάθε στοιχειώδους κατανόησης του κοινωνικού τους χρέους ενώπιον των πολιτών τους. Πρόκειται για ανεύθυνος ανθρώπους. Ο Κραφτσούκ υπέγραψε την πράξη διάλυσης μιας τεράστιας χώρας (σ.σ. της ΕΣΣΔ) χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα τί θα κάνει στη συνέχεια.
Προφανώς όσοι συγκεντρώθηκαν στο Μπελαβέσκοε Πούσε δεν σκέφτονταν καθόλου το μέλλον τη στιγμή εκείνη. Δείτε, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ ο Γέλτσιν απλώς ξεπούλησε τη Ρωσία, αυτό είναι ολοφάνερο.
Οι Ουκρανοί συνάδελφοί του, Κραφτσούκ, Κούτσμα, Γιούσενκο, σε τίποτε δεν ήταν καλύτεροι, ούτε ήταν ανεξάρτητοι παίκτες, δεν είχαν τη δυνατότητα να λαμβάνουν αποφάσεις, απλώς εκτελούσαν τις υποδείξεις έξωθεν των συνόρων, ήταν κοινοί μισθοφόροι. Η Ουκρανία ήταν από καιρό στα χέρια των ΗΠΑ. Όμως αυτό το φαύλο σύστημα είναι δυνατό και πρέπει να κατεδαφιστεί, χρειάζεται φρέσκο αίμα, νέοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν θα φοβούνται να ρισκάρουν. Το γεγονός ότι δεν έχουν εμπειρία είναι ευτύχημα, διότι όλη η προηγούμενη εμπειρία των πολιτικών παλαιάς κοπής είναι αρνητική. Φυσικά και θα κάνουν λάθη, αλλά δεν θα «πουλήσουν» τη χώρα.

Η κρίση κλιμακώνεται και αποκαλύπτει τεράστια, παγκόσμια προβλήματα, τα οποία και θα διαμορφώσουν νέους ηγέτες. Η διεθνής κρίση θα θέσει υπό αμφισβήτηση όλους τους προηγούμενους κανόνες και συνήθειες ζωής. Οι ιδέες του 20ού αιώνα δεν θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τις εξελίξεις. Στο νέο αιώνα θα υπάρχει άλλο σύστημα κρισιακών φαινομένων, ενώ οι νέοι άνθρωποι σε κάθε περίπτωση θα είναι πιο ικανοί στο να τα διαχειριστούν.
Στην Ιταλία υπάρχει το κόμμα των «Πέντε αστέρων», το οποίο πρόσφατα ίδρυσε ο δημοφιλής κωμικός Πέπε Γκρίλο. Κατάλαβε πριν από όλους τους υπόλοιπους Ιταλούς πολιτικούς ότι η κρίση διευρύνεται και πρώτος προκάλεσε μια γενικευμένη δημόσια συζήτηση, ξεσηκώνοντας έναν ολόκληρο στρατό νέων ανθρώπων. Σήμερα υπάρχουν στο ιταλικό Κοινοβούλιο 173 βουλευτές και γερουσιαστές του κόμματος αυτού και η έλλειψη εμπειρίας δεν τους εμπόδισε να αναπτύξουν τη δραστηριότητά τους, πολύ γρήγορα βρήκαν τον προσανατολισμό τους στη νέα κατάσταση. Η ανανέωση είναι αναπόφευκτη, αργά ή γρήγορα αυτό θα συμβεί οπωσδήποτε.
Η διαδεδομένη αποσύνθεση του ανθρώπου εξελίσσεται σε ολόκληρο τον κόσμο και η διαδικασία αυτή δεν άρχισε χθες. Υπάρχει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον έγγραφο, το The Powell Memo, που πήρε το όνομά του από έναν τραπεζίτη, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του 1970 το διαμόρφωσε.
Η περίοδος εκείνη ήταν ένα κομβικό σημείο, εκείνη ακριβώς τη στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας, μετά την κρίση του πετρελαίου, μετά την απόφαση του Νίξον να εγκαταλείψει την εξάρτηση του δολαρίου από το χρυσό, πραγματοποιήθηκε μια ριζική στροφή, ξεκίνησε η εποχή του νεοφιλελευθερισμού.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι διεθνείς ελίτ, η παγκόσμια καπιταλιστική ανώτερη ηγεσία, οι τραπεζίτες, οι ιδιοκτήτες των πολυεθνικών εταιρειών, οι δημιουργοί του συστήματος του Federal Reserve, οι άνθρωποι, που ελέγχουν την κεντρική τράπεζα της Ευρώπης και της Μ. Βρετανίας, αποφάσισαν να μπλοκάρουν την εμφάνιση νέων ιδεών μέσω της επιβολής αυστηρού ελέγχου επί όλων των ΜΜΕ, των Πανεπιστημίων, όλων των σημείων, όπου αναπαράγονται νέα στελέχη.
Το βασικό αποτέλεσμα είναι η συνολική πτώση του διανοητικού επιπέδου των ανθρώπων. Η σημερινή γενιά, ακόμη κι εμείς οι ίδιοι, γίναμε πολύ πιο αδύναμοι από όλες τις απόψεις, από ό,τι τότε, που σημειώθηκε αυτή η επανάσταση στη μαζική συνείδηση. Αλλά τη στιγμή της κρίσης στο μοντέλο αυτό της ζωής εμφανίζεται η δυνατότητα να σταματήσει η διαδικασία της πτώσης και να στραφεί αυτό προς την πλευρά της ανάπτυξης.

Μετά από δύο-τρία χρόνια θα γίνει καταφανές τί έπραξαν στην Ουκρανία, ο κόσμος οπωσδήποτε θα μάθει τί πραγματικά συνέβη στην Οδησσό (σ.σ. όπου πυρπολήθηκε το Μέγαρο των Συνδικάτων και κάηκαν ζωντανοί περίπου 100 άνθρωποι). Και το πραξικόπημα στην Ουκρανία είναι απλώς ένας κρίκος στη μεγάλη αλυσίδα των γεγονότων, τα οποία προετοίμασαν τη γρήγορη ανάπτυξη της χρηματιστικής κρίσης, την κατάρρευση του καπιταλιστικού μοντέλου. Οι παγκόσμιες ελίτ κατάλαβαν ότι όλα κρεμάστηκαν σε μια κλωστή και σύντομα μπορούν να καταρρεύσουν, ότι η κοινωνία της αφθονίας τερματίστηκε και ότι ο κόσμος προσέγγισε την κοινωνία των ελλείψεων, στην οποία η δημοκρατία είναι αδύνατη. Χρειάζεται να μετατραπεί η εξουσία από δημοκρατική και καταναλωτική σε αυταρχική και αναδιανεμητική, διότι πολύ σύντομα οι πηγές πλούτου θα πάψουν να επαρκούν. Οι ΗΠΑ βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας και είναι ο βασικός μηχανισμός προώθησης αυτού του σχεδίου.
Οι ΗΠΑ προετοιμάζουν μια μεγάλη σύγκρουση. Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία είναι η προετοιμασία του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Και ο κεντρικός τους στόχος είναι η Ρωσία, διότι είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, ο πιο βασικός ιστορικός εχθρός. Μετά τη Ρωσία, η καπιταλιστική άρχουσα ελίτα θα ασχοληθεί με την Κίνα. Και η Ουκρανία είναι απλώς ένα εργαλείο! Είναι η αχίλλειος πτέρνα της Ρωσίας.
Και αυτή τη φορά ξεπέρασαν όλα τα νοητά όρια. Για να ανακηρύξουν τον Πούτιν δικτάτορα, τους είναι απαραίτητο να τον δυσφημίσουν, να τον θέσουν σε πολύ δύσκολη θέση και γι’ αυτό χρησιμοποιήθηκαν ακραία μέτρα, ο ναζισμός. Θυμάμαι τη διατύπωση του Μπρεχτ, ο οποίος έγραψε το 1938 ότι «όταν η δημοκρατία μετατραπεί σε φασισμό, θα έχει λάβει τη μορφή της Αμερικής». Και όλα αυτά επιβεβαιώνονται μπροστά στα μάτια μας, η Αμερική εντελώς ευθέως αξιοποιεί το ναζισμό.

Όλοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ ξόδεψαν αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια για το «νέο μέλλον της Ουκρανίας, αυτό που της αξίζει», σύμφωνα με την υπέροχη φράση της Βικτώρια Νούλαντ, όμως οι ίδιες έγιναν φασιστικές. Όταν ο γερουσιαστής Μακέιν πηγαίνει στην πλατεία του Ευρωμαϊντάν και υποστηρίζει ανοιχτά τους ναζιστές ηγέτες στην Ουκρανία, αυτός, ένας άνθρωπος με επιρροή και υποψήφιος πρόεδρος, ομολογεί ενώπιον όλου του κόσμου ότι είναι και ο ίδιος ναζιστής. Με τον Τζον Κέρι η ίδια ιστορία.
Η ηγεσία των ΗΠΑ δήλωσε ευθέως στον κόσμο ότι είναι φίλη των ναζιστών. Βλέπουμε στην Ουκρανία το τέλος της δυτικής δημοκρατίας. Η Δύση ως τόπος, όπου κάποτε γίνονταν σεβαστά τα δικαιώματα του ανθρώπου, όπου σέβονταν την ελευθερία επιλογής, τις αρχές χωρισμού των εξουσιών, έπαψε να υπάρχει.

Πέρασαν τρείς μήνες από την τραγωδία στο Μέγαρο των Συνδικάτων της Οδησσού και η Ευρώπη ήδη βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση, έχουν υποστηρίξει και με κάθε τρόπο διευκολύνει τους εκδικητές στην Ανατολική Ουκρανία, Όμως μια διόρθωση. Δεν ήταν, κάθε άλλο, ολόκληρη η Ευρώπη, αλλά η Γερμανία στο πρόσωπο της κυρίας Μέρκελ και του υπουργού Εξωτερικών Σταϊνμάγερ. Όμως υπήρχαν εκεί και πολύ διαφωνούντες, ειδικά μεταξύ των παραγωγικών τάξεων. Εν συνεχεία ήταν η Πολωνία και οι Δημοκρατίες της Βαλτικής.
Το υπόλοιπο τμήμα της Ευρώπης δεν υποστήριξε το πραξικόπημα στο Κίεβο και καταδίκασε τις εκδικητικές ενέργειες της λεγόμενης νέας ηγεσίας. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης στο Μαϊντάν, αλλά και στη συνέχεια κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των εγγράφων του Βίλνιους, κανείς δεν διαβουλεύθηκε με την Ιταλία, την Ισπανία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία. Αυτές οι αποφάσεις προετοιμάστηκαν στην κουζίνα των Βρυξελλών υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ.
Το Μαϊντάν ήταν ένα διπλό χτύπημα στη Ρωσία και την Ευρώπη. Γιατί ο Ομπάμα επισκέφθηκε την Ευρώπη δύο φορές μέσα σε δύο μήνες; Αυτό είναι ένα πρωτοφανές περιστατικό. Στο παρελθόν δεν πραγματοποιούσε περισσότερες από μία επίσκεψη το χρόνο.
Ο Ομπάμα έδωσε να καταλάβουν ότι πρέπει να αρνηθεί η Ευρώπη το ρωσικό αέριο. Τώρα, είπε, θα σας εφοδιάζουμε με το σχιστολιθικό μας αέριο. Δηλαδή τώρα η Ευρώπη πρέπει να πληρώνει τα πάντα για χάρη της Αμερικής και προπαντός το χρέος της Ουκρανίας. Είναι σοβαρή η η αύξηση της αξίας της ενέργειας και όλα τα συναφή. Για τη Ρωσία αυτό σημαίνει απώλειες περισσότερες από εκατό δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτός ο ενδιαφέρον συνδυασμός έχει σχεδιαστεί. Αλλά εξαιτίας της μεγάλης βιασύνης τους, τους διέφυγαν ορισμένα σοβαρά λάθη.
Αυτή η ισχυρή και απροκάλυπτη ρωσοφοβία διευκόλυνες την αναγέννηση του ρωσικού πνεύματος. Για πρώτη φορά μετά από είκοσι και πλέον χρόνια, ο ρωσικός λαός απέκτησε συνείδηση του εαυτού του. Αυτό το ξύπνημα ξεκίνησε με την Κριμαία. Έως τότε τίποτα δεν υπήρχε, οι Ρώσοι στην Ουκρανία σιωπούσαν και τώρα ξύπνησαν. Ήθελαν να αποδυναμώσουν τον Πούτιν, αλλά αυτός αντιθέτως, βγήκε από αυτήν την παρτίδα ακόμη πιο ισχυρός. Φυσικά μπορούν έως και τώρα πολύ σοβαρά να επιδράσουν στην εσωτερική κατάσταση της Ρωσίας, γιατί διαθέτουν γι’ αυτό τα απαραίτητα εργαλεία.
Κι αυτό γιατί η Ρωσία είναι μια καπιταλιστική χώρα. Όλα αυτά τα χρόνια ο ίδιος ο Πούτιν οδήγησε τη χώρα προς την κατεύθυνση της Δύσης. Όταν διαβάζω τα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η Γκαζπρόμ και η Ροσνέφτ ανήκουν κατά το ήμισυ στους Αμερικανούς και άλλους ξένους επενδυτές, είναι φυσικό ότι μπορούν να το εκμεταλλευτούν αυτό το γεγονός.
Πιστεύω ότι η Ρωσία θα μπορέσει να υπερασπιστεί τον εαυτό της, αλλά θα είναι δύσκολο. Θα πρέπει γι’ αυτό να πάρει αποφάσεις για ριζικές αλλαγές. Υπάρχουν δυνάμεις, οι οποίες είναι ακόμη σε θέση πλήρως να μην υποκύπτουν στα αμερικανικά συμφέροντα: η Κίνα και η Ρωσία. Η Ρωσία έχει πυρηνικά όπλα, τεχνολογία, ικανή να αντιπαρατεθεί στην δική τους. Υπάρχουν επίσης και άλλοι γίγαντες: η Ινδία, το Ιράν, οι χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ο Πούτιν κατανόησε ότι ειρήνευση με τη Δύση είναι αδύνατη και άρχισε να αλλάζει την ομάδα του. Η αδύναμη απάντηση της Ρωσίας οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει ακόμη το απαραίτητο δυναμικό, το οποίο ακόμη δεν έχει ακόμη επαρκώς διαμορφωθεί σε επίπεδο στελεχών.
Οι ίδιες οι ιδέες του Πούτιν βρίσκονται στη μέση της οδού, έτσι πιστεύω. Υπάρχουν στιγμές, που δίνει αφορμή να σκεφτεί κανείς ότι έχει καταλάβει τη σοβαρότητα της συνολικής κατάστασης. Έδρασε εξαιρετικά όταν κατανόησε ότι τα συμφέροντα Ευρώπης και Αμερικής δεν συμπίπτουν και άρχισε ταχύτατα να προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί.
Ο Πούτιν καταλαβαίνει ότι τώρα η Ρωσία δεν μπορεί μόνη της να σταματήσει τις ΗΠΑ. Αυτό θα συμβεί μόνο στην περίπτωση, που επιτευχθεί να διαχωριστούν οι γνώμες Ευρωπαίων και Αμερικανών, να δημιουργηθεί η δική του στρατηγική ένωση μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας. Το κακό πρέπει να αντιμετωπιστεί με κοινές προσπάθειες, προσελκύοντας εταίρους στη δική σου πλευρά και με τη βοήθεια νέων ιδεών.

Περισσότερα: http://www.newsbomb.gr/bloggers/edo-mosha/story/469510/otan-i-dimokratia-metatrapei-se-fasismo--tha-ehei-to-prosopo-tis-amerikis#ixzz37MQtwbmZ

H Τουρκία πρώτα θα διαμελιστεί και μετά θα ...μεγαλώσει;

Καλό είναι να γνωρίζουμε τις απόψεις που διαμορφώνονται στην Τουρκία, από πρώτο χέρι...

Του Σεντάτ Λατσινέρ*

(Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης) Πηγή: ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

Οι πολιτικοί χάρτες αλλάζουν συχνά στην περιοχή μας: Πρώτα διαλύθηκε η γείτονάς μας Σοβιετική Ένωση, μετά η Γιουγκοσλαβία μετά το Αζερμπαϊτζάν. Το Κοσσυφοπέδιο αποσχίστηκε από τη Σερβία, η οποία είχε φύγει από την Γιουγκοσλαβία. Η Γεωργία, προτού καταφέρει να συνέλθει από το σοκ της απόσχισης της Αμπχαζίας, έζησε την τραγωδία της απόσχισης της Οσετίας, με την υποστήριξη της Ρωσίας. Φέτος η Ρωσία άρπαξε την Κριμαία από την Ουκρανία. Ο εμφύλιος και η απειλή απόσχισης των ανατολικών επαρχιών της Ουκρανίας συνεχίζεται…

Η Μέση Ανατολή είναι σε χειρότερη κατάσταση από τα Βαλκάνια και τον Εύξεινο Πόντο. Η Συρία και το Ιράκ έχουν διαμελιστεί στην πράξη. Οι δυνάμεις του Άσαντ ελέγχουν ένα μικρό μέρος της επικράτειας της Συρίας. Οι Κούρδοι, η Αλ Νούσρα και το ΙΚΙΛ, ελέχουν ο καθένας τους τη δική τους επικράτεια. Λέγεται ότι από τη διάλυση της Συρίας θα προκύψουν τουλάχιστον τέσσερα κράτη.

Στο Ιράκ η κυβέρνηση της Βαγδάτης δεν είναι πλέον κυβέρνηση ολόκληρης της χώρας, αλλά μόνο των Σιιτών. Από την άλλη πλευρά, το ΙΚΙΛ οικοδομεί ένα κράτος για όλους τους Σουνίτες. Το τρίτο κομμάτι του Ιράκ το ελέγχουν οι Κούρδοι. Το Ισραήλ έχει ήδη δηλώσει ότι υποστηρίζει την ίδρυση ενός κουρδικού κράτους. Το Ιράν και η Τουρκία στέλνουν μηνύματα στον Μπαρζανί ότι δεν θα εναντιωθούν στην ανεξαρτητοποίηση του Κουρδιστάν. Με άλλα λόγια, είναι ζήτημα χρόνου η ίδρυση τριών κρατών στο Ιράκ.

Φαίνεται ότι η επιδημία της διάλυσης κρατών στη Μέση Ανατολή θα συνεχιστεί για ένα διάστημα. Γι’ αυτό, όσοι γράφουν κείμενα για την περιοχή, κάνουν δάφορες εκτιμήσεις για το ποιες χώρες και πώς θα διαλυθούν. Ο Robin Wright σε άρθρο του στους New York Times, τον περασμένο Σεπτέμβριο, έγραψε ότι πέντε χώρες της περιοχής θα διαλυθούν σε 15 ανεξάρτητα κράτη.

Μετά το Ιράκ και τη Συρία, υποψήφιες για διάλυση χώρες είναι η Λιβύη, το Πακιστάν και η Υεμένη. Όμως πιθανές χώρες για διάλυση είναι και η Ιορδανία, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος.

Η Τουρκία θα διαλυθεί;

Όταν κανείς αναφέρεται στην Τουρκία, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο νου του είναι η ανεξαρτησία των Κούρδων. Η απόσχιση των Κούρδων από την Τουρκία, που διαθέτει το μεγαλύτερο πληθυσμό Κούρδων στον κόσμο, και η δημιουργία του Κουρδιστάν, δεν αποτελεί μια περίεργη εξέλιξη για τον έξω κόσμο.  Το να μην επηρεαστούν οι Κούρδοι της Τουρκίας από το κύμα εθνικισμού που έχει ξεσπάσει μεταξύ των Κούρδων, που ήδη διοικούν τον εαυτό τους στο Ιράκ και τη Συρία, αποτελεί ένα μακρινό ενδεχόμενο.

Πέραν των εκτιμήσεων για τους εκτός Τουρκίας Κούρδους, στο εσωτερικό της χώρας μας το ΡΚΚ αποτινάζει ταχύτατα τον μανδύα της τρομοκρατικής οργάνωσης και βλέπουμε όλοι μαζί ότι ενδύεται τον μανδύα του «νόμιμου διαπραγματευτή»! Οι όποιες συμπλοκές μεταξύ των δυνάμεων του κράτους και του ΡΚΚ σταματάνε ή αναβάλλονται, όμως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ΚΑΙ στην Τουρκία αυξάνεται ο κουρδικός εθνικισμός. Το ΡΚΚ παρουσιάζεται πλέον ως ο μόνος εκπρόσωπος των Κούρδων, ενώ την ίδια περίοδο ο διασπαστικός εθνικισμός ενισχύεται μέρα με την ημέρα ανάμεσα στην κουρδική νεολαία.

Ο εθνικισμός είναι σαν την οδοντόκρεμα, αν βγει από το σωληνάριο, δεν μπορείς να την ξαναβάλεις μέσα. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση που συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, η Τουρκία θα πρέπει να μάθει να ζει με την παρουσία ενός ισχυρού κουρδικού εθνικισμού στο εσωτερικό της τα επόμενα χρόνια…

Η εκτίμησή μου είναι ότι όλοι οι κατηγορούμενοι του PKK-KCK που βρίσκονται στις φυλακές θα απελευθερωθούν σύντομα, ενώ και ο Οτζαλάν θα μείνει ελεύθερος μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Άλλωστε ήδη προετοιμάζουν ψυχολογικά την κοινή γνώμη για κάτι τέτοιο εδώ και καιρό…

Θα μεγαλώσουμε διαμελιζόμενοι;

Για κάποιους αυτά που αναφέρουμε πιο πάνω όχι μόνο δεν θεωρούνται αρνητικά, αλλά αποτελούν εξελίξεις που θα πρέπει να μας κάνουν να χαρούμε. Με βάση αυτήν την προσέγγιση, η Τουρκία για να γίνει μεγάλο κράτος, θα πρέπει να ξαναγίνει Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να διορθωθούν τα λάθη του κεμαλικού κράτους και να επαναφέρουμε την παλιά άποψη που είχαμε για τα έθνη-μιλιέτια.

Πάντα με βάση την ίδια αντίληψη, για να γίνει δυνατή η παλινόρθωση της Οθωμανίας, θα πρέπει πρώτα να ενωθούν διάφορες εθνότητες μέσω ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας και μετά να προσαρτηθούν στη νέα Οθωμανία. Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που είχε προτείνει ο Οζάλ, συνομοσπονδία ανάμεσα σε Τουρκία-Συρία-Ιράκ.

Κάθε μέρα που περνάει δε αυξάνεται ο αριθμός εκείνων που λένε ότι για να γίνει αυτό, θα πρέπει πρώτα να γίνει μια ομοσπονδία Τούρκων-Κούρδων. Με βάση το σκεπτικό αυτό, θα πρέπει πρώτα να ενωθούν όλοι οι Κούρδοι μεταξύ τους, να κάνουν το δικό τους κράτος και μετά να κάνουν ομοσπονδία ή συνομοσπονδία με την Τουρκία. Και αυτό το λένε «Θα μεγαλώσουμε διαμελιζόμενοι»

Όσοι υπερασπίζονται αυτήν την άποψη ισχυρίζονται ότι η Τουρκία δεν μπορεί να "σηκώσει" πλέον μια ένοπλη σύγκρουση με τους Κούρδους. Μια τέτοια σύγκρουση θα σημάνει το τέλος και των δυο πλευρών, άρα η απόσχιση των Κούρδων είναι καλύτερη από την τρομοκρατία.

Εμείς να πούμε ότι είναι πολύ αισιόδοξο αυτό το σενάριο, που στηρίζεται στην παραδοχή ότι οι Κούρδοι θα σταθούν στο πλευρό μας λόγω της θρησκείας. Κανείς δεν ξέρει, όμως, πως θα συμπεριφερθεί κάποιος όταν αποκτήσει την ανεξαρτησία του. Με άλλα λόγια, ένα τέτοιο ανεξάρτητο κουρδικό κράτος, αντί για την Τουρκία, μπορεί να επιλέξει το Ισραήλ ή το Ιράν ως εταίρο.

Ο Φατίχ Αλταϋλί**, στις 1 Ιουνίου 2014, έγραφε στην εφημερίδα Habertürk:

“Όπως φαίνεται από τις εξελίξεις το επόμενο διάστημα η Τουρκία θα εγκαταλείψει το ενιαίο κράτος και θα περάσει σε μια ομοσπονδιακή δομή. Αν μας δώσει χρόνια ο Αλλάχ, τα επόμενα δέκα χρόνια θα δούμε την Τουρκία να διαλύεται σε δυο ή τρία κομμάτα, ίσως και περισσότερα. Τα μηνύματα γι’ αυτό ήδη άρχισαν να έρχονται. Η Τουρκία θα διαλυθεί. Πιθανόν να έγινε κάποιος σχεδιασμό του στρατηγικού βάθους, «να μεγαλώσουμε διαμελιζόμενοι και διαλυόμενοι». Το Κουρδιστάν θα αποσχιστεί από το Ιράκ, θα γίνει ομοσπονδία και με τις περιοχές των Κούρδων της Τουρκίας και μετά θα ενωθεί με την υπόλοιπη Τουρκία.”

Αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί και εμπεδώνεται μέρα με τη μέρα στην Άγκυρα. Όμως, το σενάριο αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην περιοχή μας, όπου δεν υπάρχει η νοοτροπία της συναίνεσης και της συνενόησης. Όλα αυτά θα μείνουν στα χαρτιά.

Το ΡΚΚ και ο Οζαλάν, υπό το κάλυμμα του εκδημοκρατισμού, με την τακτική της σαλαμοποίησης σταδιακά θα κερδίσουν ένα καθεστώς αυτοδιάθεσης. Όμως αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον εκδημοκρατισμό και μοιάζει πιο πολύ με το δρόμο που ακολούθησαν τα έθνη που ήταν σε καθεστώς αποικίας για να κερδίσουν την ελευθερία τους.

Με άλλα λόγια, το ΡΚΚ θέλει να απαλλαγεί από την αποικιοκρατία της Τουρκίας και η διαδικασία που ακολουθείται θα καταλήξει σε μια διαλυμένη Τουρκία.

Τι πρέπει να γίνει;

Κατά την αποψή μου η Τουρκία, αν θέλει να γίνει και πάλι ένα ισχυρό κράτος, θα πρέπει να συμμαζέψει πρώτα απ’ όλα τα του οίκου της. Άρα, θα πρέπει να γίνει ένα κράτος δικαίου. Ένα τέτοιο κράτος, στο οποίο θα θέλουν να ζήσουν μαζί Τούρκοι και Κούρδοι. Αυτό, όμως, δεν θα γίνει παραχωρώντας περισσότερα εθνικά δικαιώματα στους Κούρδους, αλλά περισσότερα δικαιώματα, ελευθερία, δικαιοσύνη και ευημερία σε όλους τους πολίτες.

Το δεύτερο, είναι να μάθει η Τουρκία να προστατεύει τον εαυτό της από τη Μέση Ανατολή. Αν όχι, η Μ. Ανατολή θα τραβήξει και θα καταπιεί ολόκληρη την Τουρκία.

Όσον αφορά την λύση του Κουρδικού χωρίς όπλα, μέσα από διαπραγματεύσεις με το ΡΚΚ, το σημαντικό είναι πώς θα γίνει αυτό. Αν δημιουργήσετε εσείς οι ίδιοι μια φυγόκεντρη δύναμη και αν επιτρέψετε την επέκταση και την ενίσχυση του κουρδικού εθνικισμού, τότε δεν πρόκειτε να πετύχετε τίποτα.  Εκδημοκρατισμός δεν σημαίνει ενίσχυση εθνικιστικών αποσχιστικών τάσεων.

Τέλος, κανένα κράτος που δεν είναι παρόν σε μια περιοχή που έχει μετατραπεί σε πεδίο ένοπλων συγκρούσεων, δεν είναι δυνατόν να κερδίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία πρέπει να είναι ενεργή στο πεδίο των εξελίξεων.

*Τούρκος ακαδημαϊκός, ειδικός σε θέματα  Διεθνούς Ασφάλειας και Μέσης Ανατολής

**O Φατίχ Αλταϋλί είναι εκδότης της εφημερίδας Habertürk, με πολύ καλές προσβάσεις στην τουρκική κυβέρνηση και το ΥΠΕΞ.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα INTERNETHABER

Τι πραγματικά συμβαίνει στην Θράκη - Τα αδιέξοδα και οι κίνδυνοι από την απουσία εθνικής πολιτικής στην περιοχή

Οι Ελληνες πολιτικοί διαχρονικά και διακομματικά εθελοτυφλούν και αδιαφορούν ενώ γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει. Συμπεριφέρονται ωσαν να είναι πεπεισμένοι οτι μεσοπρόθεσμα η Θράκη θα αφαιρεθεί από τον εθνικό κορμό και επομένως δεν εχει νόημα η όποια προσπάθεια.

Αν η κατάσταση στο Ιράκ οδηγήσει σε τριχοτόμηση της χώρας και πλήρη ανεξαρτοποίηση του Ιρακινού Κουρδιστάν, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αυτό να ενωθεί με το Συριακό Κουρδιστάν και να τεθεί θέμα ενσωμάτωσης και του Τουρκικού Κουρδιστάν σε μεταγενέστερο στάδιο.
Πώς τότε η Τουρκία θα αντισταθμίσει την σοβαρή απώλεια σημαντικού τμήματος της επικράτειάς της; Προφανώς διεκδικώντας την Δυτική Θράκη και ενδεχομένως το Καστελόριζο (γεωοικονομικής σημασίας, λόγω ΑΟΖ), αλλά και μερικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Αν ποτέ ξεκινήσει το domino των περιφερειακών εδαφικών ανακατατάξεων, η συνθηκη της Λωζάνης (που θα κλείσει σε 8 χρόνια, "ζωή" 100 ετών) de facto στην αρχή και  de jure στη συνέχεια θα καταργηθεί με οτι αυτό συνεπάγεται για την εδαφική μας ακεραιότητα.

Οι προσεκτικοί αναγνώστες Τουρκικών εφημερίδων θα έχουν διαβάσει για το σχέδιο EGEMON (μοιάζει με το ΗΓΕΜΩΝ) που προβλέπει ταυτόγχρονη προσβολή και κατάληψη 1-2 νήσων (ως αντιπερισπασμό αλλά και bargaining chip σε ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν αναπόφευκτα) και συγχρόνως υπερκερατικό ελιγμό στο τριεθνές ορόσημο (Ελλάδα-Βουλγαρία-Τουρκία), διείσδυση στην βουλγαρία (η περιοχή κυριαρχείται και εκεί με ισχυρή Τουρκογενή Βουλγαρική μειονότητα) και από εκεί προσβολή από τον Βορρά της Ελληνικής μεθορίου που σε ένα σημείο κοντά στη λίμνη της Βιστωνίδας απέχει μόνο 15 χλμ απο τη θάλασσα.
Οι άνθρωποι δεν κρύβουν τις προθέσεις τους βασιζόμενοι στον ψοφοδεισμό μας (των πολιτικών μας για την ακρίβεια) και στην οικτρή οικονομική μας κατάσταση που αντανακλά στο αξιόμαχο του στρατεύματος.

Τι πραγματικά συμβαίνει στην Θράκη
Τα αδιέξοδα και οι κίνδυνοι από την απουσία εθνικής πολιτικής στην περιοχή
Βασίλης Μαγκλάρας 05/06/2014

Περίληψη: 
Η μειονότητα της Θράκης δεν είναι ενιαία, όπως πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν. Το γεγονός αυτό, η σημασία του οποίου αγνοείται ακόμη και από την επίσημη ελληνική πολιτεία, μπορεί να βοηθήσει στην αποτελεσματική ενσωμάτωση αρκετών από τους ανθρώπους της μειονότητας και να ακυρώσει τα όποια σχέδια της Άγκυρας για την περιοχή. Αρκεί να αναληφθούν απλές και συγκεκριμένες δράσεις.
(Ο Βασίλης Μαγκλάρας διδάσκει Πολιτική και Κοινωνική Θεωρία στο ΕΑΠ.)

Οι μικρές κοινωνίες με διαφορετικά χαρακτηριστικά συγχωνεύονται στην κυρίαρχη κουλτούρα και οι περιπέτειες ή οι δυσκολίες της συγχώνευσης γίνονται για τη νέα γενιά μια ιστορία των παππούδων, εφόσον βέβαια η κυρίαρχη κουλτούρα το επιθυμεί και πράξει τα αυτονόητα για την εξυπηρέτηση αυτού του σκοπού.

Η ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων υπήρξε ανέκαθεν, με κορύφωση τον 19ο αιώνα ένας τέτοιος χώρος υψηλών παθών, λόγω και της εθνοτικής ανομοιογένειας ορισμένων εκ των νέων κρατών που προέκυψαν από αλλεπάλληλες συγκρούσεις και πολέμους την ίδια περίοδο. Αυτό το πρόβλημα ευτυχώς δεν αφορούσε την Ελλάδα, παρότι συμμετείχε σε όλους τους πολέμους. Τα σύνορα άλλαξαν αρκετές φορές λόγω αυτών των συγκρούσεων και, μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο που τα ίδια εθνικιστικά πάθη οδήγησαν την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής, υπήρξε, με ελάχιστες εξαιρέσεις, μια άτυπη Ευρωπαϊκή σιγή των όπλων. Αυτή η περίοδος όμως, όπως δείχνουν και τα γεγονότα στην Ουκρανία φαίνεται να πέρασε οριστικά. Λόγω, μεταξύ άλλων, και της εξόφθαλμης αδυναμίας της ΕΕ να παίξει τον καθοριστικό της γεωστρατηγικό ρόλο, αλλά και της κατάρρευσης της ιδιότυπης ισορροπίας μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων που είχε δημιουργηθεί με τον Ψυχρό Πόλεμο.
Η χώρα μας, όπως πάντα, φαίνεται να είναι απροετοίμαστη σ’ αυτό που έρχεται. Όπως έκανε και πριν την οικονομική κρίση έχει σταυρώσει τα χέρια και περιμένει από την «μάνα» Ευρώπη να εγγυηθεί την ευημερία και την εθνική της ακεραιότητα. Η πρώτη ψευδαίσθηση, αυτή της ευημερίας, χάθηκε. Οι Έλληνες διαπίστωσαν μέσα στην κρίση ότι οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί, μεταξύ άλλων Ευρωπαίων, έχουν διαφορετικά συμφέροντα με τα δικά μας και η ομπρέλα της ΕΕ δεν είναι αρκετή γι’ αυτούς ώστε να δημιουργηθεί μια κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα συμφερόντων. Οι Έλληνες πράγματι έπεσαν από την αιώρα της ευημερίας. Γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι ώστε να μην πέσουμε και από την αιώρα της εθνικής κυριαρχίας. Η αντίδραση των Ευρωπαίων στην κρίση της Ουκρανίας έδειξε μάλλον τι θα συμβεί σε περίπτωση μιας εθνικής περιπέτειας της χώρας μας. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα αναλάβει δράση: Θα στείλει στη χώρα μας πενήντα εκατομμύρια ευρώ, τις ευχές του και μια σκληρή δήλωση, και θα κάνει τα πάντα για να διασφαλίσει την ομαλή συνέχιση του εμπορίου με την Τουρκία. Μπορεί και να μην γίνει έτσι, και η παραπάνω σκέψη να αποτελεί μια υπερβολική ή και φοβική αντίδραση απέναντι σε κάτι ανύπαρκτο. Ποιος θέλει, όμως, να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει ένα τέτοιο σενάριο απροετοίμαστος;

Η χώρα, λοιπόν, οφείλει να είναι έτοιμη σε όλα τα επίπεδα. Και ετοιμότητα δεν σημαίνει μόνο αποτρεπτική ικανότητα. Σημαίνει πολύ περισσότερα, ώστε να μην χρειαστεί ποτέ να αποδείξει την αποτρεπτική της ικανότητα. Άλλωστε, το σενάριο των όπλων είναι σε κάθε περίπτωση το χειρότερο δυνατό. Έχει δυστυχία, αίμα και αβεβαιότητα όσον αφορά το αποτέλεσμα. Στόχος πρέπει να είναι πάντα η ειρήνη, η σταθερότητα και η ευημερία.
Τι κάνουμε όμως για αυτά ως χώρα; Ποια είναι η εθνική μας πολιτική; Απ’ ό,τι φαίνεται στον τομέα αυτόν δεν είμαστε καθόλου αποτελεσματικοί. Την ίδια στιγμή, η «φίλη» και «σύμμαχός» μας στο ΝΑΤΟ, η Τουρκία, ανοίγει προξενεία, εξαγοράζει συνειδήσεις και ετοιμάζει την επόμενη μέρα χτίζοντας τα δικά της εθνικά συμφέροντα πάνω –και- στην δική μας ανικανότητα. Οι γκρεμισμένες γέφυρες και οι μπάρες που δυστυχώς ήταν η πολιτική μας για πολλές δεκαετίες ευτυχώς ξαναχτίστηκαν και ξανασηκώθηκαν. Δημιούργησαν, όμως, το σύνδρομο του κρατούμενου στους μειονοτικούς Έλληνες πολίτες στην Θράκη που υπέστησαν αυτές τις πολιτικές. Πολλοί από αυτούς θα ήθελαν για τον εαυτό τους κάτι άλλο. Η Ελλάδα δεν τους χειρίστηκε με σωφροσύνη. Τους ονόμασε Έλληνες πολίτες αλλά δεν τους ενσωμάτωσε πραγματικά. Σε όλο τον κόσμο, οι διαφορετικές παραδόσεις και ως εκ τούτου οι άνθρωποι που συμμετέχουν σ’ αυτές τείνουν να συγχωνεύονται προς την κυρίαρχη κουλτούρα και σταδιακά η δεύτερη και τρίτη γενιά τείνει να ξεχνάει τις αρχικές καταβολές και συμπεριφορές της.
Εμείς βοηθήσαμε ειρηνικά προς αυτό; Βοηθήσαμε αυτούς τους ανθρώπους «να γίνουν ένα» με τον τόπο στον οποίο ζουν; Μάλλον όχι. Απ’ ό,τι φαίνεται κάνουμε τα πάντα για να συμβεί το αντίθετο. Αποδεχόμαστε σκοταδιστικές θρησκευτικές πρακτικές, όπως την σαρία, που ούτε οι ίδιοι οι Τούρκοι δεν τις αποδέχονται στην χώρα τους. Μαθαίνουμε σε όλους ανεξαιρέτως -και τους Πομάκους και τους Ρομά- την τουρκική γλώσσα και δεν κάνουμε τίποτα εν γένει ώστε να υπάρξει κοινωνική κινητικότητα και οι νέες γενιές της περιοχής να φύγουν από την κλειστή τους κοινωνία προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Όπως, π.χ. τα υπόλοιπα ελληνόπουλα άφησαν την περιφέρεια (επαρχία) και συγχωνεύθηκαν στα μεγάλα αστικά κέντρα. Αντ’ αυτού προσπαθούμε να επιβάλλουμε σε τρεις διαφορετικές κοινότητες μια ενιαία συνείδηση, που εκτός του πραγματικού γεγονότος ότι αυτή η συνείδηση δεν είναι καθόλου αληθινή για το μεγαλύτερο κομμάτι αυτής της κοινότητας, δεν εξυπηρετεί και σε τίποτα τα εθνικά μας συμφέροντα. Και εθνικό συμφέρον είναι το συμφέρον όλων των Ελλήνων πολιτών για ασφάλεια και ευημερία, για ειρήνη και πρόοδο.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ

Τι συμβαίνει, όμως, πραγματικά στην Θράκη; Στην περιοχή εκτός των Ελλήνων χριστιανών που είναι σχεδόν διπλάσιοι σε αριθμό, γύρω στις 220.000 σε σύνολο 330.000, έχουμε κάπου μεταξύ 100.000 με 110.000 μειονοτικούς, δηλαδή Έλληνες πολίτες Μουσουλμάνους. Αυτή η γενική ομάδα ανθρώπων χωρίζεται σε τρείς διαφορετικές υπο-ομάδες - εάν εξαιρέσουμε έναν μικρό αριθμό Αλεβιτών (περίπου 3.000 άτομα).
Στην πρώτη υπο-ομάδα ανήκουν οι Πομάκοι Έλληνες πολίτες που κατοικούν ως επί το πλείστον σε ορεινές περιοχές και το φυσικό τους παρουσιαστικό διαφέρει από αυτό των άλλων δύο υπο-ομάδων. Η γλώσσα τους είναι σλαβογενής και ο αριθμός τους είναι κατά τι μικρότερος από εκείνον των τουρκογενών, γύρω στις 40.000 άτομα. Μάλιστα, στην κοινότητα των Πομάκων υπάρχουν εφτά διαφορετικές διάλεκτοι. Οι Πομάκοι είναι σλαβογενές φύλο, αρχικά Χριστιανικό, το οποίο εξισλάμισαν οι Οθωμανοί και το φυσικό τους παρουσιαστικό προσιδιάζει περισσότερο σ’ αυτό των βορείων Ευρωπαίων (ξανθοί, γαλανά μάτια, κ.λπ.).
Η δεύτερη υπο-ομάδα είναι αυτή των Ρομά Ελλήνων πολιτών. Κατοικούν στα πεδινά και είναι περίπου 15.000 άτομα. Οι Ρομά της Ξάνθης (γιατί στην Κομοτηνή έχει και Χριστιανούς) είναι κατ’ όνομα Μουσουλμάνοι, αλλά στην πράξη παγανιστές.
Και, τέλος, υπάρχει η υπο-ομάδα των αυτο-αποκαλούμενων τουρκογενών Ελλήνων πολιτών που αριθμούν γύρω στις 45.000 άτομα, καθώς ένα σημαντικό κομμάτι αυτού του πληθυσμού έφυγε τις δεκαετίες τού 1960 και 1970. Οι Τουρκογενείς είναι Σουνίτες Μουσουλμάνοι (εκτός από τους Αλεβίτες, οι οποίοι ανήκουν σε μια Σιιτική αίρεση και δεν έχουν πολλά κοινά πολιτισμικά χαρακτηριστικά μ’ αυτά των Σουνιτών).
Παρά τις τεράστιες διαφορές μεταξύ αυτών των υπο-ομάδων, το επίσημο ελληνικό κράτος και οι πολιτικοί μας τους αποκαλούν συνήθως ως «τουρκική μειονότητα» και, μάλιστα, λαμβάνουν ως δεδομένο ότι όλοι επιθυμούν και πρέπει να μάθουν την τουρκική γλώσσα. Δηλαδή, φαίνεται ως εάν η εθνική μας πολιτική να είναι ο …εκτουρκισμός συνολικά αυτής της ομάδας, είτε αυτή το θέλει είτε όχι. Τούτο, εκτός από παραβίαση της εθνικής κοινής λογικής, αποτελεί και παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τουλάχιστον των δυο εκ των τριών ομάδων, που όχι μόνο αυτοπροσδιορίζονται ως διαφορετικές αλλά είναι διαφορετικές.
Θα αναρωτηθεί κανείς επίσης ότι, αφού το μεγαλύτερο κομμάτι της μειονότητας δεν είναι τουρκογενές, γιατί τα πολιτικά κόμματα επιλέγουν υποψηφίους από το μικρότερο κομμάτι της μειονότητας; Σ’ αυτόν τον τομέα φαίνεται πως υπάρχει ανάγκη να υπάρξει μια απο-ιδεολογικοποιημένη συμφωνία μεταξύ όλων των κομμάτων, ώστε να μην γίνεται η μειονότητα της μειονότητας πεδίο ψηφοθηρικού ανταγωνισμού, που δεν βοηθάει την χώρα και ενισχύει τον ρόλο τού τουρκικού προξενείου να παίζει πολιτικά παιχνίδια εις βάρος μας.

ΑΠΛΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Ας δούμε, όμως, επί του πρακτέου μερικές πολιτικές που θα μπορούσαμε να ασκήσουμε, προκειμένου να λύσουμε -πάντα ειρηνικά και προς όφελος όλων- αυτό το εθνικό πρόβλημα:
- Αναγνώριση της πολυσυλλεκτικότητας της μειονότητας και δημιουργία εξατομικευμένων πολιτικών στην εκπαίδευση. Οι Πομάκοι και οι Ρομά δεν χρειάζεται να μαθαίνουν την τουρκική γλώσσα εφόσον δεν το επιθυμούν και στους αυτοπροσδιοριζόμενους ως τουρκογενείς Έλληνες πολίτες να δίνεται η δυνατότητα να φοιτούν σε ελληνικά σχολεία, πάντα εφόσον το επιθυμούν. Είναι ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί ότι, το ένα τρίτο περίπου των πολιτών της Θράκης δεν μιλούν καλά ελληνικά και οι περισσότεροι εξ αυτών είναι αναλφάβητοι, δηλαδή δεν μπορούν παρά να παραμείνουν εντός των «τειχών» της μικρής τους κοινότητας ως γεωργοί και εργάτες, παρότι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Αυτό καταδεικνύει την ένδεια και την αστοχία των ελληνικών πολιτικών όσον αφορά το ζήτημα της εκπαίδευσης αυτών των Ελλήνων πολιτών, με την απουσία ελληνικών δημόσιων σχολείων και με την εκπαίδευση των νέων της μειονότητας να γίνεται σχεδόν αποκλειστικά στην τουρκική γλώσσα. Αντιστοίχως, όσον αφορά τους Πομάκους και τους Ρομά, απουσιάζει μια συνολική εκπαιδευτική πολιτική που να τους διαχωρίζει από τον τουρκογενή πληθυσμό και να τους δίνει την δυνατότητα να μαθαίνουν την γλώσσα τους, παρότι δεν υπάρχει σε πλήρως αναπτυγμένη μορφή -ειδικά για τους Ρομά-, αντί να μαθαίνουν με το ζόρι την τουρκική γλώσσα. Και βέβαια να τους δίνεται η δυνατότητα να μαθαίνουν και την ελληνική γλώσσα ώστε να μπορούν να ενσωματωθούν ισοτίμως στην ελληνική κοινωνία και οικονομία.
- Δημιουργία νέων δημόσιων ολοήμερων σχολείων σε όλες τις ευαίσθητες περιοχές με υψηλό επίπεδο δραστηριοτήτων, μόρφωσης και σίτισης των παιδιών. Αν το ελληνικό κράτος αδυνατεί να αναλάβει αυτόν τον απλό ρόλο, ας επιδοτήσει ιδιώτες σχολάρχες να ανοίξουν υψηλού επιπέδου ιδιωτικά ολοήμερα σχολεία με σίτιση. Όλοι οι Ρομά, Πομάκοι και τουρκογενείς να μπορούν να φοιτούν σε αυτά τα μοντέρνα ευρωπαϊκά σχολεία και να έχουν έτσι δυνατότητα επιλογής, αντί να πηγαίνουν στα μειονοτικά σχολεία που διαιωνίζουν την περιθωριοποίησή τους. Φαίνεται απίστευτο πως το ελληνικό κράτος απουσιάζει από αυτόν τον ευαίσθητο χώρο και απωθεί κάθε ιδέα ενσωμάτωσης αυτών των πληθυσμών στην κυρίαρχη ελληνική κουλτούρα και γλώσσα. Για παράδειγμα, η περιοχή Δροσερό έχει περίπου 2.000 παιδιά και μια σχολική υποδομή που δεν μπορεί να φιλοξενήσει ούτε το ένα πέμπτο αυτών των παιδιών, με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται ο αναλφαβητισμός και η περιθωριοποίηση του τοπικού μειονοτικού πληθυσμού.
- Εξασφάλιση ελεύθερης εισόδου όλων των παιδιών της μειονότητας στα ελληνικά πανεπιστήμια της Αθήνας, της Πελοποννήσου και της Κρήτης, και επιδότηση των σπουδών τους ώστε να μπορούν να μένουν σ’ αυτές τις πόλεις μακριά από το σπίτι τους. Εξασφάλιση, σε όλους ανεξαιρέτως, υποτροφίας για σπουδές στην αλλοδαπή και δημιουργία, σε συνεργασία με τον απόδημο ελληνισμό, κέντρου ανεύρεσης εργασίας στο εξωτερικό για τους Έλληνες πολίτες της μειονότητας, εφόσον το επιθυμούν να συνεχίσουν τη ζωή τους εκτός της χώρας.
- Σε όσους δεν σπουδάσουν, εξασφάλιση θέσεων εργασίας στο δημόσιο, ειδικά στους Δήμους και τις Υπηρεσίες της Περιφέρειας, σε περιοχές εκτός του νομού καταγωγής τους.
- Για τους απόφοιτους πανεπιστημίων της μειονότητας που θα οδηγηθούν σε ένα ελεύθερο επάγγελμα, κάλυψη των πρώτων εξόδων για την επιχείρησή τους (ιατρείο, οδοντιατρείο, δικηγορικό γραφείο, κ.λπ.) σε μεγάλα αστικά κέντρα και επιπλέον εξασφάλιση ορισμένων συμβάσεων με το δημόσιο κατά την διάρκεια της πρώτης δύσκολης επαγγελματικής τους περιόδου.
- Εξασφάλιση συντάξεων για όλους τους μειονοτικούς, ώστε να αποκοπεί ο ομφάλιος λώρος της οικονομικής τους εξάρτησης από το τουρκικό προξενείο και να υπάρξει η αναγκαία γι’ αυτούς κοινωνική κινητικότητα εκτός των ορίων της μικρής τους κοινότητας.
- Ισχυρά οικονομικά κίνητρα για μετεγκατάσταση χωριών σε άλλες περιοχές τού Νομού ή της χώρας, ειδικά για τα ορεινά και απομονωμένα χωριά, με δωρεάν γη, πρόγραμμα οικοδόμησης νέων κατοικιών, αύξηση των προνομιών και των συντάξεων όσων επιλέξουν αυτόν τον δρόμο.
- Ισχυρά κίνητρα σε άλλους Έλληνες πολίτες που θέλουν να εγκατασταθούν στην περιοχή. Όσοι θα επιλέξουν να μετεγκατασταθούν θα έχουν εξασφαλισμένη θέση σε δημόσια υπηρεσία χωρίς το δικαίωμα απόσπασης ή μετάθεσης πουθενά και για κανέναν λόγο, διπλασιασμό των δικαιωμάτων μητρότητας, αυξημένα οικογενειακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Επιπλέον, παροχή δωρεάν στέγης από πρόγραμμα οικοδόμησης νέων κατοικιών.
- Σταδιακή απαγόρευση της σαρία και κάθε εξωδικαιϊκού και σκοταδιστικού θρησκευτικού κανόνα εξουσίας, που αντιβαίνει στο ελληνικό Σύνταγμα και το Ευρωπαϊκό δικαιϊκό κεκτημένο.
- Δημιουργία υπηρεσίας οικογενειακής πρόνοιας και προγραμματισμού, ώστε ένας κοινωνικός λειτουργός να μπει σε κάθε σπίτι και να κοινωνικοποιήσει τα μέλη της οικογένειας στους μοντέρνους οικογενειακούς κανόνες συμβίωσης, αλλά και να μπορεί να δώσει πραγματική διέξοδο στις κακοποιημένες γυναίκες.
- Έλεγχο των παράνομων χρηματοδοτήσεων από το προξενείο και εν τέλει εφόσον επιτευχθεί σε βάθος χρόνου η ενσωμάτωση των μειονοτικών Ελλήνων πολιτών της Θράκης, κλείσιμο ή μεταφορά του. Άλλωστε η Τουρκία μάς «χρωστάει» ένα προξενείο, την στιγμή που η χώρα μας έχει τρία προξενεία στην Τουρκία και η Τουρκία τέσσερα στην Ελλάδα (Ψυχικό, Ρόδο, Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή). Η χώρα μας μπορεί νομιμότατα να κλείσει ένα εκ των τεσσάρων προξενείων και να συνδέσει το κλείσιμό του με μια αφορμή που σίγουρα θα μας δώσει η Τουρκία στο μέλλον.
- Συγκρότηση νέου αναπτυξιακού νόμου για την περιοχή με την υποχρέωση οι νέες επιχειρήσεις που θα επιδοτηθούν να έχουν μέρος τού προσωπικού τους από την μειονότητα. Πρέπει, βεβαίως, να αποφευχθούν τα λάθη και η διαφθορά τού παρελθόντος που χαρακτήρισαν τον παλαιότερο αναπτυξιακό νόμο στην περιοχή. Επίσης, το νέο σχέδιο πρέπει να αφορά μια πλειάδα εξωστρεφών και μοντέρνων επενδύσεων και να επικεντρώνεται στον τουρισμό και την βιομηχανική παραγωγή.
- Δημιουργία υποσταθμού αναμετάδοσης των ελληνικών τηλεοπτικών σταθμών. Φαίνεται απίστευτο οι ελληνικές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συχνότητες να μην φτάνουν σε όλη την Θράκη και η μειονότητα να παρακολουθεί μόνο τουρκικούς σταθμούς, με φημολογούμενη επιδότηση της δορυφορικής κάλυψης για όλα τα σπίτια από το προξενείο. Το ίδιο ισχύει και με τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας οι οποίες καλύπτουν το 100% π.χ. της Μυκόνου αλλά απουσιάζουν από αυτήν την ευαίσθητη περιοχή αφήνοντας στα τουρκικά δίκτυα όλη την επικοινωνία. Τι είδους πολιτική είναι αυτή που επιβάλλει τον αποκλεισμό αυτών των ανθρώπων από την υπόλοιπη ελληνική επικράτεια;
- Επέκταση σχεδίου πόλης της Ξάνθης και της Κομοτηνής ώστε να μπορέσουν να απογκετοποιηθούν οι Πομάκοι από τις ορεινές περιοχές, να κατέβουν προς τα πεδινά και να ενσωματωθούν με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Αυτό θα εξυπηρετούσε και την προοπτική δημιουργίας καλύτερων σχολικών μονάδων, εκτός του ότι θα συμβάλλει στην αστικοποίηση και την πρόοδο του πληθυσμού.
- Η εκκλησία να αναλάβει ρόλο αντίβαρου του τουρκικού προξενείου, παρέχοντας περαιτέρω απροϋπόθετη αρωγή στον τοπικό πληθυσμό.
Στον σχεδιασμό και την εφαρμογή των παραπάνω πολιτικών θα μπορούσε να βοηθήσει και η συγκρότηση ενός Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, με κανονιστικές αρμοδιότητες και προϋπολογισμό, που θα προσδώσει διάρκεια και συνέχεια στις εφαρμοζόμενες εθνικές πολιτικές.

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ

Κάποιος θα σκεφτεί ότι όλα αυτά στοιχίζουν. Στοιχίζουν, όμως, πολύ λιγότερο από οτιδήποτε άλλο θα χρειαστεί να κάνουμε στο μέλλον, και είναι σίγουρο το αποτέλεσμά τους. Επιπλέον, τιμούν την ανθρώπινη ζωή και βοηθούν την ευημερία όλων των Ελλήνων πολιτών. Πρόκειται για μια σειρά πολιτικών που ορίζονται ως θετικές διακρίσεις, όπως έγινε στις ΗΠΑ με τους έγχρωμους Αμερικανούς από την δεκαετία τού 1970 και εντεύθεν. Διότι, η νοοτροπία του γκέτο και της κλειστής κοινωνίας που αναπαράγεται σε αντιπαράθεση με τους ευρωπαϊκούς και μοντέρνους κανόνες ζωής, δεν τιμά την χώρα μας και βέβαια δεν βοηθάει ούτε τους ανθρώπους σ’ αυτές τις περιοχές ούτε την εθνική μας ακεραιότητα. Επιπλέον, μέρος αυτών των δαπανών θα μπορούσαν να ενταχθούν σε ευρωπαϊκή χρηματοδότηση από λιμνάζοντες πόρους, αλλά, το κυριότερο, θα πρέπει να εξασφαλιστεί ότι όλοι αυτοί οι πόροι θα πάνε εκεί που πρέπει μέχρι το τελευταίο ευρώ και όχι στις τσέπες μεσαζόντων και εργολάβων. Η διαφθορά σε αυτό τον χώρο θαπρέπει να ταυτιστεί με την εσχάτη προδοσία και να αντιμετωπιστεί ως τέτοια.
Είναι σίγουρο ότι οι «εργάτες όλου του κόσμου» έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Το ίδιο σίγουρο, όμως, είναι ότι τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον αυτή η διαπίστωση δεν εξυπηρετεί κανέναν εθνικό σκοπό που να αφορά την ειρήνη και την ευημερία του τόπου μας. Ακόμα καλύτερο για όλους μας θα ήταν να υπήρχε ένας κόσμος χωρίς σύνορα και οι άνθρωποι να ζούσαν όλοι ευτυχισμένοι. Αυτές οι ευγενείς σκέψεις ουδόλως βοηθούν, όμως, στην παρούσα φάση την χώρα μας και, παρότι ευγενείς, κινούνται στη σφαίρα του πολιτικού ρομαντισμού. Και εάν, μάλιστα, γίνουν το σημείο αναφοράς της πραγματικής, εμπειρικά νοούμενης, εθνικής πολιτικής, κινούνται μάλλον στην σφαίρα της εθνικής μειοδοσίας. Τούτο διότι, λαμβάνοντας υπόψη την πραγματική κατάσταση έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σε παγκόσμιο και ειδικά σε περιφερειακό επίπεδο, η εφαρμογή πολιτικών με βάση τον ρομαντισμό και -ακόμα χειρότερα- η αδράνεια, θα οδηγήσουν σε εθνική καταστροφή. Η Ελλάδα σίγουρα δεν χρειάζεται ρομαντικές και διεθνιστικές πολιτικές. Το ίδιο σίγουρο, όμως, είναι πως δεν χρειάζεται και τις υπερ-εθνικιστές αντιλήψεις. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τις μεγαλύτερες ήττες στην ιστορία της η χώρα μας τις υπέστη έχοντας σε θέσεις εξουσίας «υπερπατριώτες» εθνικιστές.

Η Ελλάδα για να επιβιώσει μακροπρόθεσμα θα πρέπει να παραμείνει μια κοινότητα αξιών στην οποία να μπορούν να ευημερήσουν όλοι χωρίς εξαιρέσεις, αλλά ως ένα «ενιαίο ελληνικό πράμα». Η επίλυση των εθνικών θεμάτων δεν περνάει ούτε πάνω από μπάρες ούτε μέσα από αριστερίζοντα ή εθνικιστικά λογύδρια, αλλά μέσα από πραγματικές πολιτικές με συγκεκριμένες στοχεύσεις και διάρκεια. Περνάει μέσα από την συγκρότηση ενός νέου, ειρηνικού, πατριωτικού φρονήματος. 

(Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος Μαΐου τού Foreign Affairs, The Hellenic Edition)

Γεωστρατηγική: Για την επόμενη παγκόσμια αναμέτρηση

Ένα εξαιρετικά εδιαφέρον άρθρο γεωστρατηγικής δημοσιέυεται στην ιστοσελίδα ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, με θέμα τις συνταρακτικές παγκόσμιες ανακατατάξεις που συντελούνται στην εποχή μας. Αξίζει να το διαβάσετε, για να εμπλουτίσετε τις γνώσεις σας, όποια κι αν είναι η άποψή σας.

Ακολουθεί το άρθρο:

ΠΩΣ Ο ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΘΕΤΕΙ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΣΙΑΣ 

Η Ουκρανική κρίση είχε ως αποτέλεσμα την αφύπνιση του Ρωσικού εθνικισμού και προκάλεσε ίσως πρόωρα την έναρξη του σχεδίου για την δημιουργία της Ευρασιατικής Ένωσης. Στην πραγματικότητα η Ρωσία του κ.Πούτιν δεν ήταν έτοιμη την παρούσα στιγμή αλλά και ούτε επιθυμούσε την εμπλοκή της στην Ουκρανική κρίση που οδήγησε στην προσάρτηση της Κριμαίας.

Η Ρωσία παρόλο που φαίνεται ως ισχυρότερη στρατιωτικά από το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη δεν έχει ολοκληρώσει το τεράστιο εξοπλιστικό της πρόγραμμα το οποίο έχει ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2024.
Η Αχίλλειος πτέρνα της Ρωσικής πολεμικής μηχανής είναι το πολεμικό ναυτικό της, το οποίο δέχθηκε και τα μεγαλύτερα πλήγματα κατά την εποχή της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης . Η Ρωσία παρόλο που εμφανίζεται ανώτερη στρατιωτικά στις πεδιάδες της ανατολικής Ουκρανίας και στην Κριμαία μετά βίας μπορεί να εκπροσωπήσει και να διαφυλάξει τα συμφέροντα της στην θάλασσα και βέβαια πάντα σε σύγκριση με το ναυτικό των ΗΠΑ.

Ωστόσο η πίεση για ανάληψη πρωτοβουλιών που θα οδηγούσαν στην απαρχή της δημιουργίας της Ευρασιατικής Ένωσης είχε διαφανεί από το 2010 όταν οι Ρώσοι διαπίστωσαν ότι η Κίνα άρχιζε να βολιδοσκοπεί την Μ.Ανατολή και τα κοιτάσματα της.

Το 2010 καταγράφηκε επίσημα η τάση της Κίνας για την εξασφάλιση με κάθε μέσο-ακόμα και με στρατιωτική εισβολή- της ενεργειακής της αυτονομίας

Η Κίνα το 2010 σύναψε συμφωνία με το Πακιστάν σύμφωνα με την οποία αποκτούσε το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τις λεωφόρους και κύριες οδικές αρτηρίες της χώρας για την μεταφορά οπλισμένων στρατευμάτων όποτε απαιτηθεί. Συγκεκριμένα η Κίνα έχει πλέον το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει την οδική αρτηρία 'ΚΑΡΑΚΟΡΟΥΜ'' η οποία ενώνει τα βόρεια Κινέζο-Πακιστανικά σύνορα με την πόλη του Ραβαλπίντι και τις οδικές αρτηρίες που οδηγούν στο Ιράν.

Το 2010 το Ρωσικό υπουργείο Άμυνας υπό τον Α.Σερντιούκοφ σε αναφορά του προς την Ρωσική προεδρία κατέγραφε την Κινεζική τάση για την βολιδοσκόπηση της Μ.Ανατολής. Η Κίνα το 1997είχε συνάψει συμβόλαια για την αγορά πετρελαίου από το Ιράκ του Σαντάμ Χουσέιν , συμβόλαια που ακυρώθηκαν μετά την εισβολή των ΗΠΑ το 2003. Σύμφωνα με κάποιους αναλυτές ,ένας λόγος για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ ήταν και ο ενεργειακός ''στραγγαλισμός'' της Κίνας αλλά και η δημιουργία ''φράγματος'' ενάντια σε επικείμενη στρατιωτική εισβολή της στην Μ.Ανατολή.

Το 2010 οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν επίσημα την απόσυρση τους από το Ιράκ φεύγοντας στην ουσία ηττημένοι και αποδυναμωμένοι στρατιωτικά , αφήνοντας ένα μεγάλο κενό επιρροής στην Μ.Ανατολή, κενό που φάνηκε το 2013 με την απροθυμία τους για επέμβαση στην Συρία.

Η Ρωσία το 2010 συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να επιταχύνει την πραγματοποίηση της Ευρασιατικής Ένωσης η οποία θα περιλάμβανε και την Κίνα . Ωστόσο η Κίνα θα συνδεόταν συμμαχικά με την Ρωσία μόνο εάν διασφάλιζε την απρόσκοπτη τροφοδοσία της με υδρογονάνθρακες .Η Ρωσία έπρεπε να προβεί στην έρευνα για νέα κοιτάσματα στην ανατολική Σιβηρία, τα οποία είναι πιο κοντά στην Κινεζική αγορά, την σύναψη συμμαχιών στην Μ. Ανατολή (Συρία -Ιράν ) για την εξασφάλιση ερεισμάτων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το εφαλτήριο για τον μελλοντικό έλεγχο της περιοχής είτε με διπλωματία είτε με στρατιωτικά μέσα.

Μέχρι το ξέσπασμα της Ουκρανικής κρίσης η Ρωσία ήθελε να πιστεύει ότι η Γερμανία θα αποτελέσει έναν εμπορικό εταίρο ο οποίος δεν θα δημιουργούσε ιδιαίτερα προβλήματα. Η αλληλεξάρτηση Ρωσίας -Γερμανίας απαιτούσε την τήρηση ισορροπιών. Η Γερμανία είχε -και έχει ακόμα - ως στόχο την καταστροφή του Ευρωπαϊκού νότου σε απόλυτο βαθμό αλλά και τον μαρασμό των χωρών της κεντρικής Ευρώπης , την διατήρηση του Ευρώ ως σκληρού αποταμιευτικού νομίσματος για το διεθνές κεφάλαιο , ανταγωνιστικό του δολαρίου και την μετατόπιση των Ευρωπαϊκών κεφαλαίων στις Γερμανικές τράπεζες . Η Γερμανία επιθυμεί την αποσόβηση της κρίσεως στην Ευρώπη με την δημιουργία ανθρωπιστικής καταστροφής η οποία θα ευνοήσει τους οικονομικούς δείκτες που θα καταστήσουν το Ευρώ ως σκληρό νόμισμα διεθνώς και την κυριαρχία του έναντι του δολαρίου . Το 4 Ράιχ είναι εδώ.

Σε αυτό το περιβάλλον η Γερμανία δεν σκόπευε να αντιπαρατεθεί με την Ρωσία . Η Ρωσία θα αποτελούσε την ενεργειακή πηγή της Γερμανίας , η Ευρώπη την ενδοχώρα της, το ζωτικό της έδαφος. Η Ρωσία με την σειρά της δεν επιθυμούσε στην παρούσα φάση να σπάσει τους εμπορικούς δεσμούς με την Γερμανία εφόσον η οικονομία της εξαρτάται σχεδόν ολοκληρωτικά από τα έσοδα των εξαγωγών των υδρογονανθράκων .

Η Γερμανία υπολογίζει πολύ και στην Τουρκία για την τροφοδοσία της με φθηνό εργατικό δυναμικό αλλά και την τροφοδοσία με φυσικό αέριο , ως εναλλακτικός πάροχος , από τους αγωγούς που καταλήγουν στο Τουρκικό έδαφος από Ιρακινό Κουρδιστάν αλλά και τους σχεδιαζόμενους από Κύπρο και Κατάρ.Βέβαια πρώτα πρέπει η Κύπρος να αποδεχθεί το σχέδιο 'ΑΝΑΝ' και η Συρία να χάσει τον πόλεμο από τους Ισλαμοφασίστες αντάρτες χρηματοδοτούμενους από το Κατάρ.

Οι ΗΠΑ ευρισκόμενες σε στρατιωτική και οικονομική αδυναμία αναγκάστηκαν να ανεχθούν τα Γερμανικά σχέδια για την καταστροφή της Ευρώπης. Οι ΗΠΑ ανησυχούν πολύ για την Κίνα την οποία θεωρούν τον πιο θανάσιμο εχθρό τους και έχουν επικεντρώσει τις προσπάθειες τους στην παρακολούθηση της και τον περιορισμό της.

Ωστόσο οι Γερμανοί μεθυσμένοι άλλη μια φορά από τις επιτυχίες τους στην Ευρώπη και διαισθανόμενοι ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να τους ελέγξουν αποφάσισαν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και εκτός Ευρώπης , στην Ουκρανία.Τα αποτελέσματα γνωστά. Ανατροπή του Γιανουκόβιτς με την βοήθεια των νεοναζιστών του 'Δεξιού Τομέα'' , τοποθέτηση κυβέρνησης ανδρείκελων, επέμβαση της Ρωσίας και προσάρτηση της Κριμαίας.

Ο Πούτιν εξαναγκάσθηκε να επέμβει στην Κριμαία. Εάν επεδείκνυε απροθυμία δεν θα έχανε μόνο την Κριμαία και την υποστήριξη των Ρώσων αλλά θα έχανε και την Κίνα . Εάν ο Πούτιν δεν επεδείκνυε σθένος και αποφασιστικότητα θα κατέστρεφε την εικόνα του ηγέτη που θέλει να δημιουργήσει της Ευρασιατική Ένωση , η Κίνα θα τον αποστρέφονταν και θα στρεφόταν στην δημιουργία πολιτικής για την εξασφάλιση της τροφοδοσίας με υδρογονάνθρακες αποκλειστικά με τα δικά της μέσα και δυνατότητες.Οι Κινεζικές ανάγκες σε πετρέλαιο το 2020 θα είναι γύρω στα 600 εκατομμύρια βαρέλια ετησίως Εάν ο κ.Πούτιν δεν επεδείκνυε την αποφασιστικότητα του στην Κριμαία ο κόσμος σήμερα θα ήταν διαφορετικός .Η Κίνα θα αποφάσιζε να αποτελέσει ένα ακραιφνώς ανεξάρτητο γεωπολιτικό πόλο .

Η απάντηση της Ρωσίας στην πρόκληση της Κριμαίας επιταχύνει με δραματικό τρόπο τις εξελίξεις.

Η Γερμανία για άλλη μια φορά προκαλεί παγκόσμια αναταραχή , ακόμα και χωρίς στρατιωτικά μέσα.

Η αντίδραση της Ρωσίας στην Κριμαία και η συγκέντρωση στρατού στα ανατολικά Ουκρανικά σύνορα έχει τρέψει την Γερμανία σε άτακτη φυγή . Η ηγεσία της Γερμανίας έχει αναθέσει εν λευκώ στις ΗΠΑ τις διπλωματικές προσπάθειες για τον κατευνασμό του Πούτιν δίνοντας την ευκαιρία στην Αμερική να επέμβει και να αναμιχθεί ενεργά στα Ευρωπαϊκά πράγματα.Οι ΗΠΑ για μία ακόμα φορά μετά τον Β' Π.Π. καλούνται να επέμβουν στην Ευρώπη για την σώσουν απο την Γερμανική εγκληματική πολιτική και αβελτηρία.Η Ευρώπη για μια ακόμα φορά στο περιθώριο περιμένει παθητικά ..

Οι Ευρωπαϊκές χώρες μέχρι σήμερα δεν κατάφεραν να προβάλουν αντίσταση στην οικονομική Γερμανική κατοχή. Στις ευρωεκλογές της 25 Μαΐου θα αναδειχθούν τα ευρωσκεπτιστικά κόμματα ως νικητές. Η επόμενη Ευρωβουλή θα αποτελείται από κόμματα που θα πρεσβεύουν την διάλυση της, την διάλυση της Ε.Ε. και σε κάθε περίπτωση την ενεργή πλέον αντίσταση ενάντια στο 4ο οικονομικό Ράιχ.

Εκτός από την οικονομική κρίση με χαρακτηριστικά γενοκτονίας οι Ευρωπαϊκές χώρες έχουν να αντιμετωπίσουν και την ενδεχόμενη απώλεια εδαφών τους. Η Καταλονία, η Κορσική, η Βενετία, η Σκοτία έχουν εκδηλώσει την επιθυμία των κατοίκων τους για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία. Το πράγμα πλέον άπτεται όχι μόνο μερικών χιλιάδων αυτοκτονιών και μερικών εκατομμυρίων ανέργων - που αφήνει αδιάφορες τις Ευρωπαϊκές ελίτ- αλλά και στο χάσιμο εδαφών .

Η Ευρώπη θα στραφεί στις ΗΠΑ για σωτηρία. Οι Ευρωπαϊκές χώρες έχουν αποδείξει ότι είναι ανίκανες να ομονοήσουν εναντίον της Γερμανίας και θα στραφούν ή θα επιτρέψουν στις ΗΠΑ να αναλάβουν τον ρόλο του ελεγκτή της Γερμανίας .Εξάλλου και στην παρούσα φάση οι διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Ουκρανίας και κατά προέκταση της Ευρωπαϊκής ασφάλειας διεξάγονται μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας χωρίς την συμμετοχή της Ευρώπης.

Όμως είναι αργά πλέον για να σταματήσουμε την ροή των αρνητικών για τον πλανήτη γεγονότων. Ακόμη και η μετατροπή της Ευρώπης από Γερμανικό προτεκτοράτου σε Αμερικάνικο δεν θα σταματήσει της προετοιμασίες του Ισραήλ για χτύπημα στο Ιράν. Το Ισραήλ προετοιμάζεται εντατικά και έχει δηλώσει ότι θα χτυπήσει το Ιράν ακόμα και χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ.

Ηδη έχει προβεί στην σύναψη τοπικών συμμαχιών με τις σουνιτικές χώρες της Αραβικής χερσονήσου οι οποίες μοιράζονται τον ίδιο φόβο για το σιιτικό Ιράν με το Ισραήλ.

Ωστόσο το σχεδιαζόμενο χτύπημα θα αποτελούσε μια πιο απομακρυσμένη προοπτική χωρίς την Ουκρανική κρίση. Η Ουκρανική κρίση αποτέλεσε ήττα και για τις ΗΠΑ οι οποίες προκειμένου να τη αντισταθμίσουν επαναφέρουν το ενδιαφέρον τους στην Μ.Ανατολή .

Μέχρι την Ουκρανική κρίση οι ΗΠΑ είχαν δώσει σημάδια εγκατάλειψης της Σ.Αραβίας-Κατάρ-Η.Α.Ε.και Κουβέιτ .Ο λόγος για την απόσυρση του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ από την περιοχή είναι η κόπωση από τους ηλίθιους και ατελέσφορους πολέμους στο Ιράκ και Αφγανιστάν αλλά και η περιρρέουσα και εξόχως έωλη αντίληψη ότι τα σχιστολιθικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην επικράτεια των ΗΠΑ θα τις καταστήσουν ενεργειακά αυτόνομες και θα σημάνουν την απεξάρτηση από την Μ.Ανατολή .

Η Γερμανική τυχοδιωκτική παρέμβαση στην Ουκρανία και η κρίση που προκάλεσε την διπλωματική ήττα της Δύσης από την Ρωσία επανέφερε την Συρία και το Ιράν ως το πεδίο στο οποίο θα παρθεί η ρεβάνς από την δυτική διπλωματία. Η σουντικές Σαουδική Αραβία και το Κατάρ βλέπουν το ενδιαφέρον των ΗΠΑ να αναθερμαίνεται και αισθάνονται πάλι έτοιμες να συνεχίσουν τον έργο της διάλυσης του σιιτικού άξονα Ιράν-Συρίας κάτι που μεταφράζεται σε περαιτέρω ενίσχυση των ισλαμιστών ανταρτών στην Συρία και την επιτάχυνση των ετοιμασιών για χτύπημα στο Ιράν.

Η αναθέρμανση της Μ.Ανατολής θα προκαλέσει και την ανάλογη αντίδραση της Ρωσίας η οποία μπορεί να φτάσει ακόμα και σε στρατιωτική εισβολή. Η υποστήριξη εκ νέου των ισλαμιστών ανταρτών στην Συρία μπορεί να οδηγήσει στην παράταση του πολέμου για χρόνια. Η Ρωσία δεν θέλει να επικρατήσουν οι ισλαμιστές στην Συρία γιατί εκτός από την ναυτική βάση που θα απολέσει θα πρέπει να αντιμετωπίσει την μετατόπιση των επιχειρήσεων ισλαμιστών στην Τσετσενία όπου ήδη αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα .Οι Τσετσένοι ισλαμιστές πολεμούν στο πλάι της Αλ Νούσρα και της Αλ΄Κάιντα στην Συρία και σχεδιάζουν μετά την επικράτηση τους να μεταφέρουν την μάχη στον Καύκασο.Το Ιράν διαθέτει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου στον κόσμο μετά την Ρωσία . Στο όραμα της Ευρασιατικής Ένωσης το Ιράν μαζί με το Αφγανιστάν θα αποτελέσουν εκτός από ενεργειακές δεξαμενές και τον νότιο διάδρομο της ένωσης.Η Ρωσία δεν μπορεί να αφήσει το Ιράν χωρίς υποστήριξη.

Τυχόν δυναμική αντίδραση της Ρωσίας εναντίον των παρεμβάσεων και σχεδίων των ΗΠΑ και Αράβων συμμάχων τους στην Μ.Ανατολή θα συμπαρασύρει και την Κίνα η οποία διαθέτει τον μεγαλύτερο στρατό του κόσμου αλλά και αμφισβητεί πλέον ανοιχτά την κυριαρχία της Ιαπωνίας στο σύμπλεγμα νήσων Σενκάκου στην Σινική θάλασσα. Η Ιαπωνία αποτελεί σύμμαχο των ΗΠΑ και παρόλο που παρόλο που μετά τον Β΄Π.Π το καθεστώς που διέπει τις ένοπλες δυνάμεις της είναι περιοριστικό(ανάλογο των Γερμανικών Ε.Δ.), τελευταία έχει δεχθεί πιέσεις για την συνδρομή των ΗΠΑ στον έλεγχο της Κίνας σε ενδεχόμενη αναμέτρηση . Η ένταση που γύρω από τα νησιά Σενκάκου δεν βοηθάει την Ιαπωνία για την λήψη ψύχραιμων αποφάσεων.

Η πρόκληση της Ουκρανικής κρίσης από την Γερμανία εκτός από όλα τα παραπάνω θα έχει ως αποτέλεσμα και ακόμα μια μεγαλύτερη καταστροφή. Η Ρωσία είναι σε φάση υλοποίησης ενός κολοσσιαίου εξοπλιστικού προγράμματος μέχρι το 2024. Η προσάρτηση της Κριμαίας και όλα τα συγκλονιστικά γεγονότα που συμβαίνουν με καταγιστικούς ρυθμούς έχουν ως αποτέλεσμα την κινητοποίηση της Ρωσικής στρατιωτικής μηχανής πριν την ολοκλήρωση του εξοπλιστικού της προγράμματος. Σε ενδεχόμενη σύγκρουση στην Μ.Ανατολή ή στην Ουκρανία , εάν η δύση καταφέρει να αντιπαρατεθεί στρατιωτικά με επιτυχία θα αναγκάσει την Ρωσία να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα για να αντισταθμίσει την έλλειψη των συμβατικών εξοπλισμών της .Τα πυρηνικά όπλα αυτά θα αφορούν σε μικρής ισχύος πυρηνικές κεφαλές οι οποίες θα έχουν ως στόχο οικοδομικά συγκροτήματα , αστικά κέντρα και μεγάλες συγκεντρώσεις στρατευμάτων, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η ραδιενεργή μόλυνση θα περιοριστεί μόνο στην ευρύτερη περιοχή του στόχου.

Ο Γερμανικός τυχοδιωκτισμός και η βουλιμία επιταχύνουν την αποσταθεροποίηση του πλανήτη για τρίτη φορά.