άρθρο του σ. Ευάγγελου Ραφτόπουλου
Συνηθίζεται, κατά Ελληνική πρωτοτυπία, εν όψει εκλογών, να αδειάζουν τα ταμεία, να χορηγούνται παροχές, να μοιράζονται υποσχέσεις, να επιτίθεται ο ένας στον άλλο από τους επί κεφαλής των κομμάτων, να αγωνιούν για την επικράτησή τους οι σωτήρες.
Με πολύ βλακώδη και επαίσχυντο τρόπο, οι υπεύθυνοι διαγράφουν την ευθύνη τους από τα προβλήματα που δημιούργησαν στους πολίτες και φαντάζονται τις μελλοντικές ευθύνες άλλων κομμάτων, καλώντας τον λαό να υπερψηφίσει τους ένοχους, τους υπεύθυνους για τη τραγωδία μας.
Είναι τέτοιο το θράσος-που πάντοτε παρουσιάζεται σαν ύψιστη ιδιοφυία- πολιτικών αρχηγών που την Ελλάδα την συγκρίνουν με την Μολδαβία, οπότε πρέπει οι πολίτες να νοιώθουν ικανοποιημένοι που εισπράττουν περισσότερα από 70 ευρώ μηνιαίως, εργαζόμενοι βεβαίως.
Είναι τέτοια η λύσσα για παραμονή και ασφυκτικό αγκάλιασμα της εξουσίας που δεν διστάζουν οι εξουσιαστές να κραυγάζουν περί παρασίτων-κομμάτων, περί κινδύνων από διαφαινόμενους νικητές, περί ευθύνης μη συμμετασχόντων στο δράμα της χώρας.
Με σύγχυση λοιπόν της ευφυΐας με την αλητεία, της καταστροφής με την βοήθεια, της σωτηρίας με την αυτοκτονία, οι χάρτινοι ήρωες απειλούν, εκβιάζουν, ποντάροντας στη λήθη των ηλιθίων, στην αμνηστία των εγκλημάτων τους, στο ακαταδίωκτο και το ασύλληπτο των κακουργημάτων τους.
Τόσο η υπερμεγέθης βλακεία τους, αναγκαία συνθήκη για την εξέχουσα διαβίωσή τους, όσο και η υποτίμηση των ψηφοφόρων τους, μας οδηγούν σε επαναλαμβανόμενες αυτοσχέδιες επινοήσεις, κάποιες φορές εκούσιες, κάποιες φορές ενστικτώδεις, όλες όμως να στοχεύουν στην αποκαθήλωση του μισητού αντιπάλου και στο δικό τους θρίαμβο.
Δύο εγκέφαλοι για να συνεννοηθούν πρέπει να είναι και οι δύο πλήρεις η και οι δύο κενοί, κατά τον κοινωνιολόγο Λεμπέση, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την σύμπτωση προγραμμάτων(;) και αποδοχής τους από τους εκλογείς.
Προγράμματα σε επανάληψη, σε αντιγραφή, προγράμματα επουσιώδη, αναποτελεσματικά, πρόχειρα, ανάξια λόγου, δυσανάγνωστα, απευθυνόμενα σε κενούς εγκεφάλους, πιστούς και καλούς μαθητές της άθλιας διαπαιδαγώγησής τους, τυχαίνουν θαυμασμού και επιβράβευσης.
Οι ομολογιούχοι, οι επενδυτές του χρηματιστηρίου, οι απολυμένοι, οι μετακινούμενοι, οι άνεργοι, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι ας ξαναβρούν τη μνήμη τους και ας καταδικάσουν τους ένοχους, τους επίορκους, τους υπερφίαλους κομπορρήμονες.
Ας τους δώσουμε την χαρά να απολαύσουν το ναρκισσιστικό τους τραύμα, να αναπολήσουν τα περασμένα μεγαλεία, να μετρήσουν τις μέρες για τη νέμεση που έρχεται.
