άρθρο του συν. Ευάγγελου Ραφτόπουλου
Μετά από μία θορυβώδη και αποκαρδιωτική, αλλά και επίμονη διαπίστωση της Ελληνικής
πραγματικότητας, η αιφνίδια έλευση του φθινόπωρου μας επιβάλλει την απομάκρυνσή μας από τις
ξένοιαστες θερινές διακοπές και μας προσγειώνει σε μια οδυνηρή και συνάμα ασυνήθιστη
πραγματικότητα, με μεγάλες δυσκολίες όλων απέναντι στις ειλημμένες σκληρές αποφάσεις των
σωτήρων μας, αποφάσεις που σηματοδοτούν προϊούσα δυσκολία, αδιέξοδες καταστάσεις,
οικονομικές δυσχέρειες.
Η παθητικότητα των συνδικαλιστικών φορέων-τραγική η παρέμβασή τους-, η απουσία των
τύποις πνευματικών ανθρώπων, η κόπωση-πνευματική, φυσική και ψυχική-των μεγαλύτερων σε
ηλικία, καθώς και η πλήρης νωχέλεια των νέων, που η ενασχόλησή τους με ανούσια και εικονικά,
τεχνολογικά επιτεύγματα, διευκολύνουν την επιθετικότητα, καθώς και την επέλαση των
κυβερνώντων στα δικαιώματα, τις κατακτήσεις-αιματηρές πολλές φορές- των φυσικών προσώπων,
αγνοώντας ακόμη και τις συνταγματικά κατοχυρωμένες υποχρεώσεις τους .
Το μεγάλο ερώτημα που πλανάται, πέρα από τις κατάρες που εξακοντίζουν όλοι, τις
προσευχές για συντριβή των υπεύθυνων, έχει να κάνει με την αντίσταση του κόσμου, την
αντίδρασή του, την αφύπνισή του, την ενεργητική δραστηριότητα, την εγκατάλειψη της
μεμψιμοιρίας, της συλλογικής δράσης, που θα μπορούσαν να ανατρέψουν την ανέντιμη
κυβερνητική πολιτική και να δώσουν στοιχεία ζωντάνιας και αφύπνισης, ψήγματα ζωής και όχι
θανάτου, επιβίωσης και ελπίδας.
Συνειδητοποιώντας οι πολίτες την εγκατάλειψή τους, συναισθανόμενοι τα δικαιώματα και τις
υποχρεώσεις τους, οφείλουν να εξέλθουν από την παθητική τους στάση και να τρέξουν
διαδικασίες, να συνεργασθούν, να στύψουν το μυαλό τους, να παράγουν ιδέες, να ανακαλύψουν
χαμένες και κρυμμένες ικανότητες, δεξιότητες, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση.
Είναι κρίσιμη η εφετινή χρονιά - που τώρα αρχίζει - με πόλεμο, μάχη, αγώνα.
Μάχη που θα έχει ένα νικητή, που ευχόμαστε να είναι ο λαός.
