άρθρο του Ευάγγελου Ραφτόπουλου
Η στήλη δεν γνωρίζει βέβαια αν τους μάγκες τους πάτησε το τραίνο, κατά την προσφιλή έκφραση του τραγουδοποιού Νίκου Παπάζογλου, αλλά σίγουρα πρέπει να επαναπροσδιορισθεί τόσο η έννοια, όσο και ο ρόλος του μάγκα στη χώρα μας.
Η ηγετική φυσιογνωμία του άντρα που κυριαρχούσε, σε μια άτυπη οργάνωση, ανάμεσα από τη παρέα του, τους συνομήλικους του, τους συμμαθητές του, τους φίλους του, τον έκαναν αποδεκτό, τον εμπιστεύονταν, επειδή ο μάγκας τους προστάτευε, ενθάρρυνε τους αδύναμους, επέβαλλε δικαιοσύνη, ενέπνεε τους υπόλοιπους.
Πρώτος στο γλέντι, γυναικάς, μπεσαλής και ντόμπρος, ευθύς, ο μάγκας διαμόρφωνε ένα χαρακτήρα χαρισματικό, περιζήτητο, χρήσιμο σε όλους, γιατί καθόριζε και τη τύχη της παρέας, τη διάρκειά της και το ρόλο του καθενός μέσα σ’ αυτή.
Ο μάγκας έχτιζε τα χαρακτηριστικά του κάθε φίλου, τον έκανε έντιμο, προσηνή, υπεύθυνο, ειλικρινή.
Οι βασικοί λόγοι αλλαγής και μετάλλαξης του ρόλου του αναφέρονται στην ανωνυμία πλέον των μεγάλων πόλεων, στην ανάγκη για επιβίωση, στο τρόπο πρόσβασης στις ευκαιρίες, στο περιβάλλον, στη διάλυση του φυσικού τρόπου ζωής.
Αυτοί που πλέον προβάλλονται, διαφημίζονται, πλουτίζουν, αποτελούν πρότυπα, είναι άτομα που υποτάσσονται, που περνούν τα μηνύματα των αφεντικών τους, που μετατρέπουν με μεγάλη ευκολία την ιδεολογία τους, τη συνείδησή τους, άτομα που διακετέχονται από ανευθυνότητα, που χρησιμοποιούν ξύλινη γλώσσα και στερούνται αναστολών.
Τις τελευταίες ημέρες η κοινωνία είναι συγκλονισμένη δήθεν από το θάνατο του 20χρόνου Βαγγέλη Γιακουμάκη, ενώ είναι ηλίου φαεινότερο ότι η κοινωνία είναι συνένοχη, είναι συνυπεύθυνη, είναι αδιάφορη και ο κάθε πολίτης ξεχωριστά αποστασιοποιείται από τα προβλήματα που αυξάνονται και στρέφει τη προσοχή του στο προσωπικό του όφελος.
Δεν υπήρξε ένας μάγκας ανάμεσα στους συμμαθητές του Βαγγέλη για να καθαρίσει τη δυσωδία, να απομακρύνει τους τραμπούκους από τις εγκληματικές τους διαθέσεις, να ενθαρρύνει το θύμα, να τρίξει τα δόντια στους διοικούντες.
Δεν υπήρξε ένας μάγκας καθηγητής να αποβάλλει τα αποβράσματα, να καθοδηγήσει σε κάποια αντίδραση το νεαρό, να βρει λύσεις.
Όλοι απολάμβαναν τις θηριωδίες στο κολοσσαίο των Ιωαννίνων, όλοι θριαμβολογούσαν για τη συντριβή του αθώου θύματος, τα κανάλια και η αντικαταστάτρια του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, με το αγγελικό όνομα, επένδυαν στο θάνατο του νεαρού Κρητικού για να πουλήσουν, να κερδοσκοπήσουν, να μεταδώσουν τη βλακώδη θλίψη τους.
Οι ειδήσεις για έρευνες, για τοξικολογικές εξετάσεις, για τιμωρία των ενόχων, φαντάζουν σαν ένα κακόγουστο αστείο, μια κωμική ιστορία με δραματικό τέλος.
Χάθηκε ένα όμορφο παλληκάρι με αισθήματα, συστολή, αρχές.
Είναι εξευτελιστικό, βάναυσο, αποτρόπαιο αυτό που έγινε.
Και προς απόδειξη των παραπάνω, ας αναλογισθεί ο καθένας μας την απώλεια του δικού του παιδιού κατ’αυτόν τον τρόπο.-
