Γεωστρατηγική: Για την επόμενη παγκόσμια αναμέτρηση

Ένα εξαιρετικά εδιαφέρον άρθρο γεωστρατηγικής δημοσιέυεται στην ιστοσελίδα ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, με θέμα τις συνταρακτικές παγκόσμιες ανακατατάξεις που συντελούνται στην εποχή μας. Αξίζει να το διαβάσετε, για να εμπλουτίσετε τις γνώσεις σας, όποια κι αν είναι η άποψή σας.

Ακολουθεί το άρθρο:

ΠΩΣ Ο ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΘΕΤΕΙ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΣΙΑΣ 

Η Ουκρανική κρίση είχε ως αποτέλεσμα την αφύπνιση του Ρωσικού εθνικισμού και προκάλεσε ίσως πρόωρα την έναρξη του σχεδίου για την δημιουργία της Ευρασιατικής Ένωσης. Στην πραγματικότητα η Ρωσία του κ.Πούτιν δεν ήταν έτοιμη την παρούσα στιγμή αλλά και ούτε επιθυμούσε την εμπλοκή της στην Ουκρανική κρίση που οδήγησε στην προσάρτηση της Κριμαίας.

Η Ρωσία παρόλο που φαίνεται ως ισχυρότερη στρατιωτικά από το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη δεν έχει ολοκληρώσει το τεράστιο εξοπλιστικό της πρόγραμμα το οποίο έχει ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2024.
Η Αχίλλειος πτέρνα της Ρωσικής πολεμικής μηχανής είναι το πολεμικό ναυτικό της, το οποίο δέχθηκε και τα μεγαλύτερα πλήγματα κατά την εποχή της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης . Η Ρωσία παρόλο που εμφανίζεται ανώτερη στρατιωτικά στις πεδιάδες της ανατολικής Ουκρανίας και στην Κριμαία μετά βίας μπορεί να εκπροσωπήσει και να διαφυλάξει τα συμφέροντα της στην θάλασσα και βέβαια πάντα σε σύγκριση με το ναυτικό των ΗΠΑ.

Ωστόσο η πίεση για ανάληψη πρωτοβουλιών που θα οδηγούσαν στην απαρχή της δημιουργίας της Ευρασιατικής Ένωσης είχε διαφανεί από το 2010 όταν οι Ρώσοι διαπίστωσαν ότι η Κίνα άρχιζε να βολιδοσκοπεί την Μ.Ανατολή και τα κοιτάσματα της.

Το 2010 καταγράφηκε επίσημα η τάση της Κίνας για την εξασφάλιση με κάθε μέσο-ακόμα και με στρατιωτική εισβολή- της ενεργειακής της αυτονομίας

Η Κίνα το 2010 σύναψε συμφωνία με το Πακιστάν σύμφωνα με την οποία αποκτούσε το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τις λεωφόρους και κύριες οδικές αρτηρίες της χώρας για την μεταφορά οπλισμένων στρατευμάτων όποτε απαιτηθεί. Συγκεκριμένα η Κίνα έχει πλέον το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει την οδική αρτηρία 'ΚΑΡΑΚΟΡΟΥΜ'' η οποία ενώνει τα βόρεια Κινέζο-Πακιστανικά σύνορα με την πόλη του Ραβαλπίντι και τις οδικές αρτηρίες που οδηγούν στο Ιράν.

Το 2010 το Ρωσικό υπουργείο Άμυνας υπό τον Α.Σερντιούκοφ σε αναφορά του προς την Ρωσική προεδρία κατέγραφε την Κινεζική τάση για την βολιδοσκόπηση της Μ.Ανατολής. Η Κίνα το 1997είχε συνάψει συμβόλαια για την αγορά πετρελαίου από το Ιράκ του Σαντάμ Χουσέιν , συμβόλαια που ακυρώθηκαν μετά την εισβολή των ΗΠΑ το 2003. Σύμφωνα με κάποιους αναλυτές ,ένας λόγος για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ ήταν και ο ενεργειακός ''στραγγαλισμός'' της Κίνας αλλά και η δημιουργία ''φράγματος'' ενάντια σε επικείμενη στρατιωτική εισβολή της στην Μ.Ανατολή.

Το 2010 οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν επίσημα την απόσυρση τους από το Ιράκ φεύγοντας στην ουσία ηττημένοι και αποδυναμωμένοι στρατιωτικά , αφήνοντας ένα μεγάλο κενό επιρροής στην Μ.Ανατολή, κενό που φάνηκε το 2013 με την απροθυμία τους για επέμβαση στην Συρία.

Η Ρωσία το 2010 συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να επιταχύνει την πραγματοποίηση της Ευρασιατικής Ένωσης η οποία θα περιλάμβανε και την Κίνα . Ωστόσο η Κίνα θα συνδεόταν συμμαχικά με την Ρωσία μόνο εάν διασφάλιζε την απρόσκοπτη τροφοδοσία της με υδρογονάνθρακες .Η Ρωσία έπρεπε να προβεί στην έρευνα για νέα κοιτάσματα στην ανατολική Σιβηρία, τα οποία είναι πιο κοντά στην Κινεζική αγορά, την σύναψη συμμαχιών στην Μ. Ανατολή (Συρία -Ιράν ) για την εξασφάλιση ερεισμάτων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το εφαλτήριο για τον μελλοντικό έλεγχο της περιοχής είτε με διπλωματία είτε με στρατιωτικά μέσα.

Μέχρι το ξέσπασμα της Ουκρανικής κρίσης η Ρωσία ήθελε να πιστεύει ότι η Γερμανία θα αποτελέσει έναν εμπορικό εταίρο ο οποίος δεν θα δημιουργούσε ιδιαίτερα προβλήματα. Η αλληλεξάρτηση Ρωσίας -Γερμανίας απαιτούσε την τήρηση ισορροπιών. Η Γερμανία είχε -και έχει ακόμα - ως στόχο την καταστροφή του Ευρωπαϊκού νότου σε απόλυτο βαθμό αλλά και τον μαρασμό των χωρών της κεντρικής Ευρώπης , την διατήρηση του Ευρώ ως σκληρού αποταμιευτικού νομίσματος για το διεθνές κεφάλαιο , ανταγωνιστικό του δολαρίου και την μετατόπιση των Ευρωπαϊκών κεφαλαίων στις Γερμανικές τράπεζες . Η Γερμανία επιθυμεί την αποσόβηση της κρίσεως στην Ευρώπη με την δημιουργία ανθρωπιστικής καταστροφής η οποία θα ευνοήσει τους οικονομικούς δείκτες που θα καταστήσουν το Ευρώ ως σκληρό νόμισμα διεθνώς και την κυριαρχία του έναντι του δολαρίου . Το 4 Ράιχ είναι εδώ.

Σε αυτό το περιβάλλον η Γερμανία δεν σκόπευε να αντιπαρατεθεί με την Ρωσία . Η Ρωσία θα αποτελούσε την ενεργειακή πηγή της Γερμανίας , η Ευρώπη την ενδοχώρα της, το ζωτικό της έδαφος. Η Ρωσία με την σειρά της δεν επιθυμούσε στην παρούσα φάση να σπάσει τους εμπορικούς δεσμούς με την Γερμανία εφόσον η οικονομία της εξαρτάται σχεδόν ολοκληρωτικά από τα έσοδα των εξαγωγών των υδρογονανθράκων .

Η Γερμανία υπολογίζει πολύ και στην Τουρκία για την τροφοδοσία της με φθηνό εργατικό δυναμικό αλλά και την τροφοδοσία με φυσικό αέριο , ως εναλλακτικός πάροχος , από τους αγωγούς που καταλήγουν στο Τουρκικό έδαφος από Ιρακινό Κουρδιστάν αλλά και τους σχεδιαζόμενους από Κύπρο και Κατάρ.Βέβαια πρώτα πρέπει η Κύπρος να αποδεχθεί το σχέδιο 'ΑΝΑΝ' και η Συρία να χάσει τον πόλεμο από τους Ισλαμοφασίστες αντάρτες χρηματοδοτούμενους από το Κατάρ.

Οι ΗΠΑ ευρισκόμενες σε στρατιωτική και οικονομική αδυναμία αναγκάστηκαν να ανεχθούν τα Γερμανικά σχέδια για την καταστροφή της Ευρώπης. Οι ΗΠΑ ανησυχούν πολύ για την Κίνα την οποία θεωρούν τον πιο θανάσιμο εχθρό τους και έχουν επικεντρώσει τις προσπάθειες τους στην παρακολούθηση της και τον περιορισμό της.

Ωστόσο οι Γερμανοί μεθυσμένοι άλλη μια φορά από τις επιτυχίες τους στην Ευρώπη και διαισθανόμενοι ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να τους ελέγξουν αποφάσισαν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και εκτός Ευρώπης , στην Ουκρανία.Τα αποτελέσματα γνωστά. Ανατροπή του Γιανουκόβιτς με την βοήθεια των νεοναζιστών του 'Δεξιού Τομέα'' , τοποθέτηση κυβέρνησης ανδρείκελων, επέμβαση της Ρωσίας και προσάρτηση της Κριμαίας.

Ο Πούτιν εξαναγκάσθηκε να επέμβει στην Κριμαία. Εάν επεδείκνυε απροθυμία δεν θα έχανε μόνο την Κριμαία και την υποστήριξη των Ρώσων αλλά θα έχανε και την Κίνα . Εάν ο Πούτιν δεν επεδείκνυε σθένος και αποφασιστικότητα θα κατέστρεφε την εικόνα του ηγέτη που θέλει να δημιουργήσει της Ευρασιατική Ένωση , η Κίνα θα τον αποστρέφονταν και θα στρεφόταν στην δημιουργία πολιτικής για την εξασφάλιση της τροφοδοσίας με υδρογονάνθρακες αποκλειστικά με τα δικά της μέσα και δυνατότητες.Οι Κινεζικές ανάγκες σε πετρέλαιο το 2020 θα είναι γύρω στα 600 εκατομμύρια βαρέλια ετησίως Εάν ο κ.Πούτιν δεν επεδείκνυε την αποφασιστικότητα του στην Κριμαία ο κόσμος σήμερα θα ήταν διαφορετικός .Η Κίνα θα αποφάσιζε να αποτελέσει ένα ακραιφνώς ανεξάρτητο γεωπολιτικό πόλο .

Η απάντηση της Ρωσίας στην πρόκληση της Κριμαίας επιταχύνει με δραματικό τρόπο τις εξελίξεις.

Η Γερμανία για άλλη μια φορά προκαλεί παγκόσμια αναταραχή , ακόμα και χωρίς στρατιωτικά μέσα.

Η αντίδραση της Ρωσίας στην Κριμαία και η συγκέντρωση στρατού στα ανατολικά Ουκρανικά σύνορα έχει τρέψει την Γερμανία σε άτακτη φυγή . Η ηγεσία της Γερμανίας έχει αναθέσει εν λευκώ στις ΗΠΑ τις διπλωματικές προσπάθειες για τον κατευνασμό του Πούτιν δίνοντας την ευκαιρία στην Αμερική να επέμβει και να αναμιχθεί ενεργά στα Ευρωπαϊκά πράγματα.Οι ΗΠΑ για μία ακόμα φορά μετά τον Β' Π.Π. καλούνται να επέμβουν στην Ευρώπη για την σώσουν απο την Γερμανική εγκληματική πολιτική και αβελτηρία.Η Ευρώπη για μια ακόμα φορά στο περιθώριο περιμένει παθητικά ..

Οι Ευρωπαϊκές χώρες μέχρι σήμερα δεν κατάφεραν να προβάλουν αντίσταση στην οικονομική Γερμανική κατοχή. Στις ευρωεκλογές της 25 Μαΐου θα αναδειχθούν τα ευρωσκεπτιστικά κόμματα ως νικητές. Η επόμενη Ευρωβουλή θα αποτελείται από κόμματα που θα πρεσβεύουν την διάλυση της, την διάλυση της Ε.Ε. και σε κάθε περίπτωση την ενεργή πλέον αντίσταση ενάντια στο 4ο οικονομικό Ράιχ.

Εκτός από την οικονομική κρίση με χαρακτηριστικά γενοκτονίας οι Ευρωπαϊκές χώρες έχουν να αντιμετωπίσουν και την ενδεχόμενη απώλεια εδαφών τους. Η Καταλονία, η Κορσική, η Βενετία, η Σκοτία έχουν εκδηλώσει την επιθυμία των κατοίκων τους για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία. Το πράγμα πλέον άπτεται όχι μόνο μερικών χιλιάδων αυτοκτονιών και μερικών εκατομμυρίων ανέργων - που αφήνει αδιάφορες τις Ευρωπαϊκές ελίτ- αλλά και στο χάσιμο εδαφών .

Η Ευρώπη θα στραφεί στις ΗΠΑ για σωτηρία. Οι Ευρωπαϊκές χώρες έχουν αποδείξει ότι είναι ανίκανες να ομονοήσουν εναντίον της Γερμανίας και θα στραφούν ή θα επιτρέψουν στις ΗΠΑ να αναλάβουν τον ρόλο του ελεγκτή της Γερμανίας .Εξάλλου και στην παρούσα φάση οι διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Ουκρανίας και κατά προέκταση της Ευρωπαϊκής ασφάλειας διεξάγονται μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας χωρίς την συμμετοχή της Ευρώπης.

Όμως είναι αργά πλέον για να σταματήσουμε την ροή των αρνητικών για τον πλανήτη γεγονότων. Ακόμη και η μετατροπή της Ευρώπης από Γερμανικό προτεκτοράτου σε Αμερικάνικο δεν θα σταματήσει της προετοιμασίες του Ισραήλ για χτύπημα στο Ιράν. Το Ισραήλ προετοιμάζεται εντατικά και έχει δηλώσει ότι θα χτυπήσει το Ιράν ακόμα και χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ.

Ηδη έχει προβεί στην σύναψη τοπικών συμμαχιών με τις σουνιτικές χώρες της Αραβικής χερσονήσου οι οποίες μοιράζονται τον ίδιο φόβο για το σιιτικό Ιράν με το Ισραήλ.

Ωστόσο το σχεδιαζόμενο χτύπημα θα αποτελούσε μια πιο απομακρυσμένη προοπτική χωρίς την Ουκρανική κρίση. Η Ουκρανική κρίση αποτέλεσε ήττα και για τις ΗΠΑ οι οποίες προκειμένου να τη αντισταθμίσουν επαναφέρουν το ενδιαφέρον τους στην Μ.Ανατολή .

Μέχρι την Ουκρανική κρίση οι ΗΠΑ είχαν δώσει σημάδια εγκατάλειψης της Σ.Αραβίας-Κατάρ-Η.Α.Ε.και Κουβέιτ .Ο λόγος για την απόσυρση του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ από την περιοχή είναι η κόπωση από τους ηλίθιους και ατελέσφορους πολέμους στο Ιράκ και Αφγανιστάν αλλά και η περιρρέουσα και εξόχως έωλη αντίληψη ότι τα σχιστολιθικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην επικράτεια των ΗΠΑ θα τις καταστήσουν ενεργειακά αυτόνομες και θα σημάνουν την απεξάρτηση από την Μ.Ανατολή .

Η Γερμανική τυχοδιωκτική παρέμβαση στην Ουκρανία και η κρίση που προκάλεσε την διπλωματική ήττα της Δύσης από την Ρωσία επανέφερε την Συρία και το Ιράν ως το πεδίο στο οποίο θα παρθεί η ρεβάνς από την δυτική διπλωματία. Η σουντικές Σαουδική Αραβία και το Κατάρ βλέπουν το ενδιαφέρον των ΗΠΑ να αναθερμαίνεται και αισθάνονται πάλι έτοιμες να συνεχίσουν τον έργο της διάλυσης του σιιτικού άξονα Ιράν-Συρίας κάτι που μεταφράζεται σε περαιτέρω ενίσχυση των ισλαμιστών ανταρτών στην Συρία και την επιτάχυνση των ετοιμασιών για χτύπημα στο Ιράν.

Η αναθέρμανση της Μ.Ανατολής θα προκαλέσει και την ανάλογη αντίδραση της Ρωσίας η οποία μπορεί να φτάσει ακόμα και σε στρατιωτική εισβολή. Η υποστήριξη εκ νέου των ισλαμιστών ανταρτών στην Συρία μπορεί να οδηγήσει στην παράταση του πολέμου για χρόνια. Η Ρωσία δεν θέλει να επικρατήσουν οι ισλαμιστές στην Συρία γιατί εκτός από την ναυτική βάση που θα απολέσει θα πρέπει να αντιμετωπίσει την μετατόπιση των επιχειρήσεων ισλαμιστών στην Τσετσενία όπου ήδη αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα .Οι Τσετσένοι ισλαμιστές πολεμούν στο πλάι της Αλ Νούσρα και της Αλ΄Κάιντα στην Συρία και σχεδιάζουν μετά την επικράτηση τους να μεταφέρουν την μάχη στον Καύκασο.Το Ιράν διαθέτει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου στον κόσμο μετά την Ρωσία . Στο όραμα της Ευρασιατικής Ένωσης το Ιράν μαζί με το Αφγανιστάν θα αποτελέσουν εκτός από ενεργειακές δεξαμενές και τον νότιο διάδρομο της ένωσης.Η Ρωσία δεν μπορεί να αφήσει το Ιράν χωρίς υποστήριξη.

Τυχόν δυναμική αντίδραση της Ρωσίας εναντίον των παρεμβάσεων και σχεδίων των ΗΠΑ και Αράβων συμμάχων τους στην Μ.Ανατολή θα συμπαρασύρει και την Κίνα η οποία διαθέτει τον μεγαλύτερο στρατό του κόσμου αλλά και αμφισβητεί πλέον ανοιχτά την κυριαρχία της Ιαπωνίας στο σύμπλεγμα νήσων Σενκάκου στην Σινική θάλασσα. Η Ιαπωνία αποτελεί σύμμαχο των ΗΠΑ και παρόλο που παρόλο που μετά τον Β΄Π.Π το καθεστώς που διέπει τις ένοπλες δυνάμεις της είναι περιοριστικό(ανάλογο των Γερμανικών Ε.Δ.), τελευταία έχει δεχθεί πιέσεις για την συνδρομή των ΗΠΑ στον έλεγχο της Κίνας σε ενδεχόμενη αναμέτρηση . Η ένταση που γύρω από τα νησιά Σενκάκου δεν βοηθάει την Ιαπωνία για την λήψη ψύχραιμων αποφάσεων.

Η πρόκληση της Ουκρανικής κρίσης από την Γερμανία εκτός από όλα τα παραπάνω θα έχει ως αποτέλεσμα και ακόμα μια μεγαλύτερη καταστροφή. Η Ρωσία είναι σε φάση υλοποίησης ενός κολοσσιαίου εξοπλιστικού προγράμματος μέχρι το 2024. Η προσάρτηση της Κριμαίας και όλα τα συγκλονιστικά γεγονότα που συμβαίνουν με καταγιστικούς ρυθμούς έχουν ως αποτέλεσμα την κινητοποίηση της Ρωσικής στρατιωτικής μηχανής πριν την ολοκλήρωση του εξοπλιστικού της προγράμματος. Σε ενδεχόμενη σύγκρουση στην Μ.Ανατολή ή στην Ουκρανία , εάν η δύση καταφέρει να αντιπαρατεθεί στρατιωτικά με επιτυχία θα αναγκάσει την Ρωσία να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα για να αντισταθμίσει την έλλειψη των συμβατικών εξοπλισμών της .Τα πυρηνικά όπλα αυτά θα αφορούν σε μικρής ισχύος πυρηνικές κεφαλές οι οποίες θα έχουν ως στόχο οικοδομικά συγκροτήματα , αστικά κέντρα και μεγάλες συγκεντρώσεις στρατευμάτων, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η ραδιενεργή μόλυνση θα περιοριστεί μόνο στην ευρύτερη περιοχή του στόχου.

Ο Γερμανικός τυχοδιωκτισμός και η βουλιμία επιταχύνουν την αποσταθεροποίηση του πλανήτη για τρίτη φορά.

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ

Ὅλα εὐωδίαζον ἄνοιξιν καὶ ἁπλότητα καὶ χαράν. Ὁ Γιάννης ἔμβαινεν εἰς τὸ παρεκκλήσι γελῶν, τὸν ὡδηγοῦσεν ἡ μάννα του, χήρα ἔχουσα αὐτὸν ὡς μοναχογυιόν, νὰ «χαιρετίσῃ», δηλ. νὰ ἀσπασθῇ τὴν εἰκόνα στὸ προσκυνητάρι, τὴν ἠσπάζετο γελῶν, εἶτα ἐπήγαινε στ᾿ ἀριστερὰ τοῦ χοροῦ, κ᾿ ἔστεκε δίπλα εἰς τὸ ἄκρον ἀνατολικὸν στασίδι, δύο βήματα ἀπὸ τὴν βορείαν πύλην, ὅπου αἱ γυναῖκες ἔφερον τυλιγμένας μὲ προσόψια τὰς προσφοράς, καὶ ἔγραφαν τὰ ὀνόματα... 

του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ὅπως τὸ διηγοῦνται, ὅσοι τὸ ἔφθασαν, ἐν ἠλικίᾳ ὄντες εἰς Ἀθήνας τῷ 1870, ὁ νεκρὸς τοῦ ἑνὸς τῶν ληστῶν τοῦ Δηλεσίου, κομισθέντων εἰς Ἀθήνας κατὰ Μάιον, εἶχε τὸ πρόσωπον παραδόξως φαιδρὸν καὶ γελαστόν. Τὴν ὥραν ποὺ τοὺς ἐτουφεκοβολοῦσαν τ᾿ ἀποσπάσματα, ἐλλοχεῦον ὄπισθεν πυκνῶν θάμνων καὶ βράχων τὸ παλληκάρι ἐκεῖνο τῆς Ρούμελης, ἴσως διότι τὸ ταμπούρι του τοῦ ἐφαίνετο πολὺ ἀσφαλές, τίς οἶδε τί εἶχε σκεφθῆ, ἢ τί σοβαρὸν εἶδεν, ἢ τί ἀστεῖον ἤκουσε παρά τινος γείτονος συντρόφου του, κ᾿ ἐγέλασεν, ὅπως οἱ ἄνθρωποι γελοῦν. Συγχρόνως, ἐν ἀκαρεῖ, τοῦ ἦλθε τὸ βόλι. Τὸν ηὗρε καίριον εἰς τὸν λαιμόν, καὶ τὸν ἀφῆκεν εἰς τὸν τόπον.
Μετὰ δύο ἡμέρας οἱ σκοτωμένοι, πέντε ἢ ἓξ τὸν ἀριθμόν, ἐκομίζοντο εἰς Ἀθήνας. Εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ νέου ἐκείνου ὅλοι οἱ φρικώδεις περίεργοι εἶδον ἐντυπωμένον, πιστωμένον τὸν γέλωτα. Οὔτ᾿ ἐπρόφθασεν, ὁ εὐτυχὴς ἄνθρωπος, νὰ αἰσθανθῇ τὴν πικρίαν τοῦ βέλους, ἀλλ᾿ ὁ θάνατος τοῦ ἦλθε μυστηριώδης, γλυκύς, πρὸ τῆς ἀλγηδόνος.

*
* *

Ὁ Γιάννης τοῦ Λέκα, νέος εἰκοσαετής, ἐφαίνετο ὅτι ἔχαιρε μεγάλην χαρὰν σφόδρα, ὅταν τοῦ ἔλεγαν ὅτι θὰ ἤρχετο ἐκεῖνον τὸν χρόνον, διὰ νὰ τὸν πάρῃ στρατιώτην, τὸ περιοδεῦον Στρατιωτικὸν Συμβούλιον. Ἤρχιζεν ἀμέσως νὰ κάμνῃ βήματα, προφέρων: ἓν γυό, ἓν γυό, κ᾿ ἦτον ὅλος γέλια καὶ χαρά. Πλήν, ὅταν ἦλθε πράγματι ἡ Στρατολογικὴ Ἐπιτροπή, πρὸς μεγάλην χαρὰν τοῦ Δημάρχου, καὶ κατέλυσαν ἄλλοι εἰς τὴν Δημαρχίαν, ἄλλοι στὸ οἱονεὶ ξενοδοχεῖον, κι ἄλλοι στὰ σπίτια μερικῶν, ὁ Γιάννης, χωρὶς νὰ παύσῃ τὰ γέλια, ἡ ἐνδόμυχος εὐθυμία καὶ τὸ θάρρος τοῦ ἔφυγαν, κ᾿ ἠρνήθη ἀποτόμως νὰ παρουσιασθῇ ἐνώπιον τῆς Ἐπιτροπῆς. Ἐστήλωνε τὰ πόδια του, ἀντεστήλωνε τὸ κορμί του, ἔκλαιε, κ᾿ ἐφώναζε: «δὲν πάω, δὲν πάω». Ὅταν δὲ ὁ ὑπίατρος ὡδηγήθη στὸ σπιτάκι τῆς Λέκαινας, κ᾿ ἐδοκίμασε νὰ ἰδῇ καὶ νὰ ἐξετάσῃ τὸν κληροῦχον, ὁ Γιάννης ἔπεσεν εἰς μίαν γωνίαν, ἐμαζώχθη, ἐκουβαριάσθη, ἐσταύρωσε σφιχτὰ τὰ χέρια του, ἔσφιγξε τὸν ἀφαλόν του, ἔκαμψε τοὺς πόδας του μὲ τὰ γόνατα ἕως τὸν ἀφαλόν, καὶ ἠρνήθη νὰ ὑποστῇ τὴν ἐξέτασιν τοῦ ἰατροῦ. Τέλος ἡ Ἐπιτροπὴ ἀπεφάσισε νὰ τὸν κηρύξῃ «βλᾶκα», καὶ τὸν ἀπήλλαξε πάσης περαιτέρω ἐνοχλήσεως.
Ἀλλ᾿ ὅμως ὁ Γιάννης δὲν ἔλειπε ποτὲ ἀπὸ καμμίαν ἀγρυπνίαν εἰς τὰ ἐξωκκλήσια, ὅταν ἐπηγαίναμεν στὰ πανηγύρια, ἀρχόμενος ἀπὸ τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἔαρος ἕως τὸ βασίλεμα τοῦ θέρους, κ᾿ ἕως τὴν στρῶσιν τοῦ φθινοπώρου, καὶ πρὶν εἰσβάλῃ ὁ χειμών. Πρῶτον εἰς τὴν Παναγίαν τῆς Ἀγαλλιανοῦς, ὅπου ἡ ψυχή μας ἐμοσχοβολοῦσεν ἴα καὶ ναρκίσσους καὶ λευκὰ ἄνθη τῆς ἀγραμπελιᾶς. Εἶτα εἰς τὴν Παναγίαν τὴν 〈Ντομάν〉, ὅπου ἔτρεχε μὲ μόρμυρον καὶ ρόχθον τὸ ρεῦμα τῆς Ζωοδόχου, κάτω εἰς τοὺς μυστηριώδεις καταρράκτας μὲ τὰ κρεμάμενα πολυτρίχια καὶ τοὺς ἀνέρποντας κισσοὺς ἀνὰ τοὺς ὑγροὺς βράχους εἰς τὰ κυρτὰ ὑλομανοῦντα δένδρα. Καὶ στὸν Ἁι-Γεώργην, ὅπου αἱ τόσαι νύμφαι τοῦ χωρίου ἐλιτάνευον στολισμέναι μὲ τὰ πεποικιλμένα μανίκια, τὰς μεταξωτὰς ποδιὰς καὶ τὰ χρυσᾶ ποδογύρια* των, ἐρχόμεναι ἄλλαι μὲ τὶς βάρκες καὶ ἄλλαι διὰ ξηρᾶς. Καὶ εἰς τὰ Πέντ᾿ Ἀδέλφια, ὅπου τὰ ἀγκαλιασμένα γηραιὰ δένδρα καλύπτουν τὴν βρύσιν καὶ στεγάζουν τὸν πενιχρὸν ναὸν μὲ τὸ θεσπέσιον ἄλσος των. Κ᾿ εἰς τὸν Ἁι-Γιάννην τὸν Μυρωδίτην, ὅπου τὰ τελευταῖα ἀηδόνια ἐκαλοῦσαν εἰς διαδοχὴν τὰ κοσσύφια ἀνὰ τὸ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ἀπὸ τὸ ὕψος τῶν . . . . . . . . . . . ἕως τὸν γιαλὸν . . . . . . . ., καὶ τὸ κελαρύζον νερὸν τοῦ βαθέος, ἀνερχομένου Δασκαλιοῦ ἀνέβλυζεν ἀπὸ τὴν ρίζαν τῆς γηραιᾶς δρυός, ὅπου μὲ τὰ κυμβαλίζοντα πέταλα τῶν φυλλομανούντων κλώνων της διηγεῖτο τὰς ἀναμνήσεις τῶν αἰώνων. Πόσαι οἰκογενειακαὶ θαλίαι εἶχον τελεσθῆ τὸ πάλαι ὑπὸ τοὺς βαθυφύλλους κλάδους της, πόσα ἄκακα ἐρωτικὰ ζεύγη εἶχον εὕρει ποτὲ καταφύγιον εἰς τὴν σκιάν της. Καὶ εἶτα εἰς τὸν Ἅγ. Ἠλίαν καὶ εἰς τὸν Ἅγ. Παντελεήμονα, κ᾿ εἰς τὴν Παναγίαν τὴν Πρέκλαν, κ᾿ εἰς τὴν Παναγίαν τοῦ Καρδάση, κ᾿ εἰς τὴν ἄλλην Παναγίαν τοῦ Ἀραδιᾶ, κ᾿ εἰς τὸν Ἁι-Γιάννην τοῦ Κάστρου, κ᾿ εἰς τὸν ἄλλον Ἁι-Γιάννην τοῦ Μετοχιοῦ, κ᾿ εἰς τὸν Ἁι-Δημήτρην, κ᾿ εἰς τὸν Ἁι-Ἀσώματον τ᾿ Ἀγγελῆ, καὶ τέλος εἰς τὴν Παναγίαν τὴν Κ᾿νιστριώτισσαν, ὅπου πᾶσα σεμνότης καὶ πᾶσα χάρις ἐν γαλήνῃ συνηνοῦντο, καὶ πᾶν γόνυ ἔκλινεν ἐνώπιον τῆς θείας ·ἐν γαλήνῃ‚ Πολιούχου: «Διανέμοις τῶν χαρισμάτων τὴν σὴν γαλήνην, Θεοτόκε, τῇ ψυχῇ μου».

*
* *

Ὅλα εὐωδίαζον ἄνοιξιν καὶ ἁπλότητα καὶ χαράν. Ὁ Γιάννης ἔμβαινεν εἰς τὸ παρεκκλήσι γελῶν, τὸν ὡδηγοῦσεν ἡ μάννα του, χήρα ἔχουσα αὐτὸν ὡς μοναχογυιόν, νὰ «χαιρετίσῃ», δηλ. νὰ ἀσπασθῇ τὴν εἰκόνα στὸ προσκυνητάρι, τὴν ἠσπάζετο γελῶν, εἶτα ἐπήγαινε στ᾿ ἀριστερὰ τοῦ χοροῦ, κ᾿ ἔστεκε δίπλα εἰς τὸ ἄκρον ἀνατολικὸν στασίδι, δύο βήματα ἀπὸ τὴν βορείαν πύλην, ὅπου αἱ γυναῖκες ἔφερον τυλιγμένας μὲ προσόψια τὰς προσφοράς, καὶ ἔγραφαν τὰ ὀνόματα, δηλ. τὰ ἔγραφεν ὁ παπὰς καθ᾿ ὑπαγόρευσιν ἱστάμενος εἰς τὸ χάσμα τῆς θύρας, μὲ τὸ μολυβδοκόνδυλον, κρατῶν φύλλα διπλωμένα χάρτου ἐπὶ τοῦ βιβλίου τῶν Ἀποστόλων ἢ τοῦ Ψαλτηρίου: «Γεωργό, Γεωργὸ καὶ τοὺ πλὶ (δηλ. τὸ πλοῖον) μετὰ τῶν συμπλεόντων αὐτῷ, Νικολάκη, πάλι Νικολάκη (ὁ παπὰς ἔγραφε, Ν.Ν.), Κυρατσούλα, Σειραΐνα, ἄλλη Σειραϊνώ (Κυρ. Σειρ.), Κωνσταντή, Κωνσταντὴ (Κ.Κ.), συμβίας, τέκνων, γονέων καὶ ἀδελφῶν αὐτῶν».
Ἐκεῖ ἔστεκεν ὁ Γιάννης, καὶ ἤκουε γελῶν τὰ ὑπαγορεύματα τῶν γυναικῶν, τὰς ἀπηχήσεις καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς τοῦ παπᾶ. Τέλος, ὅταν ἤρχιζεν ἡ ψαλμῳδία, ὁ Γιάννης ἐξηκολούθει νὰ γελᾷ πρὸς τὰς ἀντιφωνίας τῶν διαφόρων νεαρῶν ψαλτῶν καὶ τὰς ὀξυφωνίας τοῦ παπᾶ. Συνήθως ἀντεῖχεν ὄρθιος ἐπὶ ὥρας, εἶτα ἐκάθητο εἰς τὸ σκαλοπάτι τοῦ βήματος κάτωθεν τῆς τελευταίας ἀριστερὰ εἰκόνος (ἥτις ἦτο συνήθως τοῦ Ἁγίου τοῦ ναοῦ). Ἡ μάννα του, ἐπειδὴ τὸν εἶχε μονογενῆ, συχνὰ ἔταζε καὶ παρεκάλει τοὺς Ἁγίους «νὰ τὸν κάμουν καλά». Πλὴν φαίνεται ὅτι αὐτὸς ἦτο ἀρκετὰ καλά, σχεδὸν καλύτερα ἀπὸ πλείστους ἄλλους, καὶ οἱ Ἅγιοι δὲν ἔκρινον ὅτι ἐσύμφερε νὰ τοῦ δώσουν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἡ μάννα του ὠνόμαζε «τὴν ὑγειά του», δηλ. τὴν ἐλευθερίαν νὰ κακουργῇ ἐν γνώσει.

*
* *

Ἡ ψαλμῳδία ἐξηκολούθει δι᾿ ὅλης τῆς νυκτός. Πενῆντα ἢ ἑκατὸν ἄνδρες καὶ παιδιά ―συνήθως εἶχον παραφάγει καὶ παραπίει― ἐκοιμῶντο ἔξω, ἀνάμεσα στοὺς σχοίνους, καὶ ὀκτὼ ἢ δώδεκα γυναῖκες, καὶ τρεῖς γέροι, εἰς τὰ στασίδια ἢ στὰς πλάκας τοῦ ναοῦ ἐκοιμῶντο καθήμενοι. Ἐνίοτε ἠκούετο τὸ ρογχάλισμα τοῦ ἱερέως μέσα ἀπ᾿ τὸ Ἁι-Βῆμα. Ὁ ψάλτης ὑπενύσταζε καὶ ἔκαμνε «μετάνοιες» ὄρθιος στὸ στασίδι, κι ὁ γερο-Δημητρός, ὁ πρῴην νεωκόρος κ᾿ ἐπίτροπος ἐπὶ τῶν ἐξωκκλησίων, χωρὶς ὁ νοῦς του ν᾿ ἀποσπᾶται ἀπ᾿ τὸ παγκάρι καὶ τὰ κηρία, ἔπαιρνε «δυὸ τροπάρια*» καθιστὸς στὸ στασίδι. Ὁ Γιάννης ἄγρυπνος δὲν ἔπαυε νὰ γελᾷ.

*
* *

Κάτω εἰς τὴν πολίχνην, ὅπου ὁ Γιάννης ἦτο εὐθυμία καὶ χαρὰ τῶν σπιτιῶν, ὁ ἴδιος ἐγέλα θορυβωδέστερον ὅταν συνήντα ἕνα ἀπὸ τοὺς περιπλανωμένους τοῦ χωριοῦ, σχεδὸν ὁμοιοπαθῆ του, ἢ τὸν Ζαχαρίαν τὸν Κοῦκκον, ἢ τὸν Τάσον τὸν Νικολήν, ἢ τὸ Ματὼ ἀπ᾿ τὸν Ἀπάνω Μαχαλάν. Τότε ἄνοιγε πράγματι ἡ καρδιά του. Ἐγέλα ἀκρατήτως, καὶ δὲν ἠμποροῦσε «νὰ μαζώξῃ τὸ στόμα του». Ἦτο ὡς νὰ ἔλεγε: «Χαίρομαι, ἀδελφέ μου, ποὺ σὲ βλέπω τέτοιον· οἱ ἄλλοι ποὺ μᾶς γελοῦν εἶναι πολὺ χειρότεροι».
Κ᾿ εἰς τὰ ξωκκλήσια, κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἀγρυπνίας, συνήθως ἤρχετο μετὰ τὰ μεσάνυχτα πάντοτε, ἢ ὁ γερο-Δημήτρης ὁ Ἠπειρώτης ὁ νυχτοβάτης, ἢ ὁ πάτερ Ἰωακείμ, ὁ ἄστεγος μοναχός, συνήθως ξυπόλυτος καὶ ξεσκούφωτος. Ὅταν τὸν ἔβλεπεν ὁ Γιάννης, τότε ᾐσθάνετο ἄκραν εὐθυμίαν, κ᾿ ἐνετρύφα εἰς τὴν θέαν του. Ὁ Ἰωακεὶμ ἵστατο εἰς τὴν ἄλλην γωνίαν τοῦ Τέμπλου, δεξιά, καὶ συνήθως τοῦ ἔδιδον οἱ ψάλται νὰ διαβάσῃ τὸ Ψαλτήρι. Ὁ Γιάννης δὲν ἐχόρταινε νὰ τὸν κοιτάζῃ, κ᾿ ἐγέλα, ἐγέλα μὲ ἡδονὴν ἄρρητον.

*
* *

Καὶ ὅταν δὲν ἦτο πανηγύρι ὁ Γιάννης μὲ τὸ γαϊδουράκι ἔτρεχε συνήθως εἰς τὴν ἐξοχήν. Εἶχεν ἡ μάννα του μικροὺς ἐλαιῶνας καὶ χωραφάκια, κι ὁ πτωχὸς νέος φαίνεται ὅτι κάτι ἔκαμνεν εἰς γεωργικὰς ἀγγαρείας καὶ βοηθητικὰ ἔργα, μὲ ὅλην τὴν ἀδυναμίαν του. Ἀλλὰ καὶ τότε, ὅταν ἐπέρνα ἀπὸ ἐξωκκλήσι, ἐπέζευεν, ἔδενεν εἰς τὴν ρίζαν θύμου τὸ γαϊδούρι καὶ εἰσήρχετο εἰς τὸν ναΐσκον. Ἐκεῖ ἔβγαζεν ἀτάκτους φωνάς, θέλων νὰ μιμηθῇ τοὺς ψάλτας, καὶ κάποτε ἔβαλλε χεῖρα εἰς εἰκονίσματα καὶ τὰ κατεβίβαζε κάτω διὰ νὰ τὰ ξεσκονίσῃ, ὅπως ἐφρόνει· ἄλλοτε ἔβγαζε τὰ θυρόφυλλα τῆς Ἁγίας Πύλης, κ᾿ ἤρχιζε νὰ τὰ πελεκᾷ μὲ τὸ μικρὸν κλαδευτήρι ποὺ εἶχε. Πότε τὰ ἐπανέφερεν εἰς τὴν θέσιν των, καὶ πότε τ᾿ ἄφηνε κάτω εἰς τὸ ἔδαφος, ὅπου ἔτυχε.

*
* *

Ἡ Μαλαμὼ τοῦ μπαρμπα-Δημητροῦ, συμβία τοῦ Γιώργη τοῦ Πολύζου, ἦτο ἀπαράμιλλος εἰς τὴν θρησκευτικὴν εὐλάβειαν. Ἄλλη δὲν ἦτον ὡς αὐτὴ νὰ τρέχῃ διαρκῶς σ᾿ ὅλα τὰ ξωκκλήσια, νὰ τ᾿ ἀσβεστώνῃ, νὰ τὰ καλλωπίζῃ, ν᾿ ἀνάφτῃ τὰ κανδήλια, πότε μὲ λάδι δικό της, πότε ἐκ μέρους ἄλλων γυναικῶν εὐπορωτέρων της.
Εἶχε μετακομίσει στὶς πλάτες της πέντε ἢ ἓξ παλιοσάνιδα, τὰ ὁποῖα τῆς ἔδωκαν, διὰ νὰ ἐπισκευάσῃ τὴν στέγην τοῦ ναοῦ τοῦ Χριστοῦ στὸ Κάστρον. Ἡ Μαλαμώ, χάριν εὐκολίας, τὰ ἀπέθεσε προσωρινῶς ἔξωθεν τοῦ Κάστρου, πρὸ φοβεροῦ χάσματος τῆς παλαιᾶς γεφύρας, κ᾿ εἰς τὴν κάτω βαθμίδα τῆς ἰλιγγιώδους, μεγαλοβάθρου, κυκλοτεροῦς καὶ πλατείας σκάλας. Ἦτο μεσοβδόμαδα. Ἡ Μαλαμὼ ἔλεγε μέσα της: «Χριστιανὸς δὲν θὰ βρεθῇ νὰ τὰ κλέψῃ». Καὶ ὅμως εὑρέθη. Ὑψηλὰ ἀπὸ τὸ μικρὸν σαθρὸν καλύβι, ὅπου ἦτο ἓν παλιοχώραφον ἀνάμεσα εἰς τὰ ὀρμάνια, ὅπου ἔβοσκε πέντε ἢ ἓξ ψωραλέας αἶγας ὁ Νικολὸς ὁ Μπασιόλης, μακρόθεν ἐπὶ πολλὴν ὥραν ἐτηλεσκόπει τὴν Μαλαμώ, ὥστε εἶχε κάμει στὰ μάτια* νὰ τὴν κοιτάζῃ, κ᾿ ἐμορμύριζε μεγαλοφώνως μέσ᾿ στὰ δόντια του: «Ποῦ τὰ πάει αὐτή, τρομάρα της, τὰ παλιοσάνιδα;»
Τὴν ὑστεραίαν ἡ Μαλαμὼ εἶχε δουλειὰ στὸ σπίτι της, κάτω στὸ χωρίον, τρεῖς ὥρας δρόμον. Τὴν τρίτην ἡμέραν δὲν εὐκαιροῦσεν ὁ σύζυγός της, ὁποὺ ἦτον ὀλίγον κτίστης, ἀλλὰ καὶ ἀγωγιάτης καὶ γεωργός. Τὴν ἄλλην ἦτο Σάββατον, κ᾿ ἡ Μαλαμὼ ἐκατάφερε τὸν σύζυγόν της νὰ ὑπάγουν, μαζὶ καὶ τὸ μουλάρι, νὰ κουβαλήσῃ αὐτὸς ἄμμον κι ἀσβέστην ἀπὸ μίαν ἀνεμιαίαν ἔπαυλιν, ὄχι πολὺ μακρὰν τοῦ Κάστρου, νὰ εἰσέλθουν φέροντες καὶ τὰ σανίδια τ᾿ ἀποτεθειμένα ἔξω, νὰ φθάσουν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Σωτῆρος, κι αὐτὴ ν᾿ ἀσβεστώσῃ, κ᾿ ἐκεῖνος ν᾿ ἀνεβῇ στὸν τοῖχον, πατῶν ὡς εἰς σκαλωσιὲς εἰς τὰ λιποπετροῦντα τοιχία τὰ πλαγινά, νὰ καρφώσῃ τὰ σανίδια εἰς τὸ ἐλλιπὲς μέρος τῆς στέγης, νὰ τὰ ἐπιχρίσῃ μὲ τὴν κονίαν ποὺ θὰ ἐζύμωνε μὲ τὰ ὑλικὰ ποὺ ἔμελλε νὰ μετακομίσῃ.
Φθάνουν εἰς τὰ πρόθυρα τοῦ Κάστρου, κάτω εἰς τὸ βαραθρῶδες τοῦ χάσματος, κοιτάζει ἡ Μαλαμώ. Τὰ σανίδια ἔλειπαν. Ἔκαμε πολλοὺς σταυρούς, ἠπόρησεν, ἠγανάκτησε.
― Τὸ λοιπόν, ποῦ τά ᾽χεις βάλει τὰ σανίδια; ἠρώτησεν ὁ Πολύζος.
―Ἐδῶ τὰ εἶχα βαλμένα, στὸ κάτω σκαλοπάτι τ᾿ ἀκούμπησα.
― Ποῦ εἶναί τα, τὸ λοιπόν;
― Ποῦ ᾽ν᾿ τα; Νὰ κοπῇ τὸ χεράκι του ὅποιος τὰ πῆρε.
― Δὲν σοῦ ᾽πα ἐγώ, βλοημένη, νὰ μὴν κάνῃς μισὲς δουλειές; Ἢ νὰ καρτερέσῃς ἔπρεπε ν᾿ ἀδειάσω, νὰ τὰ κουβαλήσω μὲ τὸ μουλάρι, ἤ, ἀφοῦ τά ᾽φερες, νά ᾽κανες ἀκόμα ἕναν κόπον νὰ τὰ πᾷς ὣς μέσα στὴν Ἐκκλησιά.
― Καὶ ποιὸς ξέρει, ἂν δὲν θὰ τὰ βροῦμε μὲς στὴν Ἐκκλησιά, εἶπε τὸ Μαλαμὼ μὲ εὔκολον θάρρος καὶ πρὸς ἰδίαν της παρηγορίαν. Ἔλα, Χριστέ μου, καμμιὰ καλὴ Χριστιανὴ θὰ ἦρθε χτὲς-προχτὲς ν᾿ ἀνάψῃ τὰ κανδήλια, καὶ τὴν ἐφώτισ᾿ ὁ Θεὸς καὶ τὰ κουβάλησε.
―Ἄμποτε!
Ὁ Πολύζος ἐξεφόρτωσε τὰ ὑλικὰ ἀπὸ τὸ ζῷον, ἔδεσε τὸ ζῷόν του, ἀνέβασε μὲ πολὺν κόπον πρῶτον τὸν σάκκον τῆς ἄμμου, εἶτα τὴν κοπάναν* μὲ τὸν ἀσβέστην ἀνὰ τὴν ὑψηλὴν φοβερὰν σκάλαν, ἡ γυνὴ ἀνῆλθε μὲ τὸ καλαθάκι της, ὅπου εἶχε λάδι, κηρία, ὡς καὶ μικρὰν προμήθειαν τροφίμων. Εἶτα ἐφορτώθη αὐτὴ τὸν ἀσβέστην, ὁ ἀνήρ της ἐπῆρε τὴν ἄμμον καὶ τὸ καλαθάκι, ὑπερέβησαν τὴν σιδηρᾶν πύλην, καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸ παλαιὸν ἔρημον χωρίον. Μετὰ δέκα λεπτὰ ἔφθασαν πρὸ τοῦ ναοῦ. Ἐξεφορτώθησαν, ἐκάθισαν νὰ ξαποστάσουν. Τῆς ἐφάνη τῆς Μαλαμῶς ὅτι ἤκουε κάτι ὡς χαλαρὰν καὶ ἄρρυθμον ψαλμῳδίαν ἔσωθεν τοῦ ναοῦ. Δὲν ἐπίστευσε τ᾿ αὐτιά της. Ἐπλησίασεν εἰς τὴν θύραν, τὴν ὤθησεν. Ἡ θύρα ἦτο κλεισμένη ἔνδοθεν. Ἠκούοντο τώρα εὐκρινέστερον αἱ ἄμουσοι ψαλμῳδίαι.
―Ὤχ, Θέ μου, τί νὰ εἶναι; εἶπε τὸ Μαλαμώ. Ἔλα, Πολύζο, νὰ ἰδῇς καὶ ν᾿ ἀκούσῃς. Ἡ πόρτα εἶναι κλειδωμένη ἀπὸ μέσα.
Ἐπλησίασεν ὁ ἄνθρωπος, ἔκρουσεν, ὤθησεν ἰσχυρῶς. Εἰς μάτην. Ἡ θύρα ἦτο πράγματι μανδαλωμένη.
― Τί πειρασμὸς εἶναι αὐτός; ἔκραξε τὸ Μαλαμώ, συνάπτουσα τὰς χεῖρας. Τὰ σανίδια λείπουν ἀπ᾿ ἔξω, ἡ πόρτα τῆς ἐκκλησιᾶς κλειδωμένη, κι οὐρλιάσματα ἄχαρα ἀκούονται μέσα. Τί νά ᾽ν᾿ αὐτό; Μπαίνουν τάχα καὶ στὶς ἐκκλησιὲς πειρασμικὰ* πράγματα;
Ἀπ᾿ ὅλον τὸν ἀκατάληπτον βόμβον τοῦ ἤχου τοῦ ἀκουομένου, ἡ ἀκοή των αἴφνης διέκρινε δὶς ἢ τρὶς τὰς λέξεις: «Χριστὸς Ἀνέστη».
― Χριστὸς Ἀνέστη, ἐπανέλαβεν ἡ Μαλαμώ. Κι ἀκόμα τώρα πέρασε τὸ μεσοσαράκοστο.
Ἦτο τῷ ὄντι Σάββατον τῆς Δ´ ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν.
― Μὴν πηαίνῃ ἀλὰ φράγκα αὐτὸς ποὺ εἶναι μέσα; εἶπεν ὁ Πολύζος.
― Στοιχειὸ θὰ εἶναι· ξωρκισμένος ὀξαποδῶ, ἀπήντησεν ἡ Μαλαμώ.
― Κανένας μουρλὸς θὰ εἶναι, εἶπεν ὁ Πολύζος. Ἂς ἰδοῦμε. Μὴν εἶν᾿ ἐκεῖνος ὁ Γιάννης τῆς Λέκαινας;
Ἔκρουσε πάλιν δυνατώτερα τὴν θύραν. Εἶτα ἀνέβλεψεν ἀνὰ τὸν τοῖχον, κ᾿ ἔδειξεν εἰς ὕψος δύο ὀργυιῶν σχεδὸν τὸν μικρὸν φεγγίτην μὲ τὴν χρωματιστὴν ὕαλον, ποὺ ἔφεγγε τὸν ναὸν ἀπὸ τὴν δεξιὰν πλευράν.
― Νὰ μποροῦσα ν᾿ ἀνεβῶ κεῖ ἀπάνω, εἶπεν. Ἔλα, βόηθα, Μαλαμώ, νὰ σωρέψουμε πέτρες πολλές, νὰ τὶς στερεώσουμε, γιὰ ν᾿ ἀνεβῶ ὣς ἐκεῖ.
― Δὲν φωνάζουμε μιά; εἶπε τὸ Μαλαμώ, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρξε φωνὴ καὶ ἀκρόασις.
Ἤρχισαν ν᾿ ἀποκόπτουν λίθους ἀπὸ τὰ ἐρείπια τῶν παλαιῶν οἰκιῶν ἐδῶθεν κ᾿ ἐκεῖθεν. Ὅταν συνέλεξαν λίθους ἀρκετούς, ἤρχισεν ὁ Πολύζος νὰ τοὺς στοιβάζῃ εἰς σωρόν. Πλὴν τότε παρ᾿ ἐλπίδα ἠκούσθη κρότος μανδάλου ἢ μοχλίου ἀποσυρομένου καὶ ὀξὺς γέλως ἤχησεν εἰς τὸ χάσμα τῆς διανοιγείσης θύρας.
Ἦτο τῷ ὄντι ὁ Γιάννης τοῦ Λέκα. Ὑπεδέχετο μὲ παιδικοὺς καγχασμοὺς τὴν γυναῖκα καὶ τὸν ἄνδρα της.
―Ἄ! Ἐσύ ᾽σαι λοχεμένε*! εἶπεν ἡ Μαλαμώ· γιατί δὲν ἀκοῦς τόσην ὥρα ποὺ σὲ φωνάζουμε;
Ὁ Γιάννης ἀπήντησε διὰ νέου καγχασμοῦ. Ἐστράφησαν πρὸς τὴν θύραν, καὶ εἶδον τὰ ἐντός.
Ὁ Γιάννης εἶχεν ἀνάψει στὰ μανάλια ὅλα τ᾿ ἀπόκηρα, ὅσα εἶχεν εὑρεῖ ἐκεῖ, εἶχε χύσει τὸ λάδι ἀπὸ τὰ κανδήλια, εἶχε κενώσει ὅλον τὸ λαδικόν, ποὺ ηὗρεν εἰς τὸ ἑρμάρι τῆς βορειοδυτικῆς γωνίας, καὶ εἶχε κατορθώσει νὰ [τ᾿] ἀνάψῃ ὡς πυροφάνι μόνον δύο κανδήλια ἐκ τῶν ἑπτὰ ἢ ὀκτὼ τῶν πρὸ τοῦ Τέμπλου καὶ τοῦ προσκυνηταρίου, καὶ ηὐφραίνετο ψάλλων τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», ὅπως αὐτὸς ἤξευρεν. Εἶχε βαρεθῆ τὴν Σαρακοστήν, ἐπόθει τὸ Πάσχα, καὶ ἤρχισε νὰ τὸ προεορτάζῃ.
Ἀφοῦ ἐγέλασεν ἀρκετά, ἡ Μαλαμὼ ἔσβησε τ᾿ ἀπόκηρα, ἐπροσπάθησε νὰ σκουπίσῃ τὰ χυμένα λάδια, καὶ εἶτα ἐμελέτα ν᾿ ἀρχίσῃ τὸ ἀσβέστωμα. Ἐλησμόνει ἤδη τὰ χαμένα σανίδια. Ἀλλ᾿ ὁ Πολύζος εἶπε:
― Καὶ ποῦ ᾽ν᾿ τὰ σανίδια, Μαλαμώ;
― Ποῦ ᾽ν᾿ τα, μαθές; ἐπανέλαβεν ἡ γυνή.
Τυχαίως καὶ στὸν βρόντον ἡ γυνὴ ἐστράφη πρὸς τὸν πτωχὸν νέον, καὶ τὸν ἠρώτησε:
― Μὴν εἶδες, Γιάννη, τὰ σανίδια πουθενά;
Ὁ ἄκακος νέος ἀπήντησε μόνον:
― Κουβάλας.
Ὁ περὶ οὗ ὁ λόγος τῷ ὄντι εἶχε συναντήσει τὸν Γιάννην κατὰ τὴν προχθές, τὴν ὥραν ὁποὺ ἐκουβάλα τὰ κλοπιμαῖα. Τοῦ ἔδωκε δύο ξυλιὲς ὡς ἀρραβῶνα, καὶ τὸν ἐφοβέρισε νὰ μὴν μαρτυρήσῃ τίποτε. Ὁ Γιάννης ἀπήντησε μὲ τὸ παγωμένον γέλιο του.
Εἶχε ξεχάσει τὶς ξυλιές, ὡς καὶ τὴν φοβέραν. Τὴν ἐπαύριον ἀνεῦρε τὰ κλοπιμαῖα ἡ Μαλαμώ.

(1914)

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

"ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ" ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Email endrasi.ste@gmail.com
Ιστολόγιο http://endrasi-ste.blogspot.com

ΤΕΛΟΣ ΟΙ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ...ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ…

Συνάδελφοι,

Σιγά σιγά ξεκαθαρίζουν τα ερωτήματα, γιατί το Πρόγραμμα Μετεργασιακών Παροχών μετατράπηκεσε ασφαλιστικό προϊόν έτοιμο προς ανάθεση σε Ασφαλιστικό Φορέα εκτός Τράπεζας και γιατί ανατέθηκε η Γνωμοδότηση σχετικά με το Πρόγραμμα στον κ. Κ. Κρεμαλή.

Στην εφημερίδα Καθημερινή της 8/4/2014 γίνεται ειδική αναφορά σχετικά με τις προϋποθέσεις ανάπτυξης του θεσμού των Επαγγελματικών Ταμείων. Σύμφωνα λοιπόν με το δημοσίευμα, με τη μελέτη που έγινε για λογαριασμό της ΤτΕ, η ανάπτυξη του θεσμού των Επαγγελματικών Ταμείων προϋποθέτει:

1.      Υποχρεωτική συμμετοχή των ασφαλισμένων με μεταφορά πόρων από την κύρια ή την επικουρική.

2.      Η χορήγηση συντάξεων να γίνεται με βάση τις εισφορές που έχουν καταβάλλει ο εργοδότης και ο εργαζόμενος, χωρίς προκαθορισμένο και εγγυημένο επίπεδο απόδοσης, αλλά ανάλογα με τις αποδόσεις των συσσωρευμένων εισφορών στη διάρκεια του εργασιακού βίου. (Για όλα θα αποφασίζουν οι Αγορές…..)

3.      Να καταργηθούν τα επικουρικά ταμεία προκαθορισμένων παροχών και εγγυημένων από το δημόσιο καταβολών, αλλά και ο αναδιανεμητικός χαρακτήρας της ασφάλισης.

Γι αυτό, στην κατεύθυνση προετοιμασίας του εδάφους, η τρόικα με το πρώτο μνημόνιο επέβαλε την κατάργηση της εγγύησης του Δημοσίου για τις συντάξεις και συνέδεσε την καταβολή τους με την ατομική μερίδα του κάθε ασφαλισμένου. Σύμφωνα με το δημοσίευμα το μοντέλο ήταν τόσο επιτυχημένο στη Πολωνία, που τα αποθεματικά του εκεί επαγγελματικού ταμείου τα άρπαξε το Κράτος για την κάλυψη των κύριων συντάξεων!!!

Στο ιστολόγιο της “ΚΡΕΜΑΛΗΣ Δικηγορική Εταιρεία” (www.kremalis.gr)αναφέρεται πως ο καθηγητής Κ. Κρεμαλής συμμετείχε στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή για τη Μεταρρύθμιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, η οποία προετοίμασε το Νόμο 3029/2002 και για τα Επαγγελματικά Ταμεία. Η δικηγορική του εταιρεία εκπονεί καταστατικά, εσωτερικούς κανονισμούς και λοιπά κείμενα για την ίδρυση και λειτουργία Επαγγελματικών Ταμείων, ενώ παράλληλα παρέχει εξειδικευμένες νομικές υπηρεσίες για τη λειτουργία τέτοιων Ταμείων με συμβατικές σχέσεις κάθετης ή οριζόντιας οργάνωσης (outsourcing).

Τίποτε λοιπόν δεν είναι τυχαίο και αθώο. Τα πάντα έχουν ένα λόγο που γίνονται. Γι΄ αυτό πρέπει να είμαστε όλοι υποψιασμένοι και σε εγρήγορση.

Συνάδελφοι,

Ενώ σωρεία δημοσιευμάτων καθημερινά αναφέρονται σε μειώσεις μέχρι και κατάργηση των επικουρικών συντάξεων από τον ερχόμενο Ιούλιο, οι καλοθελητές του χώρου μας ξεπερνώντας και την τρόικα σε μνημονιακό οίστρο, προσπάθησαν να καταστήσουν την ΤτΕ προπομπό των ευρύτερων σχεδιασμών.

Αλήθεια, έχουν ξεχάσει πως από την 1.1.2011, με νομοθετική ρύθμιση (Ν.3863/2010 άρθρο 64), έχει αναλάβει η ίδια η ΤτΕ και εγγυάται τα ασφαλιστικά δικαιώματα του προσωπικού της ως προς τους κλάδους κύριας και επικουρικής σύνταξης και πως εξακολουθoύν να ισχύουν τα καταστατικά των πρώην ΤΣΠ-ΤΕ και ΜΤΥΤΕ; 

Θεωρούν πως θα τους επιτρέψουμε στη βάση των ανομολόγητων φιλοδοξιών τους να αποδυναμώσουν το ¨κάστρο¨ των δικαιωμάτων μας που για εμάς ήταν και παραμένει η ΤτΕ;

Οι προσπάθειες να μας ωθήσουν σε ρυθμίσεις εκτός Τράπεζας θα είναι εξ ίσου μεγάλες και μετά την 25/5/2014, αν βρουν έδαφος για τα όσα σχεδιάζουν. Μάλιστα γνωρίζοντας οι ίδιοι το τι σχεδιάζεται, έχουν προετοιμάσει και το επόμενο βήμα τους. Σας υπενθυμίζουμε πως ένα μέρος της σχετικής αύξησης στο σύνολο των μηνιαίων απολαβών (σύνταξη, επικουρική, Πρόγραμμα) είχε προέλθει και από την αυτοτελή φορολόγησή τους. Σήμερα όμως που θα εκκαθαρισθεί η δήλωση μας στο σύνολο του εισοδήματος, ο φορολογικός πέλεκυς θα είναι βαρύς.Το επόμενο βήμα τους λοιπόν θα είναι, να μας πουν, πως αν επιτρέπαμε να πάει το Πρόγραμμα Μετεργασιακών Παροχών σε Ασφαλιστικό Φορέα εκτός Τράπεζας, θα είχαμε μικρότερο φορολογικό συντελεστή!!! Είναι άραγε τυχαίο που και η μελέτη που ανακοινώθηκε στην Καθημερινή μεταξύ των κινήτρων ¨ για να τσιμπήσουν τα ψάρια ¨ στο νέο μοντέλο, εκτός άλλων αναφέρει και την παροχή φορολογικών κινήτρων!!!

Συνάδελφοι,

Με αίσθημα ευθύνης οι “ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ” Συνταξιούχοι, σας καλούμε όλους σε πλήρη ετοιμότητα, επαγρύπνηση και επιφυλακή. Δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών στη Σύνταξη, την Ασφάλιση και την Υγεία, δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να τα διαχειριστεί ως έπαθλο προσωπικής ή άλλης ανέλιξης εντός ή εκτός Τράπεζας. Αμέσως μετά το Πάσχα,  θα συγκαλέσουμε πλατιά ολομέλεια της Κίνησής μας στα γραφεία του Συλλόγου στη Λέκκα 23/25, στην οποία θα αναφερθούμε αναλυτικά σε όλα τα θέματα.

ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ  ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς,

Η ΟΜΑΔΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ

Αναγνωστοπούλου Δήμητρα, Βαξεβανάκη Έλλη, Δεληπέτρος Δημήτρης, Ευσταθίου Κώστας, Καραγιάννης Ιπποκράτης, Καραφωτιά Φωφώ, Κουλούρης Γιώργος, Κωνστανταράκη Εύα, Μαγκλάρας Κώστας, Μελισσείδου Ελένη, Μοσχονησίου Βάσω, Μπαλαούρας Μάκης, Μπουλαλά Αγγελική, Νέστωρας Γιώργος, Παπαμάργαρης Χάρης, Πατσιλίβα Μαργαρίτα, Χατούπη Μαρία.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. ΙΔΙΑ ΓΕΥΣΗ!

Άρθρο του σ. Βαγγέλη Ραφτόπουλου

Πάντοτε όλοι, λίγο-πολύ συγκρίναμε και καταλήγαμε σε κάποιες ομοιότητες ανάμεσα στην πολιτική και το ποδόσφαιρο στην χώρα μας, ομοιότητες όμως που τα τελευταία χρόνια είναι τόσο εμφανείς που προβληματιζόμαστε αν θα πρέπει αυτές οι δύο σημαντικές εκφάνσεις της δραστηριότητας των ανθρώπων να συνενωθούν, να αδελφοποιηθούν, να ανταλλάξουν οπαδούς, ηγέτες, ιδέες.
Με ίδιες δομές και ιδεολογίες, εισβολή στοιχείων παραβατικών και στους δύο χώρους, με στρατούς ετοιμοπόλεμους, εχθρικές διαθέσεις, συνθήματα ακραία, πολιτική και ποδόσφαιρο πορεύονται προς την άβυσσο, διαμορφώνουν κοινωνικά ήθη, όντας πρωτοπόροι οι ίδιοι στην εξαθλίωση της χώρας, στην υποκουλτούρα του λαού, στην κακοποίηση των εννοιών της διαφορετικότητας, της ισότητας, της προσωπικότητας.

Η έκφραση -είμαι Ολυμπιακός- όπως και -είμαι Νέα Δημοκρατία- είναι χαρακτηριστικές της ταύτισης του οπαδού με την πολιτική και ποδοσφαιρική ιδεολογία, με την δομή κομμάτων και ομάδων, με τις αποφάσεις των προέδρων τους, με την αντικατάσταση βουλευτών και ποδοσφαιριστών, με τον πλούτο τους.
Πολλοί οπαδοί δεν αναγνωρίζουν δικαιώματα σε αντιπάλους, δεν αντιλαμβάνονται λάθη, παραπτώματα και εύνοιες των λατρεμένων κομμάτων και ομάδων τους, συμφωνούν με αδικήματα των προέδρων τους, κλείνουν δρόμους, προβαίνουν σε συλλαλητήρια, συναντώνται σε ραντεβού θανάτου με αντιπάλους, σκοτώνονται και τραυματίζονται.
Η υπεροχή σε πλούτο και αριθμό οπαδών κομμάτων και ομάδων, προέδρων και ηγετών, καθορίζει τις τύχες της χώρας, των πολιτών, γεννά υπερδυνάμεις που καθορίζουν την αδιαφάνεια, την διαφθορά, εντάσσει και άλλους ματαιόδοξους, φανατικούς, καιροσκόπους νέους, που το καταφύγιο του κόμματος και της ομάδας εξασφαλίζει προστασία και σιγουριά.

Η συναίσθηση της ενοχής πολλών επώνυμων στην χώρα, όχι όμως και έντιμων, τους αναγκάζει να ηγηθούν ομάδων, να εκτεθούν σαν υποψήφιοι στην ελληνική και ευρωπαική πολιτική σκηνή, να δικαιούνται ασύλου, να ακολουθούνται από χιλιάδες οπαδούς που θα τους προστατεύουν.
Τα τελευταία γεγονότα, πολιτικά και ποδοσφαιρικά, με προκαθορισμένες αποφάσεις για τους υπόδικους και τις ομάδες που θα υποβιβασθούν είναι ενδεικτικά της δύναμης των κυβερνήσεων και των ομάδων.

Δύναμη που δεν φαίνεται να μειώνεται, αλλά αντίθεται να γιγαντώνεται.