ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Νο 23 - Η πρώτη ανακοίνωσή μας που στέλνεται ταχυδρομικά προς όλους τους συναδέλφους

"ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ" ΣΥΝΤAΞΙΟΥΧΟΙ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ιστολόγιο http://endrasi-ste.blogspot.com
Email endrasi.ste@gmail.com

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Νο 23

Επί τέλους… και  μια ανακοίνωση των “ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ”

Αθήνα, Ιανουάριος 2015

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Αν και η ανακοίνωση που διαβάζετε είναι η 23^η της Κίνησής μας, από την αρχή της δημιουργίας της, το Νοέμβριο του 2013, πολλοί αγνοείτε το περιεχόμενο των προηγούμενων ανακοινώσεών της και επομένως τις θέσεις και τη μέχρι σήμερα δράση της. Δυστυχώς η πλειοψηφία του Δ.Σ. του Σ.Σ.Τ.Ε. όχι μόνο δεν επέτρεπε την ταχυδρόμηση ανακοινώσεων της Κίνησής μας, αλλά φρόντιζε, με παλαιοκομματική μικρόνοια, να εξαπολύει μέσω των δικών της ανακοινώσεων, κατηγορίες κατά της Κίνησής μας και του εκπροσώπου της στο Δ.Σ., χωρίς όμως να επιτρέπει την αποστολή έστω απαντητικής ανακοίνωσης. «Οι πονηριές και οι προδοσίες οφείλονται αποκλειστικά σε έλλειψη ικανότητας», έλεγε ο μεγάλος Λα Ροσφουκώ……

Σήμερα, αξιοποιώντας το καθεστώς που ίσχυε όλα τα προηγούμενα χρόνια και την προηγούμενη διετία για την πρωτοεμφανιζόμενη Νέα Συνδικαλιστική Ενότητα και σύμφωνα με το οποίο οι Κινήσεις ταχυδρομούν με έξοδα του Σ.Σ.Τ.Ε. δύο ανακοινώσεις πριν τις εκλογές του Συλλόγου, ετοιμάσαμε και ζητήσαμε την ταχυδρόμηση της παρούσας ανακοίνωσης. Δυστυχώς, αλλά ακόμα και σε αυτό το τόσο αυτονόητο δικαίωμά μας, συναντήσαμε από την πλειοψηφία, προσχηματικά, διάφορα εμπόδια για την έγκαιρη αποστολή της. Η Κίνησή μας προκειμένου ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ αποφάσισε να ταχυδρομήσει, με δικά της έξοδα, αυτή την ανακοίνωση και να διεκδικήσει  στη συνέχεια, με κάθε μέσον, ότι της αναλογεί.

Στην παρούσα ανακοίνωση αναφερόμαστε συνοπτικά στην Κίνησή μας και σας παραθέτουμε σε ειδικό ένθετο το Πρόγραμμα Στόχων και Διεκδικήσεών της.

Ποιοί είμαστε – Τι επιδιώκουμε

Είναι γνωστό πως, πολλά από τα μέλη της Ομάδας Συντονισμού της Κίνησής μας, είχαν πρωτοστατήσει στη συγκρότηση της Νέας Συνδικαλιστικής Ενότητας με στόχο τη μετατροπή του Σ.Σ.Τ.Ε. από εκδρομικό σύλλογο σε διεκδικητικό, με το απώτερο όνειρο μιας ακηδεμόνευτης συνδικαλιστικής δράσης. ΄Ομως ο σημερινός πρόεδρος του Σ.Σ.Τ.Ε., υποκύπτοντας στην πολιτική των μνημονίων, αφού προσπάθησε ανεπιτυχώς να εντάξει τους συνταξιούχους της ΤτΕ στη Β΄ φάση της Η.ΔΙ.Κ.Α. Α.Ε. και να παραδώσει σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία το Πρόγραμμα Μετεργασιακών Παροχών, προχώρησε και στην αυθαίρετη καθαίρεση, από αντιπρόεδρο του Σ.Σ.Τ.Ε., του μετέπειτα εκπροσώπου της Κίνησής μας, επειδή αντιδρούσε σε όλα τα παραπάνω. Μετά από αυτά, το τοπίο πλέον ξεκαθάρισε και μαζί με πολλούς ανένταχτους συνάδελφους προχωρήσαμε, με δημόσιες διαδικασίες, στη δημιουργία της Κίνησης “ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ” Συνταξιούχοι ΤτΕ.

Βασική  ιδρυτική αρχή της Κίνησής μας είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των συνταξιούχων της ΤτΕ και η λύτρωση του χώρου μας από την εξυπηρέτηση παραταξιακών και κομματικών σκοπιμοτήτων.

Πιστοί στην αρχή της συλλογικής μας ανεξαρτησίας, μέσω των ανακοινώσεων και των πιέσεων που ασκήσαμε, κατορθώσαμε:

·      Να εμποδίσουμε την ένταξη των συνταξιούχων της ΤτΕ στη Β΄ φάση της Η.ΔΙ.Κ.Α. Α.Ε., όταν ο σημερινός πρόεδρος του Σ.Σ.Τ.Ε. δημοσίως έλεγε πως “δεν μπορεί να είμαστε ολίγον έγκυος αφού μπήκαμε στην Α΄ φάση” και τα άλλα μέλη του Δ.Σ. σιωπούσαν ή ανέφεραν εγγράφως πως “οι νόμοι αδιακρίτως εφαρμόζονται…”

·      Να αποκρούσουμε την προσπάθεια ανάθεσης της διαχείρισης του Προγράμματος Μετεργασιακών Παροχών σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία όπως επεδίωκε η πλειοψηφία Ι. Γοζαδίνου - Γ. Μαχαίρα - Ε. Κλητοράκη.

·      Να ακυρώσουμε την προσπάθεια τροποποίησης του καταστατικού του Σ.Σ.Τ.Ε. με αντικαταστατικές και αντιδημοκρατικές διαδικασίες, που στόχους είχε την παραμονή του τωρινού Δ.Σ., παρά τις διακηρύξεις του, για έναν ακόμη τρίτο χρόνο στην ηγεσία του Σ.Σ.Τ.Ε. και την κάλυψη της ασκούμενης αδιαφάνειας.

·      Να συμβάλλουμε στην υιοθέτηση, έστω και μερικώς, μέτρων (δάνειο, ρυθμίσεις δόσεων κ.ά), που προτείναμε στο Δ.Σ. του Σ.Σ.Τ.Ε., για την οικονομική ανακούφιση των συναδέλφων.

Η Κίνησής μας επιδιώκει:

·      Να φέρει στο κέντρο των διεκδικήσεων τα δικαιώματα των συνταξιούχων της ΤτΕ, όπως αυτά προκύπτουν από το Καταστατικό της και τη νομοθεσία, ειδικότερα με τα ισχύοντα μετά την 1.1.2011 και την ανάληψη της κοινωνικής ασφάλισης του προσωπικού της ΤτΕ για κύρια και επικουρική σύνταξη από την ίδια την Τράπεζα.

·      Να αμυνθεί οργανωμένακαι να διεκδικήσει τεκμηριωμένα αυτά τα οποία νομίμως προσδοκούσαμε, ως συνταξιούχοι της ΤτΕ, στην κύρια σύνταξη και στο μέρισμα, σύμφωνα με τις εισφορές που καταβάλλαμε. Για το λόγο αυτό έχει  προετοιμαστεί κατάλληλα, τόσο με τη συγκέντρωση των απαραίτητων στοιχείων και την επαφή της με έγκριτα νομικά γραφεία, όσο και με τις ειδικές εκδόσεις για το Ασφαλιστικό Σύστημα του Προσωπικού της ΤτΕ και το Πρόγραμμα Μετεργασιακών Παροχών, εκδόσεις που εύκολα μπορεί ο κάθε συνάδελφος να αναζητήσει στο Ιστολόγιό της και να μελετήσει.

·      Να επανασυνδέσει σταδιακά τις αποδοχές όλων των γενεών των συνταξιούχων της ΤτΕ, με τα ίδια ασφαλιστικά χρόνια και με τον αυτό βαθμό, πράγμα που οφείλουμε στους εαυτούς μας, αλλά και στους ιστορικούς αγώνες όλων των Τραπεζοελλαδιτών διαχρονικά.

·      Να συμβάλει στην απαραίτητη συλλογική και δημοκρατική λειτουργία του Σ.Σ.Τ.Ε., με τη λειτουργία των οργάνων του μέσα σε κλίμα συναδελφικής ενότητας και πλήρους ισοτιμίας. Βασικός άξονας είναι η εθελοντική συνεισφορά και η ελεύθερη, χωρίς αμοιβή, συμμετοχή των εκλεγμένων μελών στα όργανα του Σ.Σ.Τ.Ε. και του Ταμείου Υγείας. Η αμειβόμενη με περίπου 500 ευρώ μηνιαίως συμμετοχή του εκπροσώπου του  Σ.Σ.Τ.Ε. στο Δ.Σ. του Τ.Υ. πρέπει να καταργηθεί.

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Όταν οι συνάδελφοί μας της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου, αλλά και οι συνάδελφοι όλων σχεδόν των εθνικών Κεντρικών Τραπεζών, τίμησαν την ανεξαρτησία τουςυπερασπίζοντας τα θεμελιωμένα μισθολογικά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα, είναι αδιανόητο εμείς να εκχωρούμε τη διαχείριση της ζωής μας, σε όσους δημοσίως, με ανακοινώσεις και σε συγκεντρώσεις, έχουν διακηρύξει τη θέλησή τους να προσφέρουν σήμερα σε ιδιωτικούς ασφαλιστικούς φορείς συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα και πιθανόν την υγεία αύριο…

Οφείλουμε να σημειώσουμε, πως το σύνολο των συμβούλων της ΠΑΣΚΕ, ανεξάρτητα αν αυτοί χρησιμοποιούν τον τίτλο της Νέας Συνδικαλιστικής Ενότητας ή αυτόν της Ανεξάρτητης Προοδευτικής Κίνησης, ακολούθησαν την πολιτική της εκχώρησης συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων σε ιδιωτικούς ασφαλιστικούς φορείς. Μάλιστα την πολιτική αυτή θέλουν να υπηρετήσουν μεταφέροντάς την και στην Ομοσπονδία Συνταξιουχικών Τραπεζικών Οργανώσεων Ελλάδος (Ο.Σ.Τ.Ο.Ε.), την προεδρία της οποίας κατέλαβε, με τη συνεργασία των κ.κ. Ι. Γοζαδίνου και Γ. Μαχαίρα, η τέως Πρόεδρος και νυν μέλος του Δ.Σ. του Σ.Σ.Τ.Ε., κ. Ε. Κλητοράκη. Γιατί πως αλλιώς να εξηγηθεί η επιλογή της ανάληψης της προεδρίας της Ο.Σ.Τ.Ο.Ε. από το Σ.Σ.Τ.Ε., σήμερα που είναι εμφανείς οι θεσμικές αποκλίσεις και στα ασφαλιστικά θέματα των συνταξιούχων της ΤτΕ και των συνταξιούχων  των εμπορικών τραπεζών;Αλήθεια, γιατί η παραπάνω επιλογή τους αποκρύπτεται επιμελώς από τους συναδέλφους; Μήπως γιατί αυτή αποδεικνύει, πόσο λίγο πιστεύουν στα δικαιώματα των συνταξιούχων της ΤτΕ τα οποία εδράζονται στο Καταστατικό της ανεξάρτητης ΤτΕ και στα καταστατικά των πρώην ταμείων; Μήπως για αυτό πιέζουν να φύγει γρήγορα σε ιδιώτες το Πρόγραμμα Μετεργασιακών Παροχών, ώστε στη συνέχεια να διευκολυνθεί η μεταφορά και των υπολοίπων, δηλαδή της κύριας και της επικουρικής σύνταξης, στο νέο ΙΚΑ όλων των μισθωτών;

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Καθώς βρισκόμαστε μπροστά σε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, που ουσιαστικά ανοίγουν νέους δρόμους στην αντιμετώπιση κρίσιμων θεμάτων, που μας ενδιαφέρουν και μας αφορούν, οι “ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ” Συνταξιούχοι TτΕ, επιδιώκουμε την ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΛΩΝ των συναδέλφων. Μια ενότητα όμως η οποία δεν θα  στηρίζεται σε παραταξιακές - κομματικές λογικές με εξουσιαστικούς άλογους και αμετροεπείς εγωισμούς, που μας πλήγωσαν και αναίρεσαν προσδοκίες, αλλά θα στηρίζεται σε ένα πλαίσιο προγραμματικών δεσμεύσεων και αρχών.

Το Πρόγραμμα Στόχων και Διεκδικήσεων, το οποίο οι “ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ” προτείνουμε και σας κοινοποιούμε με το ειδικό ένθετο, αποτελεί μια σημαντική δυνατότητα για όλους όσους στην πράξη και όχι στα λόγια, επιλέγουν την ενότητα και την κοινή δράση. Ένα πλαίσιο προγραμματικών δεσμεύσεων και αρχών το οποίο μπορεί να συμπληρώνεται και να τροποποιείται από τους ίδιους τους συναδέλφους μας και την ενεργό συμμετοχή τους στα κοινά μας θέματα.

Όσο είναι προφανές πως τα συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα είναι εγγυημένα μόνο εντός της ΤτΕ, άλλο τόσο πιστεύουμε ότι είναι προφανέςπως η ενωτική παρέμβαση των “ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ” Συνταξιούχων εγγυάται μια νέα αντίληψη και συλλογική διεκδικητική δράση εντός του Σ.Σ.Τ.Ε. 

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ
10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015  ημέρα ΤΡΙΤΗ και ώρα 11 π.μ. 
ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ “ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ” 
Στην Αίθουσα Συνελεύσεων Σ.Σ.Τ.Ε., Λέκκα 23-25 (β΄ όροφος), Αθήνα 
- Να συζητήσουμε το Πρόγραμμά μας και τις τελευταίες εξελίξεις 
- Να αποφασίσουμε τα οργανωτικά μας βήματα

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς,

Η ΟΜΑΔΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ

Αναγνωστοπούλου Δήμητρα, Βαξεβανάκη Έλλη, Δεληπέτρος Δημήτρης, Ευσταθίου Κώστας, Καραφωτιά Φωφώ, Κουλούρης Γιώργος, Κουρκουτσάκη Τίνα, Κωνστανταράκη Εύα, Λεμπέσης Παναγιώτης, Μαγκλάρας Κώστας, Μελισσείδου Ελένη, Μπαλαούρας Μάκης, Μοσχονησίου Βάσω, Μουτσάκη Μάρθα, Μπουλαλά Αγγελική, Νέστoρας Γιώργος, Παπαμάργαρης Χάρης, Πατσιλίβα Μαργαρίτα, Χατούπη Μαρία, Χρηστίδης Απόστολος.

Για πλήρη ενημέρωση σχετικά με τις θέσεις και τις τακτικές συναντήσεις των “ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ”, καθώς και για επικοινωνία:

Ιστολόγιο (Blog): http://endrasi-ste.blogspot.com     Email: endrasi.ste@gmail.com

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ

Με κοινό στόχο το Πρόγραμμα Μετεργασιακών Παροχών ανακοινώθηκε (Κοινή Ανακοίνωση της 14.1.2015) η συμπόρευση όλων των συμβούλων της ΠΑΣΚΕ, είτε αυτών της Νέας Συνδικαλιστικής Ενότητας (Ι. Γοζαδίνος), είτε αυτών της Ανεξάρτητης Προοδευτικής Κίνησης (Ε. Κλητοράκη). Η εξέλιξη αυτή, έρχεται να απαντήσει σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, που τέθηκαν μετά την ανάληψη της προεδρίας της Ο.Σ.Τ.Ο.Ε. από την κ. Ε. Κλητοράκη, μη αφήνοντας πλέον καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις τους!!! Τελικά δεν ήταν τυχαίο που ακολούθησαν και ψήφισαν από κοινού το σύνολο σχεδόν των αντιδημοκρατικών και αυταρχικών αποφάσεων, όπως την τροποποίηση του Καταστατικού και τη δημιουργία του δήθεν Λογαριασμού Αλληλεγγύης σύμφωνα με τα συμφέροντά τους και όχι με αυτά του συνόλου, την άρνηση γνωστοποίησης στα μέλη του Δ.Σ. του Σ.Σ.Τ.Ε. της Γνωμοδότησης Κρεμαλή, για την οποία κατεβλήθησαν 15.000 ευρώ από το ταμείο του Σ.Σ.Τ.Ε., την απαγόρευση στα μέλη του Δ.Σ. της ελεύθερης πρόσβασης και του ελέγχου των οικονομικών στοιχείων και δαπανών του Σ.Σ.Τ.Ε. κ.ά.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΧΩΝ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ

Σε ένθετο μαζί με την Ανακοίνωση 2015/23

Ιανουάριος 2015

1. Απεμπλοκή των συνταξιούχων της ΤτΕ, που λαμβάνουν σύνταξη μόνο από αυτήν, από διαδικασίες ελέγχου (Η.ΔΙ.Κ.Α. Α.Ε), οι οποίες αφορούν συνταξιούχους ασφαλιστικών ταμείων που έχουν κρατική χρηματοδότηση.  
2. Απόρριψη κάθε διαδικασίας ενσωμάτωσης των συνταξιούχων της ΤτΕ σε λογικές Ενιαίου Ταμείου Μισθωτών ή Φορέα Απονομής Συντάξεων ή κατάργησης και συγχώνευσης της επικουρικής σύνταξης με την κύρια, αφού πλέον η Τράπεζα ενεργεί η ίδια την ασφάλιση του προσωπικού της, με ίδιους πόρους. Το πολυνομοσχέδιο για τα επικουρικά Ταμεία, όπως διευκρινίζει και η σχετική εγκύκλιος του Υπουργείου Εργασίας, δεν αφορά την ΤτΕ.
3. Απόκρουση κάθε λογικής εκχώρησης του Προγράμματος Μετεργασιακών Παροχών σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία ή μετατροπής του σε επαγγελματικό ταμείο. Η απάντηση της ΤτΕ σχετικά με την απαλλαγή της από τον ΕΝ.Φ.Ι.Α., με κύριο επιχείρημα την υπερνομοθετική ισχύ του Καταστατικού της, αποτελεί απάντηση σε όλους εκείνους που επί μήνες προσπαθούν να μας οδηγήσουν σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία.
4. Υπογραφή Ειδικής Σ.Σ.Ε. για τη μετατροπή του Προγράμματος Μετεργασιακών Παροχών σε μέρισμα για όλο το προσωπικό, με συνέχιση της λειτουργίας του εντός της ΤτΕ, σύμφωνα με τις Σ.Σ.Ε. των ετών 1948, 1951 και 2012, αλλά και σειρά αποφάσεων του Γ.Σ. της ΤτΕ, ειδικότερα επί θητείας του Υποδιοικητή Ε. Κουράκου. Το νέο μέρισμα, στις σημερινές συνθήκες, θα πρέπει να υπολογίζεται σε 14,5 μερίσματα όσα και τα μερίδια των σχετικών κρατήσεων και να αποτελεί παράγοντα εξισορρόπησης των λαμβανόμενων και προσδοκώμενων συντάξιμων αποδοχών, με τη μεταφορά σε αυτό, των μειώσεων των συντάξεών μας που παραμένουν στο φορέα (για εμάς ΤτΕ).
5. Άμεση ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων της ΤτΕ με θεσμικά κατοχυρωμένο τρόπο, με προοπτική σταδιακής επανασύνδεσης των συντάξεων όλων των συνταξιούχων της ΤτΕ, σύμφωνα  με τα χρόνια ασφάλισης και το βαθμό. 
6. Άμεσα μέτρα αντιμετώπισης των περικοπών, οι οποίες πραγματοποιούνται καθ’ υπέρβαση της θεσμικής ανεξαρτησίας της ΤτΕ και της απαγόρευσης χρηματοδότησης λογαριασμών του Δημοσίου από αυτήν. Μέχρι την επίτευξη ολοκληρωμένης θεσμικά λύσης στο πρόβλημα των συνεχών μειώσεων των καθαρών αποδοχών της μηνιαίας σύνταξης, τα μέτρα αυτά θεωρούμε πως μπορεί, συνδυαστικά, να είναι:
   • Αποτύπωση, στην ατομική συνταξιοδοτική μερίδα του κάθε συνταξιούχου, του συνόλου των περικοπών οι οποίες έχουν προκύψει μετά το 2010 στις συντάξιμες αποδοχές του.
   • Πληρωμή του φόρου εισοδήματος από τις καταγεγραμμένες απώλειες του εισοδήματος κάθε συναδέλφου συνταξιούχου, όπως αυτές παρακρατούνται, απεικονίζονται στην ατομική συνταξιοδοτική του μερίδα και παραμένουν στον φορέα (για εμάς ΤτΕ).
   • Επαναχορήγηση των δώρων και του επιδόματος αδείας τουλάχιστον στο μέρισμα (επικουρική+Πρόγραμμα Μετεργασιακών Παροχών). Σημειώνεται πως η ΕΤΕ εξακολουθεί, και σωστά, να καταβάλλει δώρα και επιδόματα στους συνταξιούχους της στο μέρισμα-επικουρική.
   • Πάγωμα των κρατήσεων των μηνιαίων δόσεων των προσωπικών δανείων, μέχρι την οριστική εξομάλυνση του νέου συστήματος κρατήσεων του φόρου εισοδήματος, και έναρξη εκ νέου των κρατήσεων αυτών από 1.1.2016.
   • Συνυπολογισμός και εκ νέου υπολογισμός του πραγματικού ύψους των οφειλών, των ληφθέντων στεγαστικών δανείων, σύμφωνα με α. το ύψος των σημερινών εμπορικών αξιών των ακινήτων σε σχέση με αυτές της περιόδου δανεισμού και β. το σημερινό ύψος συντάξιμων αποδοχών σε σχέση με τις δίκαια και εύλογα προσδοκώμενες συντάξιμες αποδοχές, με τις οποίες και δανεισθήκαμε. Επί του προκύπτοντος ποσού, εφαρμογή των μέτρων οικονομικής ανακούφισης που έχουν ήδη ληφθεί.
   • Άρση της παρακράτησης, από την κύρια και επικουρική σύνταξη, της Εισφοράς Αλληλεγγύης, τα ποσά της οποίας αποδίδονται στο Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών (Α.Κ.Α.ΓΕ.) για την κάλυψη ελλειμμάτων ασφαλιστικών ταμείων που έχουν κρατική χρηματοδότηση. Η παρακράτηση και καταβολή αυτής της εισφοράς, αφʼ ενός αποτελεί έμμεση χρηματοδότηση του Κρατικού Προϋπολογισμού γεγονός το οποίο απαγορεύεται από την ΕΚΤ και αφετέρου δεν αφορά τους συνταξιούχους της ΤτΕ, διότι το Σύστημα Ασφάλισης Προσωπικού της ΤτΕ δεν χρηματοδοτείται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό (άρθρο 37 Ν.3863/2010). Ειδικότερα πρέπει άμεσα να αρθεί από την επικουρική, όπως και σωστά οι συνταξιούχοι της Ε.Τ.Ε., δεν καταβάλουν εισφορά  στο μέρισμα-επικουρική.
   • Επανεξέταση της εφαρμογής του πλαφόν ή της εφαρμογής του στο καθορισμένο ύψος ως καθαρού ποσού, δηλαδή μετά τις νόμιμες κρατήσεις, με υπολογισμό των οικογενειακών επιδομάτων και των προσαυξήσεων των χρόνων πέραν των 35, από το Σύστημα Ασφάλισης Προσωπικού της ΤτΕ, όπως αυτό δεσμεύεται από τα καταστατικά των πρώην ταμείων. Σημειώνουμε πως οι διατάξεις των πάσης φύσεως περικοπών δεν αποτελούν γενικές διατάξεις νόμων, ενώ σύμφωνα με το άρθρο 37Α του Καταστατικού της ΤτΕ, η εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας πραγματοποιείται μόνο μετά από απόφαση του Συμβουλίου Ασφάλισης.
7. Καμιά μεταβολή των ασφαλιστικών κρατήσεων-εισφορών των πρωτοασφαλιζόμενων πριν την 31.12.1992. Μελέτη για σταδιακή εναρμόνιση των κρατήσεων και παροχών όλου του προσωπικού στο ανώτερο επίπεδο.
8. Ανάληψη της ευθύνης του Ταμείου Υγείας από την ίδια την ΤτΕ, εναρμονιζόμενη έτσι πλήρως στην ευθύνη της για το όλο κύκλωμα ασφάλισης του προσωπικού της. Διασφάλιση σε κάθε περίπτωση της συνέχισης της λειτουργίας του εντός της Τράπεζας, με αποτροπή κάθε δυνατότητας προσφυγής σε ιδιωτικά ασφαλιστικά συμφέροντα.
9. Ορθολογική διαχείριση των οικονομικών του Σ.Σ.Τ.Ε., πλήρης διαφάνεια και πρόσβαση των μελών του, και ειδικά αυτών του Δ.Σ., σε όλα τα παραστατικά των εγγραφών όλων των λογαριασμών που αποτυπώνονται στον Ισολογισμό του. Μείωση της μηνιαίας εισφοράς (συνδρομής) των μελών του.
10. Δημοκρατική λειτουργία του Σ.Σ.Τ.Ε., συμμετοχή των εκπροσώπων όλων των Κινήσεων σε διαπραγματεύσεις, πλήρης διαφάνεια των λειτουργιών του, πρόσβαση των μελών του στις αποφάσεις και τα νομικά  κείμενα. Πλήρης ισοτιμία των μελών του σε αποφάσεις για τους λογαριασμούς ενίσχυσης και αλληλεγγύης, έλεγχος και συμμετοχή όλων των μελών του Δ.Σ. σε θέματα διαχείρισης οικονομικών παροχών και ενισχύσεων. Επεξεργασία ενός σύγχρονου Καταστατικού με συλλογικές διαδικασίες βάσης.
11. Ενίσχυση των δραστηριοτήτων πολιτισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης του Σ.Σ.Τ.Ε. Αναζήτηση, μέσα από διάλογο με τους ίδιους τους συναδέλφους, μιας διαφορετικής προσέγγισης των θεμάτων αυτών, που εκτός άλλων, να οδηγεί στην ανάδειξη πολύπλευρα των  δημιουργικών ταλέντων των συναδέλφων.
12. Συζήτηση για το αναγκαίο, σήμερα, επίπεδο των σχέσεών μας με την Ο.Σ.Τ.Ο.Ε., με βάση  τις εξελίξεις στο επίπεδο των Κεντρικών Τραπεζών (ενοποίηση σταδιακά των λειτουργιών τους σε ευρωπαϊκό επίπεδο), αλλά και αυτών των εμπορικών τραπεζών.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ - ΣΑΟΣ. ΠΑΝΤΟΜΙΜΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ

Τα ηλεκτρικά φώτα αντιφέγγιζαν στο λιμάνι και μακρύτερα στραφτάλιζε το πέλαγος κάτω απ' το φως της σελήνης. Προς τον νότο υψωνόταν επιβλητικός ο σκοτεινός όγκος του βουνού Σάος...

Γιάννης Καλπούζος

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ
ΣΑΟΣ. ΠΑΝΤΟΜΙΜΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ

Λίγα λόγια για το καινούργιο του βιβλίο...

Το νησί ύστερα από έναν τρομερό σεισμό βυθίζεται σταδιακά. Οι άνθρωποι ανεβαίνουν ολοένα ψηλότερα για να σωθούν.

Η κανονικότητα της ζωής του Παρασκευά, της αγαπημένης του εγγονής Θαρρενής, μα και όλων των κατοίκων ανατρέπεται απότομα. Έρχονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο, τον φόβο, την απόγνωση και τον θάνατο, ενώ θ' αναμετρηθούν με ανομολόγητα μυστικά, πόθους και πάθη.

Στην ανάβαση προς το βουνό Σάος περιπλέκονται μια αινιγματική διαθήκη, πολιτικοί-καρικατούρες, βιαστές και δολοφόνοι, ηγέτες-νάνοι, καθημερινοί άνθρωποι-γίγαντες, το καθήκον, η αλληλεγγύη και ο φιλοτομαρισμός, η μετάλλαξη των χαρακτήρων σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, ο έρωτας που φυτρώνει σαν λουλούδι στη ραγισματιά της ασφάλτου, ο πλούτος και η φτώχεια των ψυχών, η ηθική και συναισθηματική κατάπτωση, η αποκτήνωση, η ελπίδα, το ίδιο το νησί, που θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα ή ο κόσμος ολόκληρος.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ γεννήθηκε στο χωριό Μελάτες της Άρτας το 1960. Έχει γράψει ποιητικές συλλογές, στίχους σε 70 τραγούδια, διηγήματα και μυθιστορήματα. Με την ποιητική συλλογή Έρωτας νυν και αεί ήταν υποψήφιος στη βραχεία λίστα για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2008, ενώ το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (Ε.ΚΕ.ΒΙ.) για το μυθιστόρημά του Ιμαρέτ. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του ΣΑΟΣ. ΠΑΝΤΟΜΙΜΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ και Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ενώ ετοιμάζονται οι επανεκδόσεις των μυθιστορημάτων του ΙΜΑΡΕΤ, ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ και Η ΟΥΡΑΝΟΠΕΤΡΑ.

* * * *

Δεν κέρδισε αδίκως το βραβείο των αναγνωστών, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Γνωρίζει να προσφέρει την απλή χαρά της εξιστόρησης, χωρίς να εκβιάζει την κατάθεση ηθικοπλαστικών πορισμάτων. Αφήνει με διακριτικότητα στο φόντο των επιμέρους ιστοριών τούς στοχασμούς που τις συνέχουν και αφοσιώνεται στη λαγαρότητα των σκηνών και της γλώσσας.

Λίνα Παναταλέων, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ένα αντίο για τον ποιητή Γιάννη Κοντό...

Κι επειδή δεν υπάρχουν μόνο οι εκλογές...
Υπάρχουν και οι ποιητές. Αλίμονο, οι ποιητές που φεύγουν. Και η Ελλάδα γίνεται ανεπανόρθωτα φτωχότερη, αστήριχτη, ά-σχημη...
_______________________________________

Γιάννης Κοντός, τέλος

Όπως αντιλαμβάνεσθε,
όλα μαθηματικώς με οδηγούν
στην επόμενη στροφή που περιμένει:
ο γκρεμός, η θάλασσα, η απογείωση...

Γιάννης Κοντός (1943-21/1/2015)
Χαμήλωσε

Χαμήλωσε
Από ψηλά δεν ζωγραφίζονται τα όνειρα
Δε διακρίνεται η αλήθεια
Χαμήλωσε.

Μη σφίγγεις
Τα χρώματα, πολύ μη σφίγγεις μεσ’ στη χούφτα σου
Δε βλέπεις που το κόκκινο
Θέλει να δραπετεύσει ;

Ξεκρέμασε
Τις φλόγες απ’ τις υψικάμινους ξεκρέμασε
Και τη σκουριά των καραβιών
Γύρω απ’ το λαιμό σου

Και πήγαινε
Και πήγαινε ανάμεσά τους κατάλευκος
Με το πουκάμισό σου ανοιγμένο

Χαμήλωσε
Από ψηλά δεν ζωγραφίζονται τα όνειρα
Δε διακρίνεται η αλήθεια
Χαμήλωσε.

Πίσω από τα καθημερινά

Πίσω από τα καθημερινά τα πράγματα
Υπάρχει ένα καθημερινό όνειρο
Να πάρεις το λεωφορείο, να πιεις καφέ,
να αποστρέψεις τα μάτια από ψεύτικους ουρανούς,
πολιτικές εξουσίες,εξουσίες ξυράφια
από ψεύτικους ουρανούς

Η λέξη στο μαχαίρι, τα μυστικά στους δρόμους

Βρίσκεσαι σπίτι και προσπαθείς να στηρίξεις
το ταβάνι με τους καπνούς του τσιγάρου
Γυρνάς στη τσέπη ανάποδα και προσπαθείς
να αποστρέψεις τα μάτια από ψεύτικους ουρανούς

πολιτικές εξουσίες,εξουσίες ξυράφια
από ψεύτικους ουρανούς

Η λέξη στο μαχαίρι, τα μυστικά στους δρόμους.

Ράλι

Σήμερα οδηγώ πολύ νευρικά
και με μεγάλες ταχύτητες την πολυθρόνα μου.
Ήδη έχω σπάσει τρεις φορές
το φράγμα του νέφους.
Έχουν σακατευθεί, έχουν σκοτωθεί
πολλοί σωσίες μου. Έμεινα μόνος.
Μόνος οδηγώ αυτόν τον κίνδυνο.
Περνώ αστραπιαία και με κοιτούν
με απορία. Ούτε κατάλαβα ποτέ
γιατί τρέχω έτσι ακίνητος, αφηρημένος,
κοιτώντας αλλού την ησυχία.
Τα σήματα της τροχαίας κάποιος
τα έχει αλλάξει και δείχνουν συνέχεια μονόδρομο.
Πολλές φορές την πόλη την έχω δει ανάποδα
ή έχω πέσει σε βαθιά νερά.
Άλλες φορές οι λακούβες είναι στρωμένες
με μπαμπάκι, η ορατότητα αρίστη.
Όπως αντιλαμβάνεσθε,
όλα μαθηματικώς με οδηγούν
στην επόμενη στροφή που περιμένει:
ο γκρεμός, η θάλασσα, η απογείωση.

* (αναδημοσίευση από το ιστολόγιο http://yannisstavrou.blogspot.com): 


___________________________________

Μια από τις πιο δυναμικές και πρωτοποριακές φωνές των ελληνικών γραμμάτων, ο διακεκριμένος ποιητής και λογοτέχνης Γιάννης Κοντός, έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Τετάρτης, 21/1/15, σε ηλικία 72 ετών. Τους τελευταίους μήνες νοσηλευόταν στο Αττικό Νοσοκομείο.
Η κηδεία του θα γίνει το Σάββατο στις 12.30 μ.μ. από το νεκροταφείο Παπάγου.

Αφήνοντας το δικό του αποτύπωμα στα ελληνικά γράμματα για σχεδόν μισό αιώνα, μια εξέχουσα μορφή της «γενιάς του 1970», ο Γιάννης Κοντός εξέδωσε ποιητικές συλλογές, βιβλία με πεζά κείμενα και τρία βιβλία για παιδιά. Ελαβε πολλές διακρίσεις και το 1998 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή «ο αθλητής του τίποτα».

Ο Γιάννης Κοντός ήταν ένας άνθρωπος που ξεχώριζε. Εγραφε πεισματικά με μολύβι - «για λόγους αντιστάσεως» έλεγε. Δεν είχε κινητό τηλέφωνο ούτε αυτοκίνητο - «αυτό που βλέπουμε κάθε μέρα, οι πάντες με ένα τηλέφωνο στο αυτί να λένε σχεδόν βλακείες, είναι φλυαρία» είχε πει σε συνέντευξή του το 2008 στο bookbar.gr. Στην ίδια είχε περιγράψει σχεδόν προφητικά τα συμπτώματα που θα οδηγούσαν στην κρίση:
«Το απαισιόδοξο είναι ότι οι συμπολίτες μας μεταπολεμικά, καταναλώνουν τρελά, αγοράζουν συνεχώς αυτοκίνητα, κάνουν ταξίδια άνευ λόγου και αιτίας. Εξ ου και αυτά τα δάνεια των Χριστουγέννων. Ποια είναι η υπαρξιακή αγωνία ενός μέσου ή και κατώτερα αμειβόμενου να παίρνει δάνειο και να πηγαίνει στη Χονολουλού; Να κάνει τι; Καταλήγει κωμικό...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Νο 22

"ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ" ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΤΗ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ιστολόγιο  http://endrasi-ste.blogspot.com 

Email  endrasi.ste@gmail.com

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Νο 22

 ΙΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗ 
 ΓΙΑ ΙΔΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΙΔΙΟ ΒΑΘΜΟ 

Συνάδελφοι,

Σήμερα το 30% και πλέον των Ελλήνων, ζει κάτω από το όριο φτώχειας. Πρόκειται για ένα ποσοστό με έντονη προοπτική αύξησης και αδιευκρίνιστη δυναμική. Μάλιστα, στη σημερινή περίοδο, η φτώχεια δεν αφορά το περιθώριο της κοινωνίας, αλλά έχει διεισδύσει στο πυρήνα της, με θύματα τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους άνεργους και τους νέους. Δυστυχώς  σε  αυτό το 30 %  υπάρχουν και συνταξιούχοι της ΤτΕ, όχι μόνο μητέρες που έφυγαν με 20 χρόνια υπηρεσίας, αλλά και συνάδελφοι που εργάστηκαν τριάντα και πλέον χρόνια στην Τράπεζα, είχαν υψηλό βαθμό και συνταξιοδοτήθηκαν πριν από 15 ή και περισσότερο χρόνια. Όλοι αυτοί οι συνάδελφοι εργάστηκαν σκληρά, αν θυμηθούμε πως η ΤτΕ είχε αποκλειστικά κάποιες εργασίες όπως συνάλλαγμα, εισαγωγές, εξαγωγές κ.λ.π. και χωρίς μάλιστα τη βοήθεια που προσφέρει σήμερα η τεχνολογία.

Υπάρχει λοιπόν σοβαρό θέμα ανισότητας, ως προς το εισπραττόμενο ποσό της σύνταξης, μεταξύ συνάδελφων με τα ίδια ασφαλιστικά χρόνια υπηρεσίας και τον ίδιο βαθμό, αλλά με μοναδική διαφορά το χρόνο συνταξιοδότησής τους.

Οι συνάδελφοι αυτοί έχουν υποστεί τις συνέπειες των κυβερνητικών αποφάσεων που απαγορεύουν εδώ και χρόνια τις αυξήσεις στις συντάξεις, που ίσχυαν παλαιότερα και ήταν αντίστοιχες με τις αυξήσεις των εν ενεργεία συναδέλφων, με βάση τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Την κατάσταση επέτεινε και η περικοπή των Δώρων (Χριστουγέννων και Πάσχα) και των Επιδομάτων (΄Αδειας και Ισολογισμού). Σύντομα και όσοι συνταξιοδοτηθήκαμε τα τελευταία χρόνια θα βρεθούμε στην ίδια κατάσταση ένδειας των παλαιών συνταξιούχων, λόγω καθήλωσης των συντάξεων και αύξησης του κόστους διαβίωσης.

Οι “ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ” Συνταξιούχοι, έχουμε επισημάνει αυτή την ανισότητα και έχουμε ήδη συμπεριλάβει την ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων στους διεκδικητικούς μας στόχους στην ιδρυτική Διακήρυξη Αρχών και Στόχων της Κίνησής μας. Εκείνοι οι συνδικαλιστές που μας επιτίθενται για τη θέση μας αυτή, έχουν αλήθεια ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με το θέμα αυτό; ΄Η το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το πώς θα παραδώσουν στους σύγχρονους Λαιστρυγόνες των ασφαλιστικών εταιρειών ασφαλιστικά δικαιώματα του προσωπικού της ΤτΕ (συνταξιούχων και εν ενεργεία);

Θεωρούμε το ίδιο σημαντικό, με το να παραμείνουν όλα μας τα δικαιώματα εντός της Τράπεζας, και τον εκ νέου υπολογισμό των συντάξεων, ώστε σταδιακά  όλοι οι συνταξιούχοι με τον ίδιο βαθμό και τα ίδια  ασφαλιστικά χρόνια υπηρεσίας, να δικαιούνται την ίδια σύνταξη. Δεν θα είμαστε ειλικρινείς απέναντι στους συναδέλφους μας, αν υποσχεθούμε πως αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί άμεσα και συνολικά. Είναι όμως δυνατό να εντοπιστούν οι διαφορές κατά περίπτωση και θεσμοθετώντας ένα ποσοστό εξομάλυνσης των μειώσεων να εξαλειφθούν σταδιακά οι ανισότητες.

Συνάδελφοι,

Το αίτημα για ΙΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΒΑΘΜΟ, δεν είναι απλά ένα οικονομικό αίτημα, αλλά αίτημα για την αρραγή ενότητα όλων των συνταξιούχων μας, σε μια εποχή που η ατομικότητα και η προσφυγή στις λογικές των ασφαλιστικών προϊόντων της ελεύθερης αγοράς,  διαλύουν τη συνοχή και την αλληλεγγύη μας.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς,

Η ΟΜΑΔΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ

Αναγνωστοπούλου Δήμητρα, Βαξεβανάκη Έλλη, Δεληπέτρος Δημήτρης, Ευσταθίου Κώστας, Καραγιάννης Ιπποκράτης, Καραφωτιά Φωφώ, Κουλούρης Γιώργος, Κουρκουτσάκη Τίνα, Κωνστανταράκη Εύα, Λεμπέσης Παναγιώτης, Μαγκλάρας Κώστας, Μελισσείδου Ελένη, Μπαλαούρας Μάκης, Μοσχονησίου Βάσω, Μουτσάκη Μάρθα, Μπουλαλά Αγγελική, Νέστoρας Γιώργος, Παπαμάργαρης Χάρης, Πατσιλίβα Μαργαρίτα, Χατούπη Μαρία, Χρηστίδης Απόστολος.

Για πλήρη ενημέρωση σχετικά με τις θέσεις και τις τακτικές συναντήσεις των “ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ”, καθώς και για επικοινωνία:

Ιστολόγιο (Blog): http://endrasi-ste.blogspot.com       Email: endrasi.ste@gmail.com

22/1/15 - Παρουσίαση του βιβλίου της συν. Ιωάννας Τόμπρου

Μια ιδιότυπη παράσταση- παρουσίαση 
του μυθιστορήματος "Βαλίτσα παρά πόδα", 
της συναδέλφου Ιωάννας Τόμπρου, 
θα πραγματοποιηθεί στις 22 Ιανουαρίου 2015
ημέρα Πέμπτη και ώρα 18.30
στη Λέσχη του Συλλόγου μας Λέκκα 23-25 β' όροφος

...δεν θάναι μια παρουσίαση συνηθισμένη...
Πραγματικά θα χαρείτε την πρωτοτυπία και τη ζωντάνια της! Επίσης, το ίδιο το μυθιστόρημά της αξίζει: πλούσιο σε λόγο, αίσθηση και εναλλαγή καταστάσεων...

Για το μυθιστόρημα της Ιωάννας Τόμπρου "Βαλίτσα παρά πόδα"
(εκδ. Γαβριηλίδη)

Του Κώστα Δρουγαλά

Το Βαλίτσα παρά πόδα είναι το τέταρτο βιβλίο της Κορίνθιας Ιωάννας Τόμπρου πέντε περίπου χρόνια μετά το αστυνομικό μυθιστόρημα Καμίκο. Ο τίτλος του βιβλίου αποτελεί παράφραση του «όπλα παρά πόδα» του Νίκου Ζαχαριάδη, γραμματέα τότε του ΚΚΕ, ύστερα από την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού το 1949. Το μυθιστόρημα αποτελεί στην πραγματικότητα μαρτυρία μιας γυναίκας για τη βιαιότητα των παλιών λυγμών.

Η αφήγηση ξεκινά με τη Δήμητρα να φεύγει από το σπίτι της για να βρει στο βουνό τον έρωτά της· ο φόβος πως οι αντάρτες θα έχαναν τον πόλεμο και θα κατέφευγαν στις γειτονικές χώρες Αλβανία, Βουλγαρία και Γιουγκοσλαβία αναγκάζει τη Δήμητρα να φύγει κρυφά από το σπίτι της για να βρεθεί κοντά στον Νώντα. Ο Νώντας είναι ένας ιδεολόγος που έγινε αντάρτης εγκαταλείποντας την ιατρική· η Δήμητρα πάλι μυείται στην κομμουνιστική ιδεολογία σπό υπερβολική αγάπη για τον Νώντα.

    Ο Νώντας είναι ένας ιδεολόγος που έγινε αντάρτης εγκαταλείποντας την ιατρική· η Δήμητρα μυείται στην κομμουνιστική ιδεολογία σπό υπερβολική αγάπη για τον Νώντα.

Μέχρι όμως να εξαπολυθεί η επιχείρηση «Πυρσός», που σήμανε και την οριστική ήττα των δυνάμεων του Δημοκρατικού Στρατού, μαθαίνουμε προσωπικές ιστορίες από τη ζωή στο βουνό: για τον ατίθασο Γάτη και το κλαρίνο του που ήταν προικιό του παππού του· για τη μητέρα που αρνήθηκε να παραδώσει στους αντάρτες το βρέφος που βύζαινε· για τον Μάριο, που έκοψε τις φλέβες του με το κονσερβοκούτι της αφηγήτριας, όταν η τελευταία κοιμόταν. Αλλά και μετά, στον δρόμο για τα ξένα λίγα πράγματα αλλάζουν: μαθαίνουμε για τη Σπυριδούλα, που λίγο πριν το καράβι πλησιάσει στο λιμάνι του Γκντανσκ, θα πηδήξει στη θάλασσα φορώντας το νυφικό της· την Αννούλα που ζούσε σαν αγρίμι, αλλά η ανάγνωση από τα Σταφύλια της οργής την έκανε πιο δεκτική στο ανθρώπινο άγγιγμα.

Η αφηγήτρια αναφέρεται κυρίως στην καινούργια ζωή στην Πολωνία: στο Ζγκόρζελετς θα βρει εστία η έγκυος Δήμητρα μαζί με τον Νώντα. Εκεί θα εργαστεί ως δασκάλα που θα αναζητά πολλά στα μάτια των παιδιών και σε μια χελιδονοφωλιά. Όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες πρόσφυγες έτσι και η Δήμητρα ποτέ δεν πίστεψε πως η παραμονή της στην Πολωνία θα ήταν μόνιμη: «Καλή Πατρίδα» ήταν η μόνιμη ευχή που ακουγόταν σε γιορτές, με τη βαλίτσα της επιστροφής στο «παρά πόδα», για μια παλιννόστηση που όλο αργούσε. Όλοι οι πρόσφυγες να ζουν μια ζωή κομμένη στα δύο, με το σώμα να εξαντλείται στην Πολωνία, και τον νου να έχει ετοιμάσει ξανά τις βαλίτσες για Ελλάδα.

Στην Πολωνία, τη χώρα που θρήνησε έξι εκατομμύρια νεκρούς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα γεννήσει η Δήμητρα την Ανατολή, την οποία θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει για χάρη του Κόμματος όσο ήταν ακόμη μωρομάνα: η Δήμητρα θα πρέπει να επιστρέψει στην Ελλάδα με εντολή της κομματικής ηγεσίας. Στην Αθήνα θα συναντηθεί με στελέχη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, θα κρυφτεί εξαιτίας των αντικομμουνιστικών διώξεων, αλλά κυρίως θα φέρνει στον νου της τη μικρή Ανατολή που άφησε σε μια άλλη χώρα. Όταν επιστρέψει, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο· η Ανατολή δεν θα την εμπιστεύεται· η Δήμητρα θα περάσει πολλά για να κερδίσει το χαμένο έδαφος. Μετά από λίγα χρόνια θα χάσει οριστικά την κόρη της από ασθένεια· λίγο πιο πριν είχε αρχίσει να αναθεωρεί για αρκετές από τις πρακτικές του Κόμματος.

Το τσουνάμι της Ιστορίας

    Μέσα από το μυθιστόρημα διαφαίνονται όλα εκείνα τα ιστορικά στοιχεία που καθόρισαν τις ζωές όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις Λαϊκές Δημοκρατίες και τον δυτικό κόσμο.

Μέσα από το μυθιστόρημα της Τόμπρου διαφαίνονται όλα εκείνα τα ιστορικά στοιχεία που καθόρισαν τις ζωές όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις Λαϊκές Δημοκρατίες και τον δυτικό κόσμο: η ασαφής θέση του ΚΚΕ περί αυτοδιάθεσης των μειονοτήτων· η εμπλοκή του Στάλιν για διακοπή του αντάρτικου στην Ελλάδα· η στρατιωτική επέμβαση πέντε χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία με αφορμή την «Άνοιξη της Πράγας»· οι χιλιάδες διώξεις Πολωνοεβραίων που πήραν πολιτική θέση για τον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967· η σύγκριση που έκανε η Πολωνή νομπελίστρια Σιμπόρσκα μεταξύ του Στάλιν και του Γέτι, του θρυλικού Χιονάνθρωπου των Ιμαλαΐων.

Το βιβλίο ασφαλώς και θα μπορούσε να είναι μικρότερο σε μέγεθος: κάποια περιστατικά καλύπτουν έκταση μεγαλύτερη της αναμενόμενης (π.χ. η παραμονή της Δήμητρας στην Αθήνα), ενώ κάποια πολύ ενδιαφέροντα γεγονότα συμπυκνώνονται στην αφήγηση (π.χ. ο Σαρακατσαναίος Σπύρος με την εκπαιδευμένη κουκουβάγια του). Όσον αφορά στο βασικό ερώτημα, για το αν και τι προσθέτει το συγκεκριμένο βιβλίο στην ήδη υπάρχουσα βιβλιογραφία, αυτό μπορεί να απαντηθεί από δύο βασικά στοιχεία του βιβλίου. Πρώτον η αναδιήγηση του ταξιδιού στην Πολωνία, ενός ταξιδιού για το οποίο μαθαίνουμε πολλά: εκεί ο χρόνος κυλάει αργά για τους εξόριστους αντάρτες, που από τη μία βρίσκουν αγαπημένους ανθρώπους και από την άλλη χάνουν τους εαυτούς τους. Δεύτερον, εντυπωσιακή είναι η σταδιακή αλλαγή στα μάτια της αφηγήτριας· ό,τι δεν μπορεί να το αλλάξει, αποφασίζει να το γκρεμίσει: ακόμη κι εκείνο το παλιό όνειρο του κομμουνιστικού ιδεώδους που μεταμορφώθηκε στον εφιάλτη του κρατικοποιημένου μαρξισμού.

ΚΩΣΤΑΣ ΔΡΟΥΓΑΛΑΣ

Περιεχόμενα
Της ζωής μου είναι
Το πεπρωμένο της νυστεριάς
Τα χελιδόνια που βογγούν
Χωρίς ωδίνες, δεν γεννιέται τίποτα
Στις στάχτες των μυστικών μας γεννήθηκαν τα φαντάσματα. Τράφηκαν με τις σιωπές
Ο άνθρωπος που ψάρευε μαύρους γλάρους
Στη γκρεμισμένη τους φωλιά απάνω κελαηδούνε. Γι' αυτό ζηλεύω τα πουλιά, όχι γιατί πετούνε
Οι τριζάτες ψυχούλες
Ήταν σπουργίτια· έπρεπε να φυλαχτούν μέχρι να μεγαλώσουν
Σου 'φερα απόψε το φεγγάρι
Πολλά κόκαλα ψαριού μέσα στο πορτοφόλι
Το σύρμα δεν καίει τα πουλιά, μονάχα τα παιδιά μας
Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν από το χάραμα
Καμιά νίκη δεν είναι αμετάκλητη. Καμιά ήττα δεν είναι οριστική
Η περίεργη φυλή των Ζεκ
Δώρα άδωρα
ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Τη στιγμή που η ανατολή ανταμώνει τη δύση
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

_______________________________________________

Η Ιωάννα Τόμπρου γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1953. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Περιφερειακή Ανάπτυξη στο Ινστιτούτο Μεταπτυχιακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάσθηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος από το 1976 ως το 1999. Το πρώτο της μυθιστόρημα ήταν το "Εγώ Ζωή θα σε φωνάζω".

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2014)     Βαλίτσα παρά πόδα, Γαβριηλίδης
(2009)     Καμίκο, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(2006)     Η ευγενής απάτη, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(2002)     Εγώ Ζωή θα σε φωνάζω, Βιβλιοπωλείον της Εστίας

Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως οι ποταμοί στη θάλασσα...

Εκλογές, εκλογές, εκλογές...
Προεκλογικός πυρετός σε όλα τα μέτωπα...Και πανελλαδική κινητοποίηση!
Μέχρι και στον Σύλλογο Συνταξιούχων θάχουμε εκλογές σε ένα-δυο μήνες...!!
Λοιπόν...μερικές συμβουλές:
Ψυχραιμία, νηφαλιότητα και μακριά από φανατισμούς. Επίσης, λίγη φιλοσοφική ενατένιση γύρω από τα ανθρώπινα δεν βλάπτει. Αντίθετα, οδηγεί σε λελογισμένη δράση όσον αφορά τα οράματά μας αλλά και τα πιο απτά συμφέροντά μας...

Σας παρουσιάζουμε τον Λα Ροσφουκώ, τον μεγαλύτερο γνωμικογράφο όλων των εποχών. Άνθρωπο τόσο της δράσης όσο και της νοητικής διεργασίας:

Λα Ροσφουκώ - François de La Rochefoucauld  (1613-1680)
Αποφθέγματα

Αν φανερώνονταν τα κίνητρά μας, τότε θα ντρεπόμασταν για τις καλές μας πράξεις.

Η προσωπική ικανότητα κερδίζει τον σεβασμό των αληθινών ανδρών, η τύχη αυτόν του πλήθους.

Περηφανευόμαστε πως έχουμε ελαττώματα τα αντίθετα από τα πραγματικά μας: Όταν είμαστε αδύναμοι, καυχιόμαστε πως είμαστε πεισματάρηδες.

Ποτέ δεν ομολογούμε τα ελαττώματά μας παρά μονάχα από ματαιοδοξία.

Για τους περισσότερους ανθρώπους, δικαιοσύνη σημαίνει, απλά, ελπίδα για περισσότερες χάρες.

Δεν γίνεται κανείς γελοίος με τις ιδιότητες που έχει, αλλά με τις ιδιότητες που προσποιείται ότι έχει.

Οι πιο ενοχλητικοί ηλίθιοι είναι αυτοί που διαθέτουν πνεύμα.

Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεται κανείς με τίποτα εκτός από τη δυνατότητα να μπορεί ακόμα να εκπλήσσεται...

Οι πονηριές και οι προδοσίες οφείλονται αποκλειστικά σε έλλειψη ικανότητας.

Πώς έχουμε την αξίωση να κρατήσει το μυστικό μας ένας άλλος, αν δεν μπορούμε να το κρατήσουμε εμείς οι ίδιοι;

Η μεταμέλεια δεν είναι τόσο λύπη για το κακό που κάναμε, όσο φόβος για εκείνο που μπορεί να πάθουμε εξαιτίας του.

Πραγματικά αξιοπρεπής είναι αυτός που δεν καυχιέται για τίποτα.

Κανείς δεν αξίζει να επαινεθεί για την καλοσύνη του αν δεν έχει τη δύναμη να είναι κακός. Κάθε άλλη καλοσύνη είναι συνήθως οκνηρία και αδύναμη θέληση.

Εύκολα ξεχνάμε τα λάθη μας όταν είμαστε οι μόνοι που τα ξέρουμε.

Αν κρίνουμε την αγάπη από τα αποτελέσματά της, τότε μοιάζει περισσότερο με μίσος παρά με φιλία.

Μόνο στους μεγάλους ανθρώπους ταιριάζει να έχουν μεγάλα ελαττώματα.

Αν δεν είχαμε ελαττώματα, δεν θα αισθανόμασταν τόση ευχαρίστηση να τα παρατηρούμε στους άλλους.

Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως οι ποταμοί στη θάλασσα.

Είναι πιο εύκολο να αγαπάμε αυτούς που μας μισούν παρά αυτούς που μας αγαπούν περισσότερο απ’ όσο θέλουμε.

Ποτέ δεν είναι κανείς τόσο ευτυχισμένος ή τόσο δυστυχισμένος, όσο φαντάζεται.

Αγαπούμε πάντα αυτούς που μας θαυμάζουν και δεν αγαπούμε πάντα αυτούς που θαυμάζουμε.

Όταν τα πάθη μας εγκαταλείπουν, κολακευόμαστε να πιστεύουμε ότι τα εγκαταλείπουμε εμείς.

Η τύχη και η ψυχική διάθεση κυβερνούν τον κόσμο.

Η σωματική εργασία μας απαλλάσσει από την ασχολία του μυαλού και αυτό είναι που κάνει τους φτωχούς ευτυχισμένους.

Για να πετύχεις, πρέπει να επωφελείσαι από οτιδήποτε σου τυχαίνει.

Το βασικό στοιχείο μιας καλής συζήτησης δεν είναι τόσο η εξυπνάδα, όσο η εμπιστοσύνη.

Στην κοινωνική μας ζωή, αρέσουμε συχνότερα για τα ελαττώματά μας παρά για τα προτερήματά μας.

Η άρνηση των επαίνων είναι επιθυμία να μας επαινέσουν διπλά.

Οι ηγεμόνες φτιάχνουν ανθρώπους όπως βγάζουν νομίσματα: Τους δίνουν ό,τι αξία θέλουν αυτοί, και ο κόσμος είναι υποχρεωμένος να τους δέχεται στην τρέχουσα τιμή τους και όχι στην πραγματική τους αξία.

Λίγοι ξέρουν να γερνούν.

Το πιο σίγουρο σημάδι πως κάποιος είναι γεννημένος με μεγάλα προσόντα είναι να είναι γεννημένος χωρίς φόβο.

Οι μεγάλες ψυχές δεν είναι εκείνες που έχουν λιγότερα πάθη και περισσότερες αρετές από τις κοινές ψυχές, αλλά εκείνες που έχουν μεγάλoυς στόχους.

Συχνά κάνουμε το καλό για να μπορέσουμε ασυγχώρητα να κάνουμε το κακό.

Η μετριοπάθεια των ευτυχισμένων ανθρώπων προέρχεται από τη γαλήνη που η καλοτυχία δίνει στην ψυχική τους διάθεση.

Οι γέροι αγαπούν να δίνουν καλές συμβουλές, για να παρηγορούνται που δεν είναι σε θέση να δίνουν κακά παραδείγματα.

Συγχωρούμε συχνά εκείνους που βαριόμαστε, αλλά δεν συγχωρούμε ποτέ αυτούς που μας βαριούνται.

Οποιοδήποτε πρόσχημα κι αν δίνουμε στις στεναχώριες μας, συχνά δεν είναι παρά το προσωπικό συμφέρον και η ματαιοδοξία που τις προκαλούν.

Το καλύτερο που έχει να κάνει όποιος δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του είναι να σωπαίνει.

Δεν έχουμε αρκετή δύναμη για να ακολουθούμε το δικό μας τρόπο σκέψης μέχρι το τέλος.

Η αξία των ανθρώπων έχει την εποχή της, ακριβώς όπως και τα φρούτα.

Έκαναν την ταπεινοφροσύνη αρετή για να περιορίσουν τις φιλοδοξίες των ισχυρών και να παρηγορήσουν τους μέτριους για την κακή τους τύχη και τα λίγα προτερήματα.

Δεν βρίσκουμε τους ανθρώπους γνωστικούς, εκτός από αυτούς που συμφωνούν με τη γνώμη μας.

Προτιμούμε να κακολογούμε τον εαυτό μας παρά να μην μιλούμε καθόλου γι’ αυτόν.

Αν και οι άνθρωποι κολακεύονται για τις μεγάλες τους πράξεις, συχνά αυτές δεν είναι τα αποτελέσματα ενός μεγάλου σχεδίου, αλλά της τύχης.

Κάλλιο να ξοδεύουμε το μυαλό μας στο να υπομένουμε τις ατυχίες που μας βρίσκουν παρά στο να προβλέπουμε εκείνες που μπορεί να μας βρουν.

Υπάρχουν άνθρωποι που τους αναδεικνύουν τα ελαττώματά τους κι άλλοι που τους αδικούν τα προτερήματά τους.

Ούτε τον ήλιο ούτε το θάνατο μπορεί κανείς να ατενίσει.

Η μετριοφροσύνη των ανθρώπων στο απόγειο της επιτυχίας τους, είναι μια επιθυμία να φαίνονται πιο μεγάλοι από την τύχη τους.

Υποσχόμαστε ανάλογα με τις ελπίδες μας και εκτελούμε ανάλογα με τους φόβους μας.

Η υπερβολική βιασύνη να ανταποδώσουμε μια χάρη είναι κι αυτό ένα είδος αχαριστίας.

Το να παριστάνεις τον σπουδαίο στον εαυτό σου είναι τόσο σημαντικό όσο γελοίο είναι να παριστάνεις τον σπουδαίο στους άλλους.

Η φύση δίνει την αξία και η τύχη την βάζει σε ενέργεια.

Τα περισσότερα από τα λάθη μας είναι πιο συγχωρητέα από τα μέσα που χρησιμοποιούμε για να τα συγκαλύψουμε.

Μεγαλύτερες αρετές χρειάζονται για να αντεπεξέλθει κανείς στην καλή τύχη παρά στην κακή.

Τίποτε δεν μας εμποδίζει τόσο πολύ να είμαστε φυσικοί, όσο η επιθυμία να είμαστε φυσικοί.

Δεν υπάρχουν γεγονότα τόσο δυσάρεστα που ένας επιτήδειος να μην μπορεί να βγάλει κάποιο όφελος από αυτά, ούτε τόσο ευνοϊκά, που ένας ανόητος να μην μπορεί να τα μετατρέψει σε ζημιά του.

Αυτό που κάνει ανυπόφορη τη ματαιοδοξία των άλλων είναι ότι πληγώνει τη δική μας.

Η υποκρισία είναι τα λύτρα που πληρώνει η αμαρτία στην αρετή.

Ο εγωισμός υποφέρει περισσότερο από την καταδίκη των γούστων μας παρά των απόψεών μας.

Η αληθινή ευγλωττία συνίσταται στο να λέει κανείς όλα όσα πρέπει και μόνον όσα πρέπει.

Η ιδιοσυγκρασία που χαρίζει ταλέντο για μικροπράγματα είναι αντίθετη από εκείνη που χρειάζεται για να έχεις ταλέντο για τα μεγάλα.

Η πλάνη των φιλαργύρων είναι ότι θεωρούν τον χρυσό και τον άργυρο αγαθά, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά τα μέσα για την απόκτηση αγαθών.

Η αρετή δεν θα πήγαινε τόσο μακριά, αν δεν της κρατούσε συντροφιά η ματαιοδοξία.

Μιλάει κανείς λίγο, όταν η ματαιοδοξία δεν τον αναγκάζει να μιλά.

Η σοφία μας δεν είναι λιγότερο στο έλεος της τύχης από την περιουσία μας.

Η ευπρέπεια είναι ο πιο ασήμαντος από όλους τους κανόνες, και εκείνος που τηρούμε περισσότερο.

Δεν υπάρχει λιγότερη ευγλωττία στη φωνή, στα μάτια και στον αέρα του ανθρώπου από ό,τι στην επιλογή των λέξεων.

Φαίνεται πως είναι ο Διάβολος που έβαλε επίτηδες την τεμπελιά στα όρια πολλών αρετών.

Το να επαινείς τους ηγεμόνες για αρετές που δεν έχουν είναι σαν να τους βρίζεις ατιμώρητα.

Οι πράξεις μας φαίνεται να έχουν κι αυτές το καλό τους ή το κακό τους αστέρι, στο οποίο οφείλουν ένα μεγάλο μέρος από τον έπαινο ή την κατακραυγή που προκαλούν.

Η φιλαργυρία είναι πιο αντίθετη στην οικονομία από τη γενναιοδωρία.

Όλοι οι άνθρωποι είναι εξίσου αλαζόνες και υπάρχει διαφορά μόνο στον τρόπο που ο καθένας δείχνει την αλαζονεία του. 

Πηγή
http://yannisstavrou.blogspot.com

ΥΛΗ ΤΩΝ ΗΧΩΝ - Μουσική παράσταση του Στέφανου Κόκκαλη

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2014
Υ Λ Η   Η Χ Ω Ν
του Στέφανου Κόκκαλη

Επειδή εκτός από το υλικό των ονείρων, είμαστε φτιαγμένοι και από ύλη ήχων.
Επειδή όταν περάσει ο ήχος στην καρδιά και από εκεί στο στόμα, γινόμαστε ένα με το σύμπαν.
Και, επίσης, επειδή πολλές λέξεις στη γλώσσα μας δημιουργήθηκαν με αφορμή τους ήχους, τους συγκεντρώνουμε υπό μορφή τραγουδιών και τους προσφέρουμε στο κοινό.
Για να θυμηθούμε ότι το τραγούδι είναι βαθύτερη επικοινωνία.
Για να ασκηθούμε στη συγκέντρωση που απαιτεί η ακρόαση.
Γιατί τα πολύτιμα πράγματα είναι εκείνα που διαμορφώνουν την αισθητική μας και το τραγούδι είναι ένα από αυτά.

 

ΥΛΗ ΗΧΩΝ
Η καινούργια μουσική παράσταση του Στέφανου Κόκκαλη
Στο πιάνο ο συνθέτης Στέφανος Κόκκαλης

Ερμηνεύουν:
η σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου,
ο ηθοποιός Αντώνης Λουδάρος,
και ο Στέφανος Κόκκαλης

Δημιουργία ήχων: Γιώργος Τσοκάνης
Σύνθεση οπτικού υλικού: Νίκος Τιλκερίδης - Άρης Νικολαΐδης

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2014, στις 21:30
Ιδρύμα Μιχάλης Κακογιάνης (Πειραιώς 206, Ταύρος)
Αίθουσα: Κινηματογράφος
Τιμές εισιτηρίου: 15€ ενιαίο & 12€ προπώληση

Η Προπώληση Ξεκίνησε

Αγορά εισιτηρίων μέσω πιστωτικής κάρτας:

210 3418579 Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και στην Ιστοσελίδα του Ιδρύματος www.mcf.gr

Εισιτήρια προπωλούνται και στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος) Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και τα απογεύματα μία ώρα πριν την παράσταση/ προβολή

Εισιτήρια προπωλούνται και Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσματζόγλου), Εκδοτήρια Ticket Services

Ωρ. λειτουργίας Εκδοτηρίων Ticket Services: Δευ. & Τετ. 09:00 - 17:00, Τρ., Πεμ. & Παρ. 09:00 - 20:00, Σαβ. 10:00 - 14:00

Εισιτήρια:
15€ ενιαίο & 12€ προπώληση
Περισσότερα & Εισιτήρια on line
http://www.mcf.gr/el/calendar/?ev=ili_ihon_mia_moisiki_parastasi_toi_stefanoi_kokkali

3. Επίκαιρα ερωτήματα για την Ευρωπαϊκή κρίση / παρακμή...

Ας είμαστε ανοιχτοί σε όλες τις απόψεις, τις κριτικές, τα ιστορικά γεγονότα, απ' όπου κι αν προέρχονται...
Ακριβώς εκεί, ανάμεσα στις γραμμές, τις αντιφάσεις και τις αμφισβητήσεις, ακόμα και των δικών μας πιστεύω, θα βρίσκεται η αλήθεια...

H ευρωπαϊκή οικονομική κρίση ως εργαλείο μετασχηματισμού και οι δυνατές απαντήσεις
 (και η ειδικότερη περίπτωση της ελληνικής κρίσης-καταστροφής)

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

'Εξη χρόνια μετά το ξέσπασμα της μεγάλης χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης του 2008-09, κανένα από τα θεμελιώδη αίτια που την προκάλεσαν δεν αντιμετωπίστηκε. Αντίθετα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι θεσμοί της ΕΕ ενέτειναν ακριβώς τις πολιτικές «απελευθέρωσης»  που είναι στη ρίζα της κρίσης, «φιλελευθεροποιώντας» περαιτέρω μια πλήρως «απορρυθμισμένη» οικονομία.
Η κρίση του 2008 οφείλεται στις επί δεκαετίες διαρκείς «απελευθερώσεις» και «αποφορολογήσεις» του κεφαλαίου, ιδίως της χρηματιστικής του πτέρυγας, που έφτασε να υφαρπάξει εμμέσως (δια των παραγώγων αλλά και της επιβολής μονεταριστικών κανόνων, όπως στο ευρώ) την εθνική, κρατική λειτουργία της έκδοσης χρήματος, αλλά και συγκροτείται ταυτόχρονα σε υπερεθνική πολιτική δύναμη, όπως το «παγκόσμιο κόμμα» της Goldman Sachs, στελέχη της οποίας τοποθετήθηκαν σε όλη την κλίμακα των κυβερνητικών και υπερεθνικών θεσμών σε Ευρώπη και Αμερική. Ο ιστορικά πρωτοφανής έλεγχος των  παγκόσμιων ΜΜΕ και των εξαγορασμένων «διανοουμένων», πανεπιστημιακών κλπ. από τη ολιγαρχία του χρήματος θέτει ταυτόχρονα τις βάσεις ενός παγκόσμιου ολοκληρωτισμού.

Η γιγάντωση του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους χρησιμοποιήθηκε επί δεκαετίες για να συγκαλύψει τα οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα της παγκοσμιοποίησης, ενός συστήματος πλήρως απελευθερωμένης παγκοσμίως μεταφοράς κεφαλαίων και εμπορευμάτων, αλλά και των δραστηριοτήτων του χρηματιστικού κεφαλαίου. Με το ξέσπασμα της κρίσης το όπλο του χρέους και η απειλή της χρεωκοπίας χρησιμοποιούνται πλέον για να γίνει αποδεκτή η μαζική πτώση των κοινωνικών στάνταρτς στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

Κυβερνήσεις και ευρωπαϊκοί θεσμοί αρνήθηκαν να κάνουν (εννοείται «υγιή») αντικυκλική παρέμβαση στην οικονομική συγκυρία, προσέθεσαν και άλλα χρέη στα ήδη υπέρογκα ιδιωτικά και δημόσια χρέη της Ευρώπης, αύξησαν περαιτέρω την κοινωνική ανισότητα και τη φτώχεια στην ήπειρο. Σε μερικές χώρες-"πιλότους", όπως η Ελλάδα, κατεδάφισαν ριζικά το κοινωνικό κράτος και υπονόμευσαν εξίσου ριζικά τη δημοκρατία, εγκαθιστώντας μια βαθιά άνιση έως αποικιακή σχέση στο ίδιο το εσωτερικό της ΕΕ. Το ελληνικό πρόγραμμα δεν είναι κάποιο λάθος ή υπερβολή – γιατί τότε θα το διόρθωναν. Είναι ο εμβρυουλκός του μεγάλου μετασχηματισμού της ηπείρου, με τρόικες που θα κυβερνάνε ή κυβερνήσεις που θα κάνουν τα ίδια φοβούμενες ότι θα έρθουν οι τρόικες. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει ποτέ από το πρόγραμμα, εκτός αν αποφασίσει να κάνει την νεώτερη «έξοδο του Μεσολογγίου».

Ευρώπη: προς τον Τρίτο Κόσμο

Επί μισό αιώνα, το μεγάλο επιχείρημα της Δύσης απέναντι στον «σοβιετικό κομμουνισμό» ήταν η "ευτυχία", το υψηλό βιοτικό επίπεδο, η ασφάλεια και οι ελευθερίες του «δυτικού πολίτη και καταναλωτή». Ο τρίτος κόσμος καλούνταν να ακολουθήσει το παράδειγμα των ανεπτυγμένων δυτικών χωρών και όχι βέβαια του κομμουνισμού για να ανεβάσει το επίπεδό του προσεγγίζοντας σταδιακά το επίπεδό της Δύσης.

'Ηδη, με την πτώση του «σοβιετικού κομμουνισμού», το 1989-91, μεγάλα τμήματα του πρώην «σοσιαλιστικού κόσμου» κατρακύλησαν στον «τρίτο κόσμο». Στη θέση του τείχους του Βερολίνου υψώθηκε στην Ευρώπη ένα αόρατο αλλά ακόμα ψηλότερο Τείχος του Χρήματος. Οι κάτοικοι της Ανατολικής Ευρώπης γνώρισαν μια πολύ σημαντική απώλεια των κοινωνικών τους κατακτήσεων και, σε μερικές περιπτώσεις, όπως π.χ. στη Μολδαβία, την Ουκρανία, τα Βαλκάνια, μια άνευ προηγουμένου κοινωνική καταστροφή, περνώντας, από μια δήθεν «προλεταριακή» δικτατορία σε μια μαφιόζικη, ολιγαρχική δήθεν «δημοκρατία».

Μετά την έκρηξη της οικονομικής κρίσης, το 2008-09, για πρώτη φορά στην ιστορία, το ζήτημα του τρίτου κόσμου αντιστράφηκε. Δεν αναζητούνται τώρα τρόποι σταδιακής προσέγγισης του «τρίτου» προς τον «πρώτο» κόσμο, προς το επίπεδο ευημερίας και ελευθεριών του, όπως γινόταν, ή τουλάχιστο λεγόταν, μεταξύ 1945 και 1991. Το ζήτημα που τίθεται τώρα είναι πως, εν ονόματι της «ανταγωνιστικότητας», θα προσεγγίσουν σταδιακά οι αναπτυγμένες δυτικές χώρες τα κοινωνικά και πολιτικά στάνταρτς του «Τρίτου Κόσμου». Οι δυνάμεις του κεφαλαίου, ιδίως του χρηματιστικού, και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι απαιτούν από τους ευρωπαϊκούς λαούς να εγκαταλείψουν τα σημαντικότερα κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά τους επιτεύγματα. Ο μηχανισμός του Χρέους και οι «Τρόικες» των Πιστωτών, που αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση ολόκληρων χωρών, τείνουν να στερήσουν κάθε ουσίας τους ακόμα δημοκρατικούς τυπικά κρατικούς και πολιτικούς θεσμούς της Ευρώπης, μεγάλο «καύχημα» της Δύσης κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και της αντιπαράθεσης με τον «υπαρκτό σοσιαλισμό». Ακόμα όμως κι εκεί που δεν έχουν τοποθετηθεί «Τρόικες», κοινοβούλια και κυβερνήσεις είτε είναι άμεσα εξαρτημένα από το Χρήμα, είτε νομοθετούν και δρουν υπό τη Δαμόκλειο Σπάθη του χειραγωγημένου «αυτοματισμού» των «Αγορών», της παγκόσμιας «Αυτοκρατορίας του Χρήματος», των μεγάλων οικογενειών του Πλούτου που υποκαθιστούν τώρα τους βασιληάδες της εποχής πριν από τη Γαλλική Επανάσταση.

Πιο πίσω από τη Γαλλική Επανάσταση

Η κατάσταση που έχει σήμερα προκύψει στην Ευρώπη συνιστά τη σοβαρότερη απειλή που εμφανίστηκε, μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ήττα του φασισμού, κατά του βιοτικού επιπέδου, της λαϊκής κυριαρχίας, των κοινωνικών, αλλά επίσης και των πολιτικών, ανθρώπινων και εθνικών δικαιωμάτων που απολαμβάνουν  οι Ευρωπαίοι πολίτες. 'Όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκε η οικονομική και κοινωνική κρίση, που απειλεί τώρα να επανέλθει πολύ δριμύτερη από το 2008-09, αλλά χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται η ίδια η κρίση, σε συμφωνία με την κλασική νεοφιλελεύθερη «στρατηγική του σοκ», εναντίον των ευρωπαϊκών λαών και των επιτευγμάτων τους. Οι χώρες της ευρωπαϊκής «περιφέρειας», η μισή Ευρώπη στην πραγματικότητα, γνωρίζουν άνευ προηγουμένου οικονομική οπισθοδρόμηση. Στην περίπτωση της Ελλάδας, χώρας-πειραματόζωου για όλη τη ήπειρο, η οικονομική και κοινωνική καταστροφή που συντελέσθηκε ήδη, μετρούμενη με την πτώση του ΑΕΠ και την αύξηση της ανεργίας, αλλά και όλους τους δείκτες του συστήματος περίθαλψης, ασφάλισης, εκπαίδευσης, εθνικής άμυνας της χώρας, ως αποτέλεσμα της αποικιακής διακυβέρνησης από μια τρόικα πιστωτών και ενός οργουελιανού προγράμματος δήθεν «διάσωσης» ξεπέρασε ακόμα και τα σημαντικότερα ιστορικά προηγούμενα στην ιστορία του καπιταλισμού, αυτά δηλαδή του Μεγάλου Κραχ στις Ηνωμένες Πολιτείες και της δημοκρατίας της Βαϊμάρης στη Γερμανία την περίοδο πριν από την άνοδο του Χίτλερ (1929-33). Σε μια παγκόσμια κατάταξη που έκανε το ΒΒC, αναγκάστηκε να προστρέξει στη Λιβερία και το Τατζικιστάν στις πρόσφατες πολεμικές περιόδους, για να βρει ταχύτερη πτώση από την ελληνική.

'Όλα αυτά μάλιστα συνέβησαν χωρίς η Ελλάδα να οδηγηθεί τουλάχιστον σε μια μείωση του υπέρογκου δημόσιου χρέους της το οποίο αντιθέτως αυξήθηκε κατά σχεδόν 50% ως ποσοστό του ΑΕΠ, μεταξύ 2010 και 2014, ή σε μια βελτίωση της ανταγωνιστικότητας ή της λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού ή της οικονομίας της, που είναι σήμερα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από το 2010. Πιο σημαντικές από τις υλικές ήταν όμως οι ηθικές απώλειες στην ελληνική περίπτωση, η προσπάθεια δηλαδή να «τσακιστεί», με μεθόδους που θυμίζουν Κάφκα, η αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση του ελληνικού λαού, θεμέλιο του δημοκρατικού αιτήματος στη νεώτερη εποχή.

Η σκιά του νέου ολοκληρωτισμού

Στην πραγματικότητα, αυτό που συνέβη στην Ευρώπη μετά το 2009-10 ήταν ότι μια συμμαχία των ανώτερων τάξεων της «Ευρω-Γερμανίας» και της παγκόσμιας «Αυτοκρατορίας του Χρήματος», με τη συνδρομή θεσμών όπως το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η ευρωπαϊκή Κομισιόν, και με εξέχοντα ρόλο τόσο της γερμανικής κυβέρνησης, όσο και της Goldman Sachs, χρησιμοποίησαν την κρίση για να επιτεθούν στις βασικές κατακτήσεις των ευρωπαϊκών λαών μετά τη νίκη επί του φασισμού, το 1945, αν όχι για να βάλουν τις βάσεις για την ανατροπή των κατακτήσεων του Διαφωτισμού και των μεγάλων ευρωπαϊκών επαναστάσεων. Δεν είναι μόνο ή κυρίως οι όποιες υλικές απώλειες. Είναι κυρίως μια μείζων ηθική και πολιτιστική «αντεπανάσταση» που θέλει να καταστρέψει στους ευρωπαϊκούς λαούς την αυτοπεποίθηση, την πίστη τους ότι μπορούν να κυβερνήσουν τον εαυτό τους, αντί να κυβερνώνται από τερατώδεις και παράλογες, σκοταδιστικές και ολοκληρωτικές δυνάμεις ενός Χρήματος όλο και λιγότερο σχετιζόμενου με την αξία, την παραγωγή, την κοινωνία και τον 'Ανθρωπο. Αν ένα τέτοιο σχέδιο δεν συναντήσει σύντομα μεγάλες λαϊκές αντιστάσεις, κινδυνεύει να μας οδηγήσει σε μια νέα, εξαιρετικά επικίνδυνη μορφή μεταμοντέρνου ολοκληρωτισμού, όπως αυτή που περιγράφουν στα βιβλία τους συγγραφείς όπως ο Ζαμιάτιν, ο Χάξλευ, ο 'Οργουελ ή ο Κάφκα.

Οι «Αγορές» και, πίσω τους, όσοι ελέγχουν το μεγάλο χρηματιστικό κεφάλαιο θέτουν τους ευρωπαϊκούς λαούς ενώπιον των ενδεχομένων κινδύνων είτε να εξαναγκαστούν σε υποταγή σε μια Ευρωπαϊκή 'Ενωση που μετατρέπεται  σε υπο-δομή μιας ολοκληρωτικής «Αυτοκρατορίας του Χρήματος», είτε να αντιμετωπίσουν ξεχωριστά  ο καθένας και από θέση αδυναμίας και ανισότητας την επίθεση των αγορών.

Πόλεμος με τη Ρωσία

Παράλληλα με τις οικονομικές εξελίξεις και τους «πολέμους χρέους» στην Ευρώπη, μια συμμαχία νεοσυντηρητικών (των πιο εξτρεμιστικών δυνάμεων δηλαδή του διεθνούς κατεστημένου, άμεσα υπεύθυνων για τους πολέμους, το χάος και την καταστροφή όλου σχεδόν του αραβικού κόσμου) και μιας πτέρυγας του «βαθέος κράτους» των ΗΠΑ (Μπρζεζίνσκι) συνέβαλε, με πρωτοφανείς επεμβάσεις στα εσωτερικά της Ουκρανίας, στη φωτιά ενός εμφυλίου πολέμου στο κέντρο της Ευρώπης, διαταράσσοντας τις σχέσεις της δυτικής Ευρώπης με τη Ρωσία κατά τρόπο πρωτοφανή ακόμα και για τα δεδομένα του Ψυχρού Πολέμου. Πρέπει να γυρίσουμε στην κρίση του Βερολίνου για να ξαναβρούμε μια τόσο εχθρική ατμόσφαιρα στην ήπειρο. Επί Στάλιν, Χρουστσώφ και Μπρέζνιεφ τα δυτικά κράτη είχαν γενικά καλύτερες σχέσεις με τη Ρωσία από ότι έχουν σήμερα! Τα μεγάλα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, στα χέρια επίσης μιας χρηματιστικής ολιγαρχίας, εξαπέλυσαν μια υστερική καμπάνια εναντίον της Μόσχας που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις χειρότερες σελίδες προπαγάνδας του Ψυχρού Πολέμου και που αντανακλά την τόσο μεγάλη και επικίνδυνη υποχώρηση της δημοκρατίας στις κοινωνίες μας. 'Οσο για τον κίνδυνο μιας πυρηνικής αναμέτρησης, αν και παραμένει βασικά χαμηλός, είναι πάντως τώρα ο υψηλότερος μετά το 1989.

Από την εποχή που ο Πρόεδρος Ντε Γκωλ μιλούσε για μια Ευρώπη «από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια» και ο Καγκελλάριος Βίλλυ Μπράντ υιοθετούσε την περίφημη Οστπολιτίκ, από την εποχή ακόμα που Σιράκ, Σρέντερ και Πούτιν ενωνόντουσαν εναντίον του πολεμικού τυχοδιωκτισμού των ΗΠΑ στο Ιράκ,  η συνεννόηση Δύσης και Ανατολής στην Ευρώπη υπήρξε η βασικότερη προϋπόθεση της ευρωπαϊκής ευημερίας και ανεξαρτησίας. Αντίθετα, οι πόλεμοι χρέους στο εσωτερικό της ΕΕ, ο θερμός εμφύλιος στην Ουκρανία, ο ψυχρός πόλεμος με τη Ρωσία ως μόνο δυνατό αποτέλεσμα θα έχουν, εφόσον συνεχιστούν και κλιμακωθούν, την εμπέδωση της κυριαρχίας εξωτερικών δυνάμεων στην Ευρώπη, όπως συνέβη και στο παρελθόν με τον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Οι κλιμακούμενες ενδο-ευρωπαϊκές συγκρούσεις σε συνδυασμό με την επίθεση κατά του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, της σημαντικότερης κατάκτησης του ευρωπαϊκού πολιτισμού, όπως και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας ανοίγουν τον δρόμο σε μια Ευρώπη κυριαρχούμενη από τις δυνάμεις του Χρήματος και των ΗΠΑ.

Ευρωπαϊκή παρακμή

Ενώ συμβαίνουν αυτά, οι κυρίαρχες δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, του συνδικαλισμού και των κοινωνικών κινημάτων, αλλά και ευρύτερα, οι πολιτικές δυνάμεις που εκπροσώπησαν ιστορικά ρεύματα μιας σχετικής ευρωπαϊκής αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας, όπως ήταν ο γαλλικός γκωλισμός στην εποχή του, ή και ενσωμάτωσαν κάποια στοιχεία κοινωνικής παράδοσης, μοιάζουν να έχουν εισέλθει από μακρού σε περίοδο βαθειάς παρακμής είτε υποτασσόμενες στο Χρήμα, είτε αδυνατώντας να διαγράψουν μια οποιαδήποτε αποτελεσματική στρατηγική, περιοριζόμενες απελπιστικά σε ένα εθνικό πλαίσιο που είναι σχετικά και πάντως μακροχρόνια ανεπαρκές για να αντιμετωπισθούν οι δυνάμεις μιας χρηματιστικής ολιγαρχίας που διαθέτει ολοκληρωμένη περιφερειακή και παγκόσμια στρατηγική και μέσα. Αυτή άλλωστε είναι και η βασικότερη αδυναμία της προσέγγισης των δυνάμεων της άκρας, «ριζοσπαστικής» δεξιάς, που συχνά οικειοποιείται στις μέρες μας δημαγωγικά τις έννοιες του 'Εθνους και του Λαού και που υποστηρίζει ότι είναι δυνατό να βρεθεί αποκλειστικά εθνική λύση στα προβλήματα που θέτει η διεθνής επίθεση του Χρήματος, των Αγορών, σε ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει μία χώρα ή μία ομάδα χωρών που πιέζεται η ίδια σε βαθμό ανυπόφορο να επιδιώξει μια άμεση «εθνική» λύση. Σημαίνει όμως ότι δύσκολα μπορούμε βάσιμα να ελπίσουμε σε μια μόνιμη και βιώσιμη αντιστροφή της κατάστασης μακροχρόνια «σε μια και μόνη χώρα», παρά μόνο στο επίπεδο τουλάχιστο αρκετών ευρωπαϊκών χωρών.

'Όλα αυτά επέβαλαν εδώ και καιρό ένα πολύ καλύτερο συντονισμό των δυνάμεων που θέλουν όντως να αντιταχθούν σε αυτήν την πρωτοφανή επίθεση κατά του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Μοιάζουμε όμως, δυστυχώς, να βρισκόμαστε ακόμα σε μια κατάσταση όχι πολύ καλύτερη από τα πρώτα χρόνια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το μεγαλύτερο τμήμα του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κινήματος υπέκυπτε στις πολεμοχαρείς σειρήνες και ψήφιζε με ενθουσιασμό τις πολεμικές δαπάνες. Τότε, μόνο μια φούχτα σοσιαλιστές, που είχαν παραμείνει πιστοί στην πολιτική της ειρήνης συναντήθηκαν στις ιστορικές διασκέψεις του Τσίμερβαλντ, του Κένταλ και της Στοκχόλμης για να αντιταχθούν στην ανθρωποσφαγή. Τότε υπετάγησαν στον μιλιταρισμό των καπιταλιστικών κυβερνήσεων, σήμερα, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών δυνάμεων της ηπείρου έχουν υποταγεί στην Αυτοκρατορία του Χρήματος, καθιστώντας επιτακτική ανάγκη να ξανασυναντηθούν το ταχύτερο και να συντονίσουν τη δράση τους, ενόψει των ταχέως επερχόμενων κρίσεων, οι δυνάμεις που αντιτίθενται σε αυτή την πορεία, επιχειρώντας να συντονίσουν τη δράση τους, να εργασθούν για τη διαμόρφωση μιας ευρωπαϊκής εναλλακτικής στη φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και στον «καπιταλισμό της καταστροφής», για να δώσουν κουράγιο στους λαούς που δέχονται την αιχμή της επίθεσης του χρηματιστικού ιδίως κεφαλαίου.

Ανάγκη ενός «μεταβατικού προγράμματος»

Ήδη, τον Οκτώβριο του 2011, μια πλειάδα προσωπικοτήτων από την Ευρώπη, ανάμεσά τους ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μανώλης Γλέζος και ο Αλέξης Τσίπρας από την Ελλάδα απηύθυναν μια έκκληση διαλόγου και συνεργασίας των δυνάμεων και προσώπων που ενδιαφέρονται να απαντήσουν ενεργά στην επίθεση των «αγορών» στην ήπειρό μας. Δυστυχώς, αυτή η έκκληση έμεινε, με μεγάλη ευθύνη της ηγεσίας των ελληνικών «αντιμνημονιακών» δυνάμεων που θα περίμενε κανείς να είναι οι πιο ενεργές, χωρίς συνέχεια, «ντουφεκιά στον αέρα», κάτι που μπορεί να πληρώσει αύριο πάρα πολύ ακριβά ο ελληνικός λαός. Η διακοπή της μνημονιακής, αποικιακής διακυβέρνησης της χώρας προϋποθέτει σοβαρότατη προετοιμασία, όπως και ευρύτατη αναζήτηση και σύμπηξη συμμαχιών, εντός και εκτός Ε.Ε., σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, με όλους τους τύπους επιχειρημάτων. Συνεπάγεται ρήξη με ισχυρά κέντρα της παγκόσμιας εξουσίας. Θα ήταν ασφαλώς προτιμότερο για τη χώρα να μπορούσε να αποφύγει μια τέτοια ρήξη, αλλά δεν θα επιβιώσει αν δεν την αποτολμήσει. 'Ένα από τα μεγάλα όπλα που διαθέτει εν δυνάμει είναι ότι μπορεί να εκφράσει πολύ ευρύτερες ανάγκες των ευρωπαϊκών κοινωνιών και των γεωπολιτικών δυνάμεων που έχουν συμφέρον από τη διατήρηση των κάπως ανεξάρτητων και κυρίαρχων κρατών της Ελλάδας και της Κύπρου στην ανατολική Μεσόγειο. Δυστυχώς όμως, μέχρι τώρα, ουδείς έχει ετοιμαστεί να τα χρησιμοποιήσει.

Δεν αρκούν εξάλλου οι ορθές κατά τα άλλα πολεμικές κατά της «λιτότητας». Πρώτον διότι δεν πρόκειται για «λιτότητα», τουλάχιστο στην περίπτωση της ευρωπαϊκής περιφέρειας και ιδίως της Ελλάδας – και μόνο η χρήση του όρου συνιστά εξωραϊσμό της ασκούμενης εγκληματικής πολιτικής. Εδώ πρόκειται για καταστροφή των όρων αναπαραγωγής του κοινωνικού σχηματισμού, για «γενοκτονία», για «ολοκαύτωμα», για κατάργηση της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, του έθνους-κράτους που δεν αντικαθίσταται από μια υπερεθνική δημοκρατικά οργανωμένη εξουσία, αλλά από τη δικτατορία των αγορών.

Δεύτερο και σπουδαιότερο, η διεκδίκηση διακοπής της «λιτότητας» συνιστά ουσιαστικά μια «συνδικαλιστικού» τύπου διεκδίκηση, όταν δεν συνοδεύεται από την διεκδίκηση σημαντικής αλλαγής του τρόπου οργάνωσης και της ΕΕ και του συστήματος της «παγκοσμιοποίησης» (ΠΟΕ, υπερεθνικοί οργανισμοί κλπ.). 'Οσοι περιορίζουν τη σύγκρουση μόνο στη «λιτότητα» αφενός δεν αμφισβητούν το όλο σύστημα της παγκοσμιοποίησης και την ευρωπαϊκή του πραγμάτωση («Ευρωπαϊκή 'Ενωση»), αφετέρου δεν θα αποσπάσουν ούτε τη διακοπή της λιτότητας, που αποτελεί, σε μεγάλο βαθμό, και αποτέλεσμα του τρόπου λειτουργίας του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και συνειδητή επιδίωξη των δυνάμεων που επικρατούν σε αυτό. 'Όταν εξισώνεις π.χ. τις ανταλλαγές μεταξύ χωρών με μισθούς τριών χιλιάδων και διακοσίων ευρώ, αναγκαστικά σπρώχνεις τις αμοιβές εργασίας των δυτικών στα τριτοκοσμικά επίπεδα, όχι το αντίστροφο, όταν εξισώνεις δραστηριότητες και χώρες που επιτίθενται στο περιβάλλον με δραστηριότητες και χώρες που το σέβονται, εκ των πραγμάτων οδηγείσαι σε γενική πτώση των οικολογικών στάνταρτς, όταν δημιουργείς τη δυνατότητα τεραστίων υπερκερδών μέσω των χρηματιστικών λειτουργιών, οδηγείς σε παρακμή ή μετανάστευση παραγωγικών δραστηριοτήτων, για να δώσουμε μερικά παραδείγματα.

Για να υπάρξει αποτελεσματική αντίσταση και στη λιτότητα και σε όλα τα υπόλοιπα χρειάζεται η σύμπηξη ενός μεγάλου ευρωπαϊκού λαϊκού μετώπου και η επεξεργασία ενός συνεκτικού μεταβατικού προγράμματος, που να διαγράφει μια εναλλακτική πορεία για την Ευρώπη και να αντιμετωπίζει τα φλέγοντα ζητήματα μιας ενδεχόμενης επιστροφής σε μια (νέα όμως) μορφή κεϋνσιανισμού, την εισαγωγή στοιχείων προστατευτισμού, μια συζήτηση για μια διαφορετική μορφή ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά και για την επαναφορά του ελέγχου του χρήματος από τα κράτη και όχι των κρατών από το χρήμα. Δεν θα υπάρξει εξάλλου δημοκρατική λύση στην ευρωπαίκή και παγκόσμια κρίση χωρίς κάποια μορφή «Σεισάχθειας», που να πλήξει κυρίως τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, πραγματικούς «καρκίνους» σήμερα της παγκόσμιας κοινωνίας. 'Ηρθε άλλωστε ο καιρός να συζητηθεί το ποιες μπορούν να είναι οι προοπτικές και το είδος της «ανάπτυξης», αλλά και ο «πολιτισμός» του 210υ αιώνα, όπως και μια πολυπολική πολιτική οργάνωση του πλανήτη.

Είναι κρίμα ότι μέχρι τώρα οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις που είδαν να διευρύνεται τόσο πολύ η επιρροή τους λόγω της αντίθεσης στο Μνημόνιο όπως και οι επιστήμονες και διανοούμενοι της χώρας δεν είχαν σχεδόν καμιά συμβολή στους προβληματισμούς που αναφέραμε. Χωρίς επαρκή εθνική και ευρωπαϊκή στρατηγική, ο ελληνικός λαός κινδυνεύει με νέες και μεγαλύτερες καταστροφές.

Αν η Ευρώπη αποτύχει, αν οι λαοί, οι πολιτικοί, οι διανοούμενοί της, δεν μπορέσουν να ορθώσουν ένα τείχος αντίστασης στον επελαύνοντα ολοκληρωτισμό των αγορών, τότε είναι πολύ πιθανό, ένα ενδεχόμενο νέο κύμα της οικονομικής κρίσης να οδηγήσει στην επικράτηση νέων μορφών αυταρχισμού, ολοκληρωτισμού και φασισμού στην ήπειρο, αλλά και σε νέους πολέμους οικονομικούς ή και συμβατικούς, ψυχρούς ή και θερμούς στην Ευρώπη, διευκολύνοντας ταυτόχρονα σημαντικά την επικράτηση ολοκληρωτικών μορφών πλανητικής διακυβέρνησης, ή γεωπολιτικού και οικολογικού Χάους σε ολόκληρο τον πλανήτη, ή και των δύο!

Νοέμβριος 2014

Konstantakopoulos.blogspot.com

Πηγή: ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ