“ΕΝΑ ΤΑΜΕΙΟ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗ”…!!!

 

Εργοδοσία & "συνδικαλιστές"...!

άρθρο της συν. Εύας Κωνστανταράκη

Τη Δευτέρα 15/9/ 2014 στις 7.30 μ.μ. στην αίθουσα Συνελεύσεων του Συλλόγου μας στη Λέκκα 23/25, πραγματοποιήθηκε συνάντηση του Δ.Σ. του Σ.Σ.Τ.Ε. με τους σύνεδρους από την επαρχία, που είχαν  έρθει για το 33^ο  εκλογικό - απολογιστικό  συνέδριο της ΟΣΤΟΕ.  

Βρέθηκα στη συνάντηση αυτή και άκουσα έκπληκτη  τον πρόεδρο του Συλλόγου μας, απαντώντας στα όσα εξέθεσε ο εκπρόσωπος των ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ Συνταξιούχων γύρω από τις εξελίξεις για τη δημιουργία από 1.1.2017, ενός συνταξιοδοτικού Ταμείου όλων των μισθωτών, να λέει: "Μην ανησυχείτε συνάδελφοι για τις εξελίξεις αυτές γιατί ναι μεν πάμε για ένα ΤΑΜΕΙΟ, αλλά όπως διαβεβαίωσε ο υφυπουργός κ. Γκεγκέρογλου δεν θα έχουμε μια ενιαία ΣΥΝΤΑΞΗ".

Τώρα μάλιστα... Πρέπει όλοι να ησυχάσουμε και να αδιαφορήσουμε για τις εξελίξεις. Ο υφυπουργός της συγκεκριμένης κυβέρνησης που δεν αφίσταται ποτέ των λόγων της και μάλιστα "ο σύντροφος Γκεγκέρογλου", δεσμεύθηκε! Όπως και για τόσα άλλα ζητήματα (μνημόνια, χαράτσια, φόροι, εισφορά αλληλεγγύης, περικοπές κ.ά), που οι κυβερνώντες είχαν δεσμευθεί  πως θα ήταν προσωρινά και έγιναν μόνιμα στοιχεία που δυσκολεύουν τη ζωή μας, έτσι και για την εναπομείνασα κύρια και επικουρική μας σύνταξη, μην ανησυχείτε. Έχουμε τη διαβεβαίωση του ¨δικού μας¨ ανθρώπου...   Αυτή είναι η  καινούργια  επωδός - νανούρισμα του αγαπητού μας   πρόεδρου προς   εμάς τους συνταξιούχους.  Μετά το παροιμιώδες: "δεν μπορούμε να είμαστε «ολίγoν έγκυος» και αφού μπήκαμε στη πρώτη φάση της ΗΔΙΚΑ  θα πρέπει να συμπεριληφθούμε και στη Β φάση",  το οποίο έλεγε ως απάντηση στα όσα ο εκπρόσωπος των ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ σημείωνε για την αποδέσμευσή τους από εκείνα που προγραμματικά είχαν συμφωνηθεί ως Δ.Σ. του ΣΣΤΕ για την ΗΔΙΚΑ, σήμερα θεωρεί ότι θα μας ρίξει στάχτη στα μάτια, με τις δηλώσεις των εκπροσώπων του ΠΑΣΟΚ στη σημερινή κυβέρνηση! 

  

Όμως πρέπει να σημειώσω και κάτι πολύ θετικό που άκουσα επιτέλους από τον πρόεδρο, μετά από ενάμισι χρόνο  που συνεχώς με τις ανακοινώσεις και τις εκδόσεις μας υποστηρίζουμε ως  ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ  Συνταξιούχοι: "Δεν έχουμε πλέον Ταμεία στην ΤτΕ, αλλά Σύστημα Ασφάλισης του Προσωπικού της, που από την 1.1.2011 λειτουργεί με την πλήρη καταστατική ευθύνη των οργάνων διοίκησης της ΤτΕ ".  Επομένως, στα πλαίσια της Καταστατικής λειτουργίας του συστήματος και της κατοχυρωμένης θεσμικής ανεξαρτησίας των οργάνων της Τράπεζας που αποφασίζουν τα ίδια για την εφαρμογή των νόμων και δεν επιβάλλονται αυτοί χωρίς προηγούμενη διαβούλευση σε καμιά Κεντρική Τράπεζα, μπορούμε να κρίνουμε και να αποφασίζουμε οι ίδιοι για την έκταση ή μη της εφαρμογής τους, στα πλαίσια του Συμβουλίου Ασφάλισης.  Αυτή η παραδοχή από μόνη της αποτελεί έμμεση αλλά σαφή αναγνώριση της προσφοράς των ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ  στα ασφαλιστικά δικαιώματα και όχι μόνο των συνταξιούχων μας. Εάν δεν υπήρχε η μεγάλη συσπείρωση των ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ,  που από την πρώτη στιγμή ενημέρωσε τους συναδέλφους για την  ΗΔΙΚΑ, για τον κίνδυνο μετατροπής του προγράμματος Μετεργασιακών παροχών  σε ιδιωτικό ασφαλιστικό προϊόν, που κατήγγειλε το Πλαφόν, την    περικοπή των Δώρων και των επιδομάτων, που απαίτησε με στοιχεία την επιστροφή των ποσών που μένουν στην Τράπεζα από την περικοπή των συντάξεών μας και που φώτισε το θέμα της Θεσμικής Ανεξαρτησίας των Οργάνων της Κεντρικής Τράπεζας, όχι μόνο θα τα είχαμε χάσει όλα στο δρόμο για το Ενιαίο Ταμείο Μισθωτών και της μιας σύνταξης, αλλά δεν θα υπήρχε και δρόμος επιστροφής.

Δυστυχώς όμως  είναι ο ίδιος ο πρόεδρος που μη έχοντας βγάλει κανένα συμπέρασμα επί της ουσίας,  ομολογεί πως είχε συμφωνήσει  (προφανώς κάτω από το τραπέζι) με την προηγούμενη διοίκηση και ανώτατα στελέχη της για όλα τα παραπάνω. Είναι μάλιστα ο ίδιος που επιμένει να μην αναγνωρίζει στην κίνηση μας  τα ίδια δικαιώματα με τις άλλες κινήσεις (αποστολή ανακοινώσεων , συμμετοχή στις διαπαραταξιακές κ.ά) ή που απαγορεύει και αρνείται να μας δοθεί η Γνωμοδότηση Κρεμαλή και τα οικονομικά στοιχεία των εξόδων και δαπανών του ΣΣΤΕ αναλυτικά.! Δυστυχώς αλλά όχι μόνο αφίσταται των προγραμματικών του δεσμεύσεων,  αλλά έχει ξεχάσει πως είναι συνταξιούχος και εκπροσωπεί  συνταξιούχους και όχι εξουσίες…..

  

Ε. Κωνστανταράκη

Αντισυνταγματικό και παράνομο το εκκαθαριστικό σημείωμα του ΕΝΦΙΑ...

Mε 8,59 ευρώ την ημέρα ισχυρίζεται ότι είναι αναγκασμένος να ζει ένας αθηναίος δικηγόρος προκειμένου να είναι συνεπής στις φορολογικές του υποχρεώσεις.

Ο εν λόγω δικηγόρος προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας να ανασταλεί και να ακυρωθεί ως αντισυνταγματικό και παράνομο το εκκαθαριστικό σημείωμα του ΕΝΦΙΑ του περασμένου έτους που του στάλθηκε, ενώ παράλληλα προσβάλλει και το εκκαθαριστικό σημείωμα φόρου εισοδήματος του ιδίου έτους.

Από την πλευρά του ο δικηγόρος που προσέφυγε στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο τονίζει ότι από το ετήσιο εισόδημά του περασμένου έτους, λόγω των αυξημένων φορολογικών επιβαρύνσεων που δέχθηκε, του απέμειναν μόνο 3.136, 69 ευρώ.

Αναλύοντας τα εισοδήματα και τις φορολογικές υποχρεώσεις του, αναφέρει ότι το συνολικό εισόδημά του για το περασμένο έτος ανήλθε στα 19.577,69 ευρώ.

Από το ποσό αυτό πρέπει να πληρώσει, σύμφωνα με το εκκαθαριστικό σημείωμα, φόρο 7.998 ευρώ και ΕΝΦΙΑ για το 2014 το ποσό των 8.442,68 ευρώ. Με άλλα λόγια, πρέπει να πληρώσει για φόρους συνολικά 16.440,73 ευρώ.

Μετά την πληρωμή των φόρων καλείται να ζήσει για έναν χρόνο με 3.136,96 ευρώ.

Δηλαδή πρέπει να επιβιώσει με 8,59 ευρώ την ημέρα, χωρίς να μπορεί να ανταποκριθεί καν στις βασικές ανάγκες διαβίωσης.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Οι προσλήψεις στην Εθνική θα βάλουν σε διαθεσιμότητα την ηθική μας;

άρθρο του συν. Μάκη Μπαλαούρα
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, 27/7/2014)

Οταν πρωτοέγραψαν οι εφημερίδες ότι η Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας προσέλαβε από το παράθυρο, ως συμβούλους (!) τρία παιδιά συνδικαλιστών δύο της ΠΑΣΚΕ και ενός της ΔΑΚΕ, του Δ.Σ. του Συλλόγου Υπαλλήλων της Εθνικής, όσοι το διάβασαν, είναι σίγουρο ότι χαμογέλασαν με πίκρα, κουνώντας το κεφάλι τους ως επιβεβαίωση της εξακολουθούμενης, παρά την προκλητικότητα της ενέργειας, λόγω της κρίσης, διαπλοκής και πελατειακής λειτουργίας συνδικαλιστών και εργοδοτών.

Όταν όμως έγινε γνωστό ότι διορίστηκε και το παιδί του Ταμία του Συλλόγου, που είναι επικεφαλής της παράταξης που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ, αν και μη μέλος του κόμματος, όλοι εμείς οργιστήκαμε. Οι αντίπαλοί μας χαμογέλασαν ειρωνικά, προβάλλοντας τη γνωστή υπονομευτική ατάκα «όλοι το ίδιο είμαστε» ή «καλωσορίσατε στο κλαμπ».

Είναι γνωστή, κυρίως στα συνδικάτα ΔΕΚΟ-Τραπεζών, η πελατειακή σχέση αλληλεξάρτησης εργοδοσίας και συνδικαλιστών των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ. Η εργοδοσία τακτοποιεί ημετέρους τους σε προαγωγές, τοποθετήσεις, δάνεια κτλ. Στη σχέση αυτή δεν διστάζουν να προχωρήσουν και σε κάλυψη καραμπινάτων ποινικών παραβάσεων… Από την άλλη οι συνδικαλιστές προσφέρουν εργασιακή ειρήνη, καλύπτοντας με πέπλο σιωπής τις κομματικές, κυβερνητικές και εν γένει ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές της εργοδοσίας. Και μετά εμείς απορούμε για τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών που δίνουν συντριπτικά ποσοστά υπέρ της ΠΑΣΚΕ, ενώ το ΠΑΣΟΚ πνέει τα λοίσθια…

Το νοσηρό αυτό συμβάν και ό,τι άλλο μπορεί να κρύβεται, μπορεί και πρέπει να δώσει αφορμή στις δικές μας πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις να καταδικάσουν άμεσα, αποφασιστικά, απόλυτα και ξεκάθαρα, με συγκεκριμένες υποδείξεις προς όλους τους εμπλεκόμενους στη επαίσχυντη συναλλαγή, δηλαδή τη Διοίκηση της Εθνικής και τους «συνδικαλιστές» αυτούς, απαιτώντας  κατ’ αρχάς την παραίτηση τους από το Δ.Σ. του Συλλόγου και την ακύρωση των προσλήψεων. Στη Βουλή να κατατεθεί ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ήξεις αφίξεις για δήθεν παραβίαση κανονισμού, αλλά καταγγέλλοντας πολιτικά και ηθικά την επαίσχυντη συναλλαγή-διαπλοκή. Σημειώνουμε ότι, ανακοίνωση-καταγγελία εξέδωσε η κεντρική παράταξη ΜΕΤΑ, η Νομαρχιακή Τραπεζών και το τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πληροφορηθήκαμε ακόμα το τι έπραξε η οργάνωση ΣΥΡΙΖΑ Εθνικής, ενώ η παράταξη που είχε επικεφαλής τον εμπλεκόμενο βρέθηκε μακριά από το μείζον πρόβλημα.

Οι καιροί ου μενετοί σύντροφοι. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο και θα παλέψουμε από τώρα να μη γίνουμε το ίδιο μ’ αυτούς που απαξίωσαν το συνδικαλιστικό κίνημα για πολιτικές και ιδιοτελείς σκοπιμότητες. Απαιτείται ένα ηχηρό και ξεκάθαρο μήνυμα…

Μάκης Μπαλαούρας,
συνδικαλιστής Τράπεζας Ελλάδος, ΟΤΟΕ

Πανεπιστήμιο και σύστημα αξιών...

Διοίκηση, γραφειοκρατία, εφαρμογή των επιστημονικών ερευνών, επάγγελμα είναι οι λέξεις-όροι μέσω των οποίων ποσοτικοποιούνται η ακαδημαϊκή διδασκαλία και η επιστημονική έρευνα κατά το θετικιστικό μοντέλο. Μόρφωση, παιδεία, καλλιέργεια, λογική ικανότητα, διάνοια, πνεύμα και ατομική αυτοσυνείδηση είναι οι λέξεις-κλειδιά μέσω των οποίων αξιολογούνται οι επιδόσεις των καθηγητών των Πανεπιστημίων σύμφωνα με το κριτικό μοντέλο...

Του Θεόδωρου Γεωργίου*

Σε διεθνές επίπεδο από τη δεκαετία του ’80 η αξιολόγηση των Πανεπιστημίων αναδείχθηκε σε μείζον ζήτημα «αυτοεπιβεβαίωσης» των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ως Πανεπιστημίων. Είχαν προηγηθεί οι δεκαετίες του ’60 και του ’70, κατά τις οποίες η επιστημολογία, δηλαδή η επιστήμη η οποία εξετάζει και ερευνά την ίδια την επιστημονική δραστηριότητα, γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη με σειρά ερευνών σχετικά με τη φύση, τον χαρακτήρα και τις ιστορικές προοπτικές των επιστημών. Αρκεί να αναφέρει κανείς μόνο δύο έργα–σταθμούς στις επιστημολογικές αναζητήσεις εκείνης της εποχής. Πρόκειται για το έργο του Thomas S. Kuhn με τον τίτλο «Η δομή των επιστημονικών επαναστάσεων» (The Structure of Scientific Revolutions, 1962) και για το έργο του Jürgen Habermas «Γνώση και Διαφέρον» (Erkenntnis und Interesse, 1968).
Οι επιστημολογικές έρευνες και τα σχετικά πορίσματά τους ενσωματώνονται σταδιακά στα προγράμματα πανεπιστημιακής πολιτικής. Το ζήτημα της αξιολόγησης των δύο επιστημονικών δραστηριοτήτων που αποτελούν τον πυρήνα του ακαδημαϊκού έργου, δηλαδή της διδασκαλίας και της έρευνας, καθίσταται πρωτεύον θέμα, το οποίο συνδέεται άρρηκτα με τη λειτουργία των Πανεπιστημίων και με τις προοπτικές αναπαραγωγής της επιστημονικής γνώσης. Στη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα η αξιολόγηση των Πανεπιστημίων συνδέεται με την ίδια την πραγματολογική δυνατότητα ύπαρξης του Πανεπιστημίου ως ακαδημαϊκού θεσμού, του οποίου στόχος είναι ο αναστοχασμός της κοινωνίας μέσω του Πανεπιστημίου πάνω στις πνευματικές, συνειδησιακές και υλικές ικανότητες της εκάστοτε κοινωνικής συλλογικότητας.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ότι η γόνιμη και πλούσια επιστημολογική έρευνα των προηγούμενων δεκαετιών «μεταφράζεται» σχετικά με την αξιολόγηση σε τεχνικό ζήτημα, πράγμα που σημαίνει ότι το Πανεπιστήμιο ως διοικητική οντότητα υπερισχύει του Πανεπιστημίου ως ερευνητικού κέντρου. Η αναπόδραστη καπιταλιστική, κοινωνική ανάγκη να εντάσσονται όλα τα κοινωνικά πράγματα σε μετρήσιμες κατηγορίες και σε ανταλλακτικά μεγέθη οδήγησε τις σύγχρονες κοινωνίες να εγκαθιδρύσουν και για τα Πανεπιστήμια και για τις επιστήμες γενικά μετρήσιμα και ανταλλακτικά κριτήρια. Με άλλα λόγια, υιοθετήθηκε σε παγκόσμια κλίμακα το θετικιστικό μοντέλο αξιολόγησης των Πανεπιστημίων και το άλλο μοντέλο, το κριτικό, εφαρμόζεται σε πανεπιστημιακές νησίδες ή (κατά τον Αριστοτέλη) σε τόπους, όπου από το ίδιο το πράγμα προκύπτει η ανάγκη μιας άλλης αξιολόγησης.

Τελικά εδώ και τριάντα χρόνια έχει πλήρως επικρατήσει το θετικιστικό μοντέλο αξιολόγησης των Πανεπιστημίων σε διεθνή κλίμακα. Ας δούμε λοιπόν ποιο είναι αυτό το μοντέλο, ποιες αξίες επικαλείται, ποια κανονιστικά περιεχόμενα υπερασπίζεται, ποια αντίληψη περί Πανεπιστημίου προωθεί και τελικά ποια σχέση έχει μ’ αυτό το πράγμα που ονομάζουμε επιστήμη. Το κριτικό μοντέλο αξιολόγησης των Πανεπιστημίων δομείται και λειτουργεί σε εντελώς διαφορετικό αξιακό καθεστώς και αναδύεται σε πραγματολογικές συνθήκες, οι οποίες επωμίζονται το βάρος της χειραφέτησης της εκάστοτε κοινωνικής συλλογικότητας.

Για τα ελληνικά δεδομένα μια ευρύτερη δημόσια διαβούλευση για την αξιολόγηση των Πανεπιστημίων κρίνεται και χρήσιμη και απαραίτητη για δύο λόγους: πρώτον, επειδή κατατέθηκε το πόρισμα αξιολόγησης των ελληνικών Πανεπιστημίων, που εκπόνησε η αρμόδια εποπτική διοικητική αρχή στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων του ελληνικού Κοινοβουλίου και δεύτερον, επειδή ο νόμος 4009/2011 (ο νέος νόμος–πλαίσιο) που ρυθμίζει τα πανεπιστημιακά πράγματα υιοθετεί χωρίς επιφυλάξεις ή αναστοχασμούς (ή δεύτερες σκέψεις) το θετικιστικό μοντέλο.

Για την ελληνική περίπτωση και η αξιολόγηση των Πανεπιστημίων εντάχθηκε στη λογική του θετικιστικού μονοδρόμου. Ολες οι επιστήμες, είτε πρόκειται για τα μαθηματικά, τη φυσική, την κοινωνιολογία, την ιστορία, τη χημεία, την ψυχολογία, τη φιλοσοφία κ.ά., επιβάλλεται και κατά τον ισχύοντα νόμο και κατά τη λογική της εποπτεύουσας αρχής να αξιολογηθούν με μετρήσιμα και ποσοτικά κριτήρια. Ακολουθείται με θρησκευτική ευλάβεια εκείνο το μοντέλο αξιολόγησης το οποίο υπακούει στη θετικιστική και εμπειρική λογική οργάνωσης και λειτουργίας της επιστημονικής γνώσης και κατά συνέπεια υπερασπίζεται έναν τύπο Πανεπιστημίου που περισσότερο συνδέεται με τη συντήρηση της υφιστάμενης κοινωνικής συλλογικότητας και λιγότερο ενδιαφέρεται για τις επιστημονικές ανακαλύψεις και τις επιστημολογικές επινοήσεις.

Υποθέτω ότι δεν υπάρχει καθηγητής σε ελληνικό Πανεπιστήμιο ο οποίος να μην κατανοεί ότι η πολιτική υιοθέτηση του θετικιστικού μοντέλου αξιών υπονομεύει την ίδια την υπόστασή του ως δασκάλου και ως ερευνητή. Διαπιστώνουμε όλοι εμείς οι καθηγητές των Πανεπιστημίων αλλά και οι φοιτητές που συμμετέχουν ενεργά στην ακαδημαϊκή δραστηριότητα ότι η διδασκαλία και η έρευνα ως αδιαίρετες επιστημονικές δραστηριότητες συνιστούν κορυφαίες μαθησιακές διαδικασίες, οι οποίες, εκ των πραγμάτων, είναι ανεξαργύρωτοι θησαυροί.

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου και ο φοιτητής του Πανεπιστημίου δεν είναι αναλώσιμοι, ούτε μπορεί να μπει στη θέση τους κάποιος άλλος. Οποτε επιχειρείται κάτι τέτοιο, τότε το Πανεπιστήμιο δεν υφίσταται. Το Πανεπιστήμιο στην παγκόσμια ιστορία του ανθρώπου γεννήθηκε στον τόπο εκείνο όπου μπορούν να συναντηθούν όλοι όσοι στοχάζονται και μεριμνούν για την ίδια την «ανθρώπινη κατάσταση».

Διοίκηση, γραφειοκρατία, εφαρμογή των επιστημονικών ερευνών, επάγγελμα είναι οι λέξεις-όροι μέσω των οποίων ποσοτικοποιούνται η ακαδημαϊ- κή διδασκαλία και η επιστημονική έρευνα κατά το θετικιστικό μοντέλο. Μόρφωση, παιδεία, καλλιέργεια, λογική ικανότητα, διάνοια, πνεύμα και ατομική αυτοσυνείδηση είναι οι λέξεις-κλειδιά μέσω των οποίων αξιολογούνται οι επιδόσεις των καθηγητών των Πανεπιστημίων σύμφωνα με το κριτικό μοντέλο.

Δεν χρειάζεται να απαριθμήσει κανείς τις διαφορές ανάμεσα στα δύο αυτά μοντέλα αξιολόγησης των Πανεπιστημίων. Αρκεί μόνο να επισημάνει ότι η θετικιστική αξιολόγηση (δηλαδή ο πολιτικός κανόνας των ελληνικών Πανεπιστημίων) διαμορφώνει τον τύπο εκείνο του Πανεπιστημίου σύμφωνα με τον οποίο το Πανεπιστήμιο εξομοιώνεται με άλλες κοινωνικές περιοχές (όπως π.χ. είναι το εργοστάσιο, η επιχείρηση, η εφοπλιστική εταιρεία κ.ά.), και δεν αναγνωρίζεται ως αυτόνομη κοινωνική σφαίρα, μέσω της οποίας η ίδια η κοινωνία αυτοστοχάζεται (Humboldt). Και το ερώτημα που τίθεται διατυπώνεται ως εξής: Τι είδους αξιολόγηση είναι αυτή η οποία δεν λαμβάνει υπόψη της την ιδιαιτερότητα του Πανεπιστημίου και επιπλέον χρησιμοποιεί μετρήσιμα και ποσοτικά κριτήρια, τα οποία ισχύουν παντού και πουθενά; Δηλαδή θα μπορούσαμε να μετρήσουμε τον Γαλιλαίο με τα μετρήσιμα κριτήρια της εποχής του; Η εκκλησία εκείνης της εποχής εφήρμοσε τον πολιτικό κανόνα.

Στο σύντομο αυτό κείμενο διατυπώνονται απόψεις στις οποίες συνοψίζεται η επιστημολογική αγωνία ενός καθηγητή Πανεπιστημίου, ο οποίος επεξεργάζεται ιδέες, σχέδια, προτάσεις, προγράμματα σχετικά με τις πραγματολογικές δυνατότητες της αξιολόγησης των ελληνικών Πανεπιστημίων, σύμφωνα με το κριτικό μοντέλο. Η ελληνική κοινωνία ως κοινωνική συλλογικότητα στην εποχή της κρίσης μπορεί να επωμιστεί τον ρόλο της πολιτικής πρωτοπορίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο (ενδεχομένως και σε διεθνή κλίμακα;) σχετικά με την επιστημολογική προσπάθεια ανατροπής του θετικιστικού προγράμματος αξιολόγησης των Πανεπιστημίων. Και η τελευταία ημιτελής φράση αναφέρεται στη διαπίστωση: η επιστημολογική επανάσταση του δεύτερου ημίσεος του εικοστού αιώνα «μεταφράστηκε» σε τεχνικό ζήτημα αξιολόγησης επιστημών και Πανεπιστημίων με θετικιστικά κριτήρια. Το κριτικό μοντέλο αξιολόγησης τρέφεται με τις ιδέες της πνευματικής και υλικής επιβίωσης και την ιστορική προοπτική της χειραφέτησης της «ανθρώπινης κατάστασης».


* Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Πηγή  http://www.efsyn.gr/?p=232526