Ας μη χαθούν τα αποθέματα αξιοπρέπειας του χώρου μας…

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΜΑΡΓΑΡΗ

Ας μη χαθούν τα αποθέματα αξιοπρέπειας του χώρου μας…

Αθήνα, 4 Απριλίου 2015

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Με έκπληξη πληροφορήθηκα πως δέκα περίπου ημέρες μετά τις εκλογές, με  επιστολή της η ΕΣΑΚ ζητούσε από την εφορευτική επιτροπή να μην εφαρμοσθεί η απλή αναλογική του Ν.1264/82, σύστημα με το οποίο παγίως πραγματοποιούνται οι εκλογές τα τελευταία χρόνια, αλλά αυτό της απλής αναλογικής σύμφωνα με το οποίο  η είσοδος των συνδυασμών για την διεκδίκηση έδρας στη δεύτερη κατανομή γίνεται χωρίς το προαπαιτούμενο της κατάκτησης έδρας από την πρώτη κατανομή, όπως ρητά αναφέρεται στο Ν. 1264/82. Είναι γνωστό πως οι εκλογές του Συλλόγου μας, ανεξάρτητα των όποιων απόψεων κατέθεσαν σχετικά με το εκλογικό σύστημα οι Κινήσεις,  προκηρύχτηκαν με το σύστημα της απλής αναλογικής του Ν.1264/82,   απόφαση η οποία επικυρώθηκε ουσιαστικά και από την τακτική Γενική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στις 10/3/2015.

Όπως είναι λογικό και αν ακόμα η εφορευτική επιτροπή ήθελε να ανατρέψει την παραπάνω απόφαση δημιουργώντας ουσιαστικά νέα δεδομένα, η απόφασή της θα έπρεπε να ληφθεί πριν το άνοιγμα των ψηφοδελτίων και τη γνώση του αποτελέσματος κατανομής των εδρών. Όπως ενημερώθηκα από τον πρόεδρο της εφορευτικής, το αίτημα  της ΕΣΑΚ απερρίφθη, αφού τυχόν υιοθέτησή του θα οδηγούσε σε ακυρότητα το αποτέλεσμα των εκλογών, αφού το εκλογικό σύστημα ήτανε ήδη προκαθορισμένο με τις δημόσιες προσκλήσεις του Δ.Σ του ΣΣΤΕ.

Με λύπη μου παρατηρώ πως μετά το άνοιγμα της κάλπης και τη καταμέτρηση των ψηφοδελτίων που έλαβαν οι συνδυασμοί, συνεχίζεται ακόμα μια παραφιλολογία για τυχόν έκδοση των αποτελεσμάτων από την εφορευτική επιτροπή με διαφορετικό εκλογικό σύστημα από αυτό με το οποίο διενεργήθηκαν οι εκλογές και το οποίο επιβεβαίωσε και η εφορευτική πριν το άνοιγμα της κάλπης.

Δεν διανοούμαι πως μπορεί συνταξιούχοι της Τράπεζας της Ελλάδος να ολισθήσουν σε μια απόφαση όχι μόνο ακυρότητας των εκλογών, αλλά τεράστιας ανηθικότητας με προσωπικές ευθύνες ποινικά κολάσιμες. Δεν διανοούμαι πως ο χώρος των συνταξιούχων της Τράπεζας της Ελλάδος που ουδέποτε έδωσε αφορμή σε συνδικαλιστικές εκλογικές ανομίες, θα μπει σε μια τέτοια περιπέτεια από την οποία κανείς δεν θα βγει χωρίς τραύματα και πληγές.

Ιδιαίτερα τη σημερινή περίοδο, που η Τράπεζα της Ελλάδος οφείλει να αποτελεί το έσχατο καταφύγιο μιας έντιμης και θεσμικά αναγνωρισμένης λειτουργίας από την κοινωνία, θα ήτανε έγκλημα κατά της Τράπεζας συνολικά, η οποιαδήποτε έκνομη και ανήθικη ενέργεια για αλλοίωση των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Ως ένα μέλος της οικογένειας των Τραπεζοελλαδιτών που είχα τη τιμή να τους εκπροσωπήσω σε όλα τα ύπατα συνδικαλιστικά αξιώματα: του ΣΥΤΕ, της ΟΤΟΕ και της ΓΣΕΕ, αλλά και που υπηρέτησα σε Δημόσιες Θέσεις, κάνω έκκληση σε όλους και ειδικά προς τον πρόεδρο και τα μέλη της εφορευτικής επιτροπής να μην δεχθούν να χαθούν τα αποθέματα αξιοπρέπειας του χώρου στο βωμό συνδικαλιστικών σκοπιμοτήτων.

Με ευθύνη,

Παπαμάργαρης Θεοχάρης

Η ζούγκλα του μαυροπίνακα...

Στις μέρες μας, το σχολείο έχει μετατραπεί σε προθάλαμο της φυλακής. Εάν το σχολείο δεν γίνει διακριτός τόπος και παραμείνει δεκτικό σε κάθε είδους εισβολή οποιουδήποτε στοιχείου, θα αυτοκαταργηθεί, θα καταρρεύσει...

Σκέψεις με αφορμή το γαϊτανάκι της «κοινής γνώμης» που τυλίγεται και ξετυλίγεται συνεχώς γύρω από έναν θάνατο.

Δεν γνωρίζω εάν είμαι ο μόνος που νιώθει απίστευτη ενόχληση με το χυδαίο γαϊτανάκι της «κοινής γνώμης» που τυλίγεται και ξετυλίγεται συνεχώς γύρω από το θάνατο του νεαρού φοιτητή. Δεν διάβασα πουθενά όμως κάποιον βαθύτερο προβληματισμό με αφορμή το θάνατο του παιδιού (ας είναι καλά το οπαδιλίκι και οι «παρατάξεις»). Θα πρότεινα να αρχίσουμε από την ταινία, Η ζούγκλα του μαυροπίνακα (Blackboard Jungle). Από την ταινία αυτή έγινε γνωστό το τραγούδι Rock Around the Clock, μέσω του οποίου το λευκό αμερικανικό ακροατήριο της εποχής ήρθε σε επαφή με το Rock and Roll. Την υπόθεση της ταινίας αυτής αντέγραψε μια άλλη γνωστή ταινία με τίτλο, Επαναστάτης χωρίς αιτία, με τον James Dean. Μετά θα πρότεινα να σκεφτούμε τον «θάνατο της παιδαγωγικής» του Gilles Ferry. Τη «μοντέρνα» παιδαγωγική με τα "Openness School" και τη «διάρρηξη» των ορίων ανάμεσα στη «ζωή» και το σχολείο (ως παραλληλισμός αυτό θυμίζει τα συνθήματα της πρωτοπορίας περί της κατάργησης των ορίων ανάμεσα στην τέχνη και την καθημερινότητα, μονάχα που δεν έγιναν όλοι οι άνθρωποι καλλιτέχνες, απλά η τέχνη μετατράπηκε σε εμπόρευμα).

Ανοιχτό στη «ζωή», ταυτισμένο με τη ζούγκλα του μαυροπίνακα, το σχολείο υπογράφει με τη βαρβαρότητα ένα συμβόλαιο θανάτου.

Μέσω του «ανοιχτού σχολείου» παράτησαν το σχολείο στον δρόμο, στις παρεκτροπές του δρόμου και σε όλες τις εκρήξεις βιαιότητας. Κάνοντας το σχολείο ένα περιβάλλον «ανοιχτό», εισήγαγαν σε αυτό κάθε είδους βία. Το σχολείο δεν πρέπει να είναι ανοιχτό στη «ζωή», πρέπει να είναι ανοιχτό στον κόσμο. Το σχολείο πρέπει να είναι τόπος διακριτός. Η ζωή του σχολείου δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι «το σχολείο της ζωής».

Ο Victor Hugo είχε πει το εξής: «Όταν ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή». Θα μπορούσαμε παραλλάσσοντας τα λόγια του να πούμε: «Όταν δεν κλείνει ένα -τέτοιο- σχολείο, ανοίγει μια φυλακή». Στις μέρες μας, το σχολείο έχει μετατραπεί σε προθάλαμο της φυλακής. Εάν το σχολείο δεν γίνει διακριτός τόπος και παραμείνει δεκτικό σε κάθε είδους εισβολή οποιουδήποτε στοιχείου, θα αυτοκαταργηθεί, θα καταρρεύσει (ας αυτοκαταργηθεί, ας καταρρεύσει).

Ο νεολογισμός του λεγόμενου «Μπούλινγκ» -ή όπως αλλιώς λένε αυτό το νέο σύνθημα- σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: Τη χρεωκοπία της σύγχρονης εκπαίδευσης.

Αναδημοσίευση από ΚΟΣΜΟΪΔΙΟΓΛΩΣΣΙΑ

Για πληρέστερη ενημέρωση...

Για την πληρέστερη ενημέρωση μας, παρουσιάζουμε την γραπτή πρόταση του συναδέλφου Κώστα Ευσταθίου (τότε αντιπροέδρου του Δ.Σ. του Συλλόγου μας) προς το Διοικητικό Συμβούλιο. Με ημερομηνία 15.6.2013...

ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ

Αθήνα 15/6/2013

Η απάντησηστο ακανθώδες ερώτημα πως μπορούμε να προχωρήσουμε στο παραπάνω θέμα με τρόπο ώστε να είμαστε καθ’ όλα “σύννομοι” και χρήσιμοι ταυτόχρονα στους συναδέλφους μας εν ενεργεία και συνταξιούχους, νομίζω ότι έχει δοθεί με την προηγούμενη απόφαση του Γενικού Συμβουλίου, η οποία ενέκρινε την κωδικοποίηση του Καταστατικού του τ. Μετοχικού Ταμείου Υπαλλήλων Τραπέζης της Ελλάδος.

     1.  Η απάντηση βρίσκεται στις ευφυείς έννοιες και ορισμούς του προοιμίου:

Α. “Ειδικός Λογαριασμός Επικουρικής Ασφαλίσεως” με την από 28/4/1948 Σ.Σ.Ε.

Β. “Η παροχή μερίσματος, συνέπεσε καθ’ οδόν, με την επικουρική σύνταξη η οποία προεβλέφθη μεταγενεστέρως από την νομοθεσίαν (ν. 997/1979), χωρίς πάντως οι δύο ρυθμίσεις (από την σύμβαση και τον νόμο) να ταυτίζονται αναγκαίως ως προς το περιεχόμενο και την έκτασή τους”.

Γ. “…η συμβατική ρύθμιση προβλέπει αυξημένες μηνιαίες εισφορές για τους προ της 1.1.1993 ασφαλισμένους, καθώς επίσης και, με διάφορες αιτιολογίες, ουσιώδεις εφάπαξ εισφορές, οι οποίες δεν απαντώνται στο νόμο, μάλιστα δε εξακολουθούν να ισχύουν και για τους μετά την 1.1.1993 ασφαλισμένους, πράγμα που επιτρέπει την προσήκουσα εκδήλωση του περιεχομένου της συμβατικής ρύθμισης και επ’ αυτών”.

Δ. “Έτσι στο μέρισμα εμπεριέχεται η κατά τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις επικουρική σύνταξη”.

Ε. “… συγκροτώντας έναν αυτοτελή λογαριασμό ενίσχυσης των συνταξιούχων υπαλλήλων της Τράπεζα, ως, με σημερινούς όρους, οιονεί επαγγελματικό Ταμείο, αναγνωρίζεται ήδη ρητά στο άρθρο 64 του ν. 3863/2010 και επιβεβαιώνεται ειδικώς στην από 11.4.2012 Σ.Σ.Ε. μεταξύ Τράπεζας και Σ.Υ.Τ.Ε.”

ΣΤ. “ Το σύνολο των κανονιστικών αυτών διατάξεων έχουν καταστεί, κατά ρητή επιταγή του προαναφερόμενου άρθρου 64 του ν. 3863/2010, καταστατικές διατάξεις της Τράπεζας, η εφαρμογή των οποίων θα εξειδικεύεται κάθε φορά, βάσει του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου και των εν γένει ουσιαστικών παραμέτρων, με απόφαση των αρμοδίων οργάνων, ιδίως του Συμβουλίου Ασφάλισης της Τράπεζας”.

2. Από την μέχρι σήμερα πρακτική και εμπειρία στο ασφαλιστικό πεδίο και με την νομοθετική παρέμβασηκατά την περίοδο του μνημονίου σε ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά θέματα κύριας και επικουρικής σύνταξης, ενισχύονται ακόμα περαιτέρω οι παραπάνω έννοιες και ορισμοί.

Α. Οι αυτοτελείς λογαριασμοί επικουρικής ασφάλισης δεν εμπίπτουν στις διαδικασίες μειώσεων, εισφορών και καταργήσεων, ενώ παράλληλα δεν υπολογίζονται στην διαδικασία ελέγχου και ενιαίας πληρωμής συντάξεων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης και δημοσίου από την ΗΔΙΚΑ Α.Ε. (ν. 3986, ν. 4024, ν. 4051, ν.4093).

Β.Επικουρικά λογαριασμοί ή Ν.Π.Ι.Δ.που δεν χωρούσαν σε αντικατάσταση υποχρεωτικής κύριας σύνταξης, όχι μόνο δεν εμπίπτουν στην μέχρι σήμερα μνημονιακή νομοθεσία, αλλά και ορισμένα αποσπάστηκαν εντελώς από την σφαίρα της επικουρικής με την δημιουργία επαγγελματικού ταμείου, όπως έχει ήδη γίνει σε πετρελαιοειδή, τρόφιμα, φάρμακα.

Γ.Ακόμα και μετά την εξομοίωση του ανώτατου ύψους ασφαλιστέων αποδοχών από 1.1.2013, σε όσα καταστατικά περιλαμβάνονται όροι για υψηλότερες κρατήσεις ή κρατήσεις στο σύνολο των αποδοχών, αυτές διατηρούνται…

3. Από τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα η δυνατότητα χειρισμών καθ’ όλα σύννομων, από ένα αποδεδειγμένα “οιονεί επαγγελματικό ταμείο”, οι διατάξεις μάλιστα του οποίου έχουν καταστεί προ πολλού καταστατικές διατάξεις της Τράπεζας. Έτσι διευκολύνεται ο διαχωρισμός στο 20% και στο υπόλοιπο - το οποίο αποτελεί αυτοτελή επαγγελματικό λογαριασμό - θα ενσωματώνεται για την διατήρηση της σχετικής ισορροπίας εισφορών – προσδοκιών = καταβολών, οι διαφορές που προκύπτουν από την εξέλιξη της ασφαλιστικής νομοθεσίας μετά τον Ν. 3863/2010.

4. Από τα παραπάνω βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα, πως η ΤτΕ δεν μπορεί για την εφαρμογή των καταστατικών της διατάξεων, να συμμετέχει σε σχήματα και να ακολουθεί πρακτικές που δεν προβλέπονται από τις αποφάσεις των δικών της Διοικητικών οργάνων. Εν προκειμένω, του Συμβουλίου Ασφάλισης και του Γενικού Συμβουλίου.

Ευσταθίου Κώστας

Αντιπρόεδρος Σ.Σ.Τ.Ε.

Να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες...

Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...
Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση...

Mario de Andrade (1893-1945),
Ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος. 
Εμβληματική μορφή των Γραμμάτων της Βραζιλίας.

Μάριο ντε Αντράντε
Μέτρησα τα χρόνια μου

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα,
ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος
ζωής απ' ότι  έχω ζήσει έως τώρα...
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις
πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν          
λίγες,  άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά,
νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει
κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη
χρονολογική  τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι
εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να
οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα
μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο...
μετά βίας για την  επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις
επικεφαλίδες.
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...
Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την
ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των
ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως 
μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η
ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι
σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με
τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι
εσύ...