Συλλογή Υπογραφών: Όχι στην πεζοδόμηση της Πανεπιστημίου

Αναγγέλθηκε η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου που θα βασίζεται σε μελέτη που χρηματοδοτεί το ίδρυμα Ωνάση. Η κατασκευή προβλέπεται να χρηματοδοτηθεί (προϋπολογισμός μέχρι σήμερα περί τα 92 εκ. Ευρώ) από το κράτος μέσω των κονδυλίων του ΕΣΠΑ.

Είναι οπωσδήποτε πρωτότυπο η πρωτοβουλία να λαμβάνεται και οι μελέτες για ένα δημόσιο έργο να εκπονούνται από ιδιωτικό φορέα, βάσει μάλιστα, επίσης πρωτότυπου -και πάντως παράτυπου- ιδιωτικού διαγωνισμού.

Όμως η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου -και τα όποια συνοδά έργα- δεν είναι απλώς ένα δημόσιο έργο. Είναι έργο κλίμακας, για το οποίο δεν έχει καν εξεταστεί εάν η πραγματοποίησή του θα διευκολύνει την επανακατοίκηση του ιστορικού κέντρου ή θα οδηγήσει στην περαιτέρω ερήμωση του. Δεν έχει εξ’ άλλου αποφασιστεί νομίμως η προτεραιότητα της υλοποίησής του υπό το πρίσμα των σημερινών συνθηκών λειτουργίας της Αθήνας, της πραγματικής υποβάθμισης του ιστορικού  πυρήνα της, αλλά και της παρούσας οικονομικής συγκυρίας.

Πρόκειται για μείζον έργο που θα επηρεάσει τη μορφή και τη ζωή της πρωτεύουσας για τις επόμενες δεκαετίες και δεν έχει καμία σχέση με προηγούμενες πεζοδρομήσεις (π.χ. Δ. Αρεοπαγίτου, Βουκουρεστίου, Ερμού κλπ., τις οποίες υποστηρίξαμε και έχουν ομορφύνει την πόλη).. Τέτοια έργα που απαιτούν μείζονες αποφάσεις οφείλουν να ακολουθούν τα θεσμοθετημένα στάδια των μελετών και της διαβούλευσης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η απόφαση ελήφθη ιδιωτικώς και στο παρά πέντε εκπονούνται κάποιες κουτσουρεμένες μελέτες -χρήσεων γης,  κυκλοφοριακές, περιβαλλοντικών επιπτώσεων- με απ’ ευθείας αναθέσεις για να υποστηρίξουν εκ των υστέρων την ειλημμένη απόφαση.

Τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολλά, όπως το εάν έχουν εκπονηθεί: (1) μελέτη σκοπιμότητας, (2) ολοκληρωμένες κυκλοφοριακές μελέτες -και βάσει ποίων στοιχείων- που να προβλέπουν τι θα γίνει με το σημερινό φόρτο των μετακινήσεων και ποια τα συμπεράσματά τους, (3) μελέτη για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις αυτής της πεζοδρόμησης (συμπεριλαμβανομένης της μόλυνσης της ατμόσφαιρας) και της συνεπακόλουθης διοχέτευσης, έστω μέρους, της κυκλοφορίας σε άλλες οδούς και ποιες, (4) μελέτες για τις κοινωνικές επιπτώσεις από την πεζοδρόμηση και (5) μελέτη επιπτώσεων στις άμεσα γειτονικές και στις γενικώτερα επηρεαζόμενες περιοχές της Αθήνας. 

Είναι σαφές ότι η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου απαιτεί την εκπόνηση όλων των παραπάνω μελετών, καθώς και την πραγματοποίηση διάφορων προηγούμενων έργων και δράσεων που θα αμβλύνουν τις επιπτώσεις και που αποτελούν προαπαιτούμενα για την επιτυχία του εγχειρήματος. Ποια είναι αυτά, θα χρηματοδοτηθούν και αυτά από το ΕΣΠΑ, έχει προγραμματιστεί η υλοποίησή τους, πότε θα γίνουν, και αν γίνουν θα είναι πριν από τον αποκλεισμό της κυκλοφορίας οχημάτων στην Πανεπιστημίου;

Επειδή πιστεύουμε ότι προωθείται “στην τούρλα του Σαββάτου” το πιο δραστικό έργο για τη ζωή και τελικά την ύπαρξη της Αθήνας χωρίς να εξεταστούν διεξοδικά οι επιπτώσεις του, χωρίς να υπάρχει η βεβαιότητα της συντονισμένης και συνεχούς συνεργασίας όλων των φορέων που τυχόν εμπλέκονται (Υπουργεία, Δήμοι, Αστυνομία κλπ) θεωρούμε ότι το έργο δεν πρέπει να προωθηθεί, πρέπει να προηγηθεί έγκυρη και λεπτομερής μελέτη και σε βάθος διαβούλευση και μόνον τότε, αν τα αποτελέσματα είναι θετικά να προχωρήσει η υλοποίησή του.

Σήμερα, με τις υπάρχουσες συνθήκες, είναι ορατός ο κίνδυνος, αν όχι η βεβαιότητα, ότι η υλοποίηση του έργου θα σημάνει την οριστική καταστροφή της Αθήνας. Και εμείς που υπογράφουμε την Αθήνα την αγαπάμε, την πονάμε και θέλουμε να γίνει η πόλη που θα αντιστοιχεί στην αγάπη μας. Για λόγους βιωματικούς και όχι δημοσίων σχέσεων.

ΟΝΟΜΑ    ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ  ΗΛΕΚΤΡ. ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

_______________________________________

* Όσοι επιθυμείτε να υπογράψετε το παραπάνω κείμενο, 
επικοινωνήστε με την Μαργαρίτα Πατσιλίβα:

Email marg.patsiliva@gmail.com

Οι θέσεις μας στην Τακτική Γενική Συνέλευση του ΣΣΤΕ της 27/3/14

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ  ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2013

ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ Σ.Σ.Τ.Ε.

Συνάδελφοι,

Μετά την απόφαση του Δ.Σ. για σύγκληση της Τακτικής Συνέλευσης του Σ.Σ.Τ.Ε. την 27.3.2014, η Ομάδα Συντονισμού της Κίνησής μας αφού εξέτασε αναλυτικά τον προτεινόμενο, από την πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου, Διοικητικό και Οικονομικό Απολογισμό του έτους 2013, κατέληξε στις παρακάτω θέσεις:

A)      Οι θέσεις μας σχετικά με το Διοικητικό Απολογισμό

1. Είναι σε όλους γνωστό πως μετά τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα στο Σ.Σ.Τ.Ε., διαμορφώθηκε νέα πλειοψηφική δυνατότητα, η οποία και εκφράσθηκε με τη συγκρότηση του προγραμματικού προεδρείου την 29.4.2013. Στη συνέχεια συμφωνήθηκε και υπεγράφη από τους έξι συμβούλους που συμμετείχαν στο προεδρείο “Κείμενο Συμφωνίας για την συγκρότηση σε σώμα του Δ.Σ. του Σ.Σ.Τ.Ε.” (Α.Π. 200/30.4.2013) το οποίο  δημοσιοποιήθηκε στους συναδέλφους με τη Νο 2/30.4.2013 Ανακοίνωση του Σ.Σ.Τ.Ε.. Δίχως να παραγνωρίζουμε τα θετικά βήματα που έγιναν, στα οποία και η δική μας συμβολή αναγνωρίζεται από όλους, οι  κρίσεις και οι εκτιμήσεις μας για το Διοικητικό Απολογισμό της πλειοψηφίας του σημερινού Διοικητικού Συμβουλίου, εστιάζονται στα όσα συμφωνήθηκαν και υπεγράφησαν στο Κείμενο Συμφωνίας της 30.4.2013. Σύμφωνα λοιπόν με το πρακτικό συγκρότησης του προγραμματικού προεδρείου, ως κεντρικά θέματα των διεκδικήσεών μας τέθηκαν τα παρακάτω:

α. “Σε συντονισμό με το Σ.Υ.Τ.Ε., αλλά και αυτοτελώς σαν Σ.Σ.Τ.Ε. όπου αυτό απαιτείται και καθίσταται αναγκαίο, αναλαμβάνεται άμεση αγωνιστική δράση για την αποτροπή υλοποίησης της Β΄ φάσης της ¨ΗΔΙΚΑ Α.Ε.¨, που παραβιάζει κάθε έννοια ανεξαρτησίας της ΤτΕ και οδηγεί στην κατάργηση της μεγάλης θεσμικής μας κατάκτησης, αυτής της ένταξης των  ταμείων στην ΤτΕ.”

Οι πολλές επαφές, προσωπικά του Προέδρου και όχι του προεδρείου, με διαφόρους παράγοντες, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, δεν δικαιολογεί την αθέτηση των όσων προεκλογικά υποστηρίζαμε και μετεκλογικά υπογράφαμε για ένα τόσο καυτό θέμα για τους συνταξιούχους μας. Το θέμα όχι μόνο δεν έχει αντιμετωπισθεί, αλλά παραμένει η δαμόκλειος σπάθη της ενσωμάτωσής μας στην Η.ΔΙ.ΚΑ. Α.Ε. με την αποστολή και της ¨επικουρικής¨, γεγονός που θα οδηγήσει πλέον τους συνταξιούχους μας στον Εθνικό Φορέα Απονομής Σύνταξης (Ε.Φ.Α.Σ) και τις διαδικασίες που προετοιμάζονται με τηνενιαία ηλεκτρονική βάση, για τον επανυπολογισμό των συντάξεων όλων των συνταξιούχων.

β. “Η καταβολή του ¨μερίσματος¨ στο οποίο εμπεριέχεται, ως μέρος του, η επικουρική σύνταξη, αποτελεί προϊόν συλλογικών συμβάσεων με τις οποίες θεμελιώθηκε ο θεσμός του τέως Μετοχικού, η ισχύς των οποίων επιβεβαιώθηκε και με την τελευταία επιχειρησιακή ΣΣΕ. Σε κάθε περίπτωση οι σύμβουλοι των δύο συνδυασμών θα υπερασπισθούν την κατάκτηση αυτή και τις καταστατικά προβλεπόμενες παροχές.”

Δυστυχώς και η παραπάνω δεύτερη κεντρική δέσμευση του προεδρείου, αγνοήθηκε στην πράξη. Μάλιστα έφτασαν στο σημείο να λοιδορήσουν τους συναδέλφους που με υπόμνημά τους προς το Διοικητικό Συμβούλιο, ζήτησαν να διεκδικήσει την καταβολή του Δώρου Χριστουγέννων στο μέρισμα, όπως προβλέπεται καταστατικά. Επίσης και ο διαχωρισμός του μερίσματος, σε επικουρική και Πρόγραμμα Μετεργασιακών Παροχών, δεν  πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τις δεσμεύσεις και τις συμφωνίες πως μέσω του Προγράμματος θα επιστρέφονταν στους συνταξιούχους μας τα χρήματα των μειώσεων που παραμένουν στην ΤτΕ. Το σημερινό θετικό πρόσημο που έχει το Πρόγραμμα Μετεργασιακών Παροχών μπορεί, αν αυτό δεν εξελιχθεί στο “νέο μέρισμα της εποχής μας” για όλο το προσωπικό ανεξάρτητα από την ημερομηνία πρόσληψής του, να αποτελέσει τελικά το ¨τυρί¨ είτε για να μας οδηγήσουν εκεί που μέχρι σήμερα δεν τα κατάφεραν, δηλαδή σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, είτε στη Β΄ Φάση της Η.ΔΙ.Κ.Α. Α.Ε. και τον Ε.Φ.Α.Σ., με ότι αυτό συνεπάγεται.

γ. “Ειδική μέριμνα για την ενίσχυση χαμηλοσυνταξιούχων μέσα από λύσεις που υπηρετούν μια λογική επανασύνδεσης των συντάξεων ανά βαθμό και πραγματικά ασφαλιστικά χρόνια.”

Στο θέμα αυτό, αν και αφορά χιλιάδες συνταξιούχους μας με ισχνές και αναξιοπρεπείς συντάξεις, δεν υπήρξε καμιά πρόοδος. Την ώρα που έμεναν στην ΤτΕ ετησίως πάνω από 55 εκατομμύρια ευρώ από τις περικοπές συντάξεων και τις καταργήσεις δώρων και επιδομάτων, δεν εκδηλώθηκε καμιά στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων, όπως ευκρινώς αποτυπώνεται στην παραπάνω δέσμευση.

δ. “Ενοποίηση του επιτοκίου για όλους τους συνταξιούχους και μείωση της προκύπτουσας δόσης στο 50% για όλους για τα επόμενα πέντε χρόνια. Προσδιορισμός των δανειακών οφειλών σύμφωνα με το αρχικό ποσοστό δανειακών οφειλών και προσδοκώμενης σύνταξης και υπολογισμού στο σημερινό ποσό καθαρών συντάξεων. Χορήγηση δανείων επισκευαστικών και τριών μισθών.”

Χωρίς να μειώνουμε την αξία των ρυθμίσεων που πραγματοποιήθηκαν και  για τις οποίες είχαμε δεσμευθεί, επισημαίνουμε την ανάγκη να προχωρήσουμε άμεσα στον προσδιορισμό των δανειακών οφειλών μας σύμφωνα με τη σημερινή κατάσταση των καθαρών ποσών των συντάξεών μας.

ε. “Διεκδίκηση ρυθμίσεων για τις μεγάλες απώλειες των συντάξεων από τα πλαφόν, την κατάργηση των προσαυξήσεων κ.ά. και δημιουργία λογαριασμού αλληλεγγύης ώστε κανείς συνάδελφος να μη μείνει μόνος και αβοήθητος στην κρίση.”

Για τα παραπάνω θέματα δεν πάρθηκε καμιά μέριμνα. Ειδικά για τον λογαριασμό  αλληλεγγύης, η Τράπεζα έχει δεχθεί να διαθέσει ένα σημαντικό ποσό.

2. Η αγνόηση των όρων δημοκρατικής και ισότιμης λειτουργίας, η ανατροπή των συμφωνηθέντων όρων με τον αποκλεισμό του εκπροσώπου της Κίνησής μας, όταν αυτός κατείχε τη θέση του Αντιπροέδρου, από συναντήσεις του Συλλόγου με εκπροσώπους της ΤτΕ και άλλους παράγοντες σχετικούς με τα θέματά του Συλλόγου και τελικά η ωμή καθαίρεσή του από τη θέση του Αντιπροέδρου και του μέλους του Συμβουλίου Ασφάλισης την 29.10.2013, με την αστεία και αντιδημοκρατική δικαιολογία πως ενημέρωνε τους συναδέλφους του με ηλεκτρονικά μηνύματα! Μάλιστα η αντιδημοκρατική νοοτροπία και η αυταρχική πρακτική, εξακολουθεί να εκφράζεται και με την ανισότιμη αντιμετώπιση της Κίνησής μας ¨ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ Συνταξιούχοι Τραπέζης της Ελλάδος¨, τόσο στο μέρος των συλλογικών διευκολύνσεων των συμβούλων και των Κινήσεων, όσο και της συμμετοχής μας στη λεγόμενη Διαπαραταξιακή Επιτροπή του Συλλόγου.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, που εκτέθηκαν συνοπτικά, καταψηφίζουμε τον Διοικητικό Απολογισμό, δεσμευόμενοι δημόσια πως θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την:

. Απόκρουση των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας, ύφεσης και ανεργίας.

. Αποτροπή της Β΄ Φάσης της Η.ΔΙ.Κ.Α. Α.Ε. δηλαδή την αποστολή και της ¨επικουρικής¨ σε αυτήν, αλλά και της ενσωμάτωσής μας στον Εθνικό  Φορέα Απονομής Σύνταξης. 

. Αποτροπή της ανάθεσης του Προγράμματος Μετεργασιακών Παροχών σε Ιδιωτική Ασφαλιστική Εταιρεία.

.  Μετατροπή του Προγράμματος Μετεργασιακών Παροχών στο ΝΕΟ ΜΕΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ, για όλο το προσωπικό ανεξάρτητα από την ημερομηνία πρόσληψής του.

. Απόκρουση οποιασδήποτε επιβουλής για ενσωμάτωση του αυτοδιαχειριζόμενου Ταμείου Υγείας σε διαδικασίες ΕΟΠΥΥ.

. Προώθηση των διεκδικήσεών μας για τους χαμηλοσυνταξιούχους συναδέλφους και τον επανυπολογισμό των δανειακών οφειλών σύμφωνα με το σημερινό καθαρό ποσό συντάξεων.

.  Δημιουργία λογαριασμού κοινωνικής αλληλεγγύης και αναβάθμιση των πολιτιστικών δραστηριοτήτων και της λειτουργίας της Λέσχης, προκειμένου να συμβάλουν στη συσπείρωση των μελών του Συλλόγου και να καλύπτουν τις σημερινές ανάγκες πολιτισμού, αναψυχής και ψυχαγωγίας.

. Αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας του Σ.Σ.Τ.Ε., της διαπαραταξιακής εκπροσώπησης και της ισοτιμίας των μελών του, της διαφάνειας στις αποφάσεις και την λειτουργία του. 

. Συμβολή μας σε κάθε προσπάθεια από κοινού με τους εν ενεργεία συναδέλφους, για μια αποτελεσματική οργάνωση και λειτουργία της ΤτΕ, ικανής να διασφαλίζει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας.

Β)   Οι θέσεις μας σχετικά με τον Οικονομικό Απολογισμό.

1. Σχετικά με τον Οικονομικό Απολογισμό του έτους 2013 και τον Προϋπολογισμό για το έτος 2014, θέλουμε να σημειώσουμε πως συνεχίσθηκαν οι πρακτικές του παρελθόντος, για τις οποίες μάλιστα είχαν ασκηθεί κριτικές και χαρακτηρισμοί προς το προηγούμενο Διοικητικό Συμβούλιο.  

Συνεχίσθηκαν οι κοπές πίττας ανά την Ελλάδα και μάλιστα με αποκλεισμό από αυτές των Συμβούλων που δεν είναι ¨φίλα προσκείμενοι¨ στο προεδρείο και οι υπερβολικά αυξημένες δαπάνες για δήθεν Πρωτοχρονιάτικες εκδηλώσεις για περιορισμένο αριθμό μελών.

Μάλιστα οι αποφάσεις αυτές ελήφθησαν, εκτός Διοικητικού Συμβουλίου, από τη λεγόμενη Διαπαραταξιακή Επιτροπή και για τις οποίες ούτε ενημερωθήκαμε, ούτε συμμετείχαμε στη λήψη τους, αφού ως γνωστό μας έχουν παρανόμως και αντιδημοκρατικά αποκλείσει από τη Διαπαραταξιακή.

Τέλος σχετικά με τα οικονομικά των Παραρτημάτων και ειδικότερα για Παραρτήματα που έχουν ιδιόκτητο χώρο και αυξημένα προς τούτο έξοδα, όπως π.χ. της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης, του Ηρακλείου κ.ά. χρειάζεται να υπάρξει επανεξέταση με βάση και την πραγματική δυνατότητα πρωτοβουλιών και εκδηλώσεων των συναδέλφων.

2. Αν και για τους παραπάνω λόγους θα μπορούσαμε να κινηθούμε προς το λευκό, εν τούτοις η έλλειψη στοιχείων ατασθαλιών και η πάγια αντίληψή μας να μη ρίχνουμε σκιές χωρίς ουσιαστικό λόγο στη ζωή του Συλλόγου, μας οδήγησε στην απόφαση να υπερψηφίσουμε τον Οικονομικό Απολογισμό του έτους 2013 και τον Προϋπολογισμό του έτους 2014.

Φυσικά, αυτό δεν μας εμποδίζει, αν συνεχισθεί η λήψη αποφάσεων χωρίς την παρουσία του εκπροσώπου της Κίνησής μας και η άρνηση παράδοσης όλων των εγγράφων και στοιχείων που κοινοποιούνται στο Σ.Σ.Τ.Ε., να κινηθούμε προς κάθε κατεύθυνση, προκειμένου να προασπίσουμε τα δικαιώματά μας και να αποκρούσουμε τη συνεχή παρανομία, η οποία στη πράξη λειτουργεί σε βάρος των δικαιωμάτων των συναδέλφων.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ

ΤΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ Σ.Σ.Τ.Ε.  ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΕΤΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ

Σας είναι ήδη γνωστό πως στην ετήσια Τακτική Συνέλευση του Σ.Σ.Τ.Ε. (27.3.2014) έχει εγγραφεί στην Ημερήσια Διάταξη, για συζήτηση και λήψη απόφασης, θέμα δέσμευσης του εκπροσώπου του Σ.Σ.Τ.Ε. στη Διαχειριστική Επιτροπή του Προγράμματος Μετεργασιακών Παροχών, έτσι ώστε πριν από τη λήψη οποιασδήποτε απόφασης  για  ανάθεση του Προγράμματος σε εκτός Τραπέζης φορέα, η θέση του εκπροσώπου του Σ.Σ.Τ.Ε. να αποφασίζεται από έκτακτη Συνέλευση και όχι μόνο με απόφαση του Δ.Σ. του Συλλόγου.

Η Κίνησή μας, που συνέβαλε για τη συζήτηση και τη λήψη απόφασης για το συγκεκριμένο θέμα από την Τακτική Συνέλευση, είναι ανοικτή σε διαμόρφωση κοινής θέσης, με όλους όσους συμφωνούν σε κάτι τέτοιο. Η πρόταση που εμείς καταθέτουμε για συζήτηση στην Τακτική Συνέλευση είναι η παρακάτω:

¨Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες, η λήψη απόφασης της πενταμελούς Διαχειριστικής Επιτροπής του Προγράμματος Μετεργασιακών Παροχών, επί συγκεκριμένου θέματος, απαιτεί, βάσει του Κανονισμού, την πλειοψηφία των τεσσάρων μελών της, ο εκπρόσωπός του Σ.Σ.Τ.Ε. σε αυτή θα πρέπει για να συμμετάσχει στη συζήτηση και τη λήψη απόφασης να έχει, επί του συγκεκριμένου θέματος, απόφαση ΄Εκτακτης Συνέλευσης και πανελλαδικής ψηφοφορίας των συνταξιούχων μας. Μάλιστα η απόφαση αυτή θα πρέπει να λαμβάνεται με την αντίστοιχη αυξημένη πλειοψηφία που απαιτείται και για τα μέλη της Διαχειριστικής Επιτροπής. ¨

Η πρότασή μας για τη δέσμευση του εκπροσώπου του Σ.Σ.Τ.Ε. με απόφαση Έκτακτης Συνέλευσης εκτός από το θέμα της ανάθεσης της διαχείρισης του Προγράμματος σε Ασφαλιστική Εταιρεία, περιλαμβάνει και οποιαδήποτε τροποποίηση άρθρων του Κανονισμού για την οποία, βάσει του Κανονισμού, απαιτείται πλειοψηφία των τεσσάρων μελών της πενταμελούς Διαχειριστικής Επιτροπής του Προγράμματος.

 

Όταν όλοι διακηρύσσουμε τη θέλησή μας να διατηρήσουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα στην ασφάλιση και την υγεία μέσα στην Τράπεζα Ελλάδος,  νομίζουμε πως μπορούμε να αποφασίσουμε, στην Τακτική Συνέλευση, ΟΜΟΦΩΝΑ για τη δέσμευση του εκπροσώπου του Σ.Σ.Τ.Ε.

Εξ άλλου το γεγονός αυτό θα έδινε πρόσθετη δύναμη στο Σ.Σ.Τ.Ε.

Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ

ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ

Μετά από πρόταση της πλειοψηφίας του Δ.Σ. του Σ.Σ.Τ.Ε., στην   Ημερήσια Διάταξη της ετήσιας Τακτικής Συνέλευσης (27.3.2014) έχει τεθεί θέμα ορισμού ημερομηνίας για τη διεξαγωγή πανελλαδικής ψηφοφορίας για την τροποποίηση άρθρων του Καταστατικού του Συλλόγου μας.

Σημειώνουμε ότι βάσει του άρθρου 5 παρ. 5 του ισχύοντος Καταστατικού “για να ληφθεί απόφαση που να τροποποιεί το καταστατικό απαιτείται στη συνέλευση να είναι παρόντα τα μισά τουλάχιστον από τα τακτικά μέλη, ταμειακώς εντάξει, που διαμένουν στην Αθήνα, Πειραιά και προάστια, και πλειοψηφία των ¾ των παρόντων” δηλαδή απαιτείται Ειδική Καταστατική Συνέλευση διότι δεν είναι νόμιμο ούτε καταστατικά προβλεπόμενο η Τακτική Συνέλευση, σε τρίτη σύγκλιση, να πάρει τέτοιες αποφάσεις. 

Η Κίνησή μας είναι σύμφωνημε την τροποποίηση άρθρων του Καταστατικού διότι έχουν παρέλθει αρκετά έτη από την τελευταία τροποποίησή του (1986) και απαιτείται εκσυγχρονισμός του. Όμως η όποια τροποποίηση άρθρων πρέπει να επέλθει μέσα από δημοκρατικό διάλογο, με δυνατότητα προτάσεων από συναδέλφους και να είναι προϊόν σοβαρής επεξεργασίας ώστε το νέο Καταστατικό να καλύπτει τις σύγχρονες λειτουργικές ανάγκες του Συλλόγου.

Η  Κίνησή μας διαφωνεί και καταψηφίζειτην πρόταση της πλειοψηφίας του Δ.Σ. για τροποποίηση άρθρων του Καταστατικού χωρίς τη σύγκλιση Ειδικής Καταστατικής Συνέλευσης, με τη διεξαγωγή και μόνο πανελλαδικής ψηφοφορίας. Η διαδικασία αυτή δεν είναι σύμφωνη με το ισχύον Καταστατικό και θεωρούμε πως δεν πρέπει να τροποποιούνται άρθρα του Καταστατικού μόνομε την παράθεση των προτάσεων της όποιας πλειοψηφίας, χωρίς να γνωστοποιούνται και να εκτίθενται όλες οι σχετικές με τα τροποποιούμενα άρθρα προτάσεις.

Θέση και Πρόταση της Κίνησής μας είναι:

α. να εφαρμοσθεί το άρθρο 5 παρ. 5 του ισχύοντος Καταστατικού και να συγκληθεί  ΕιδικήΚαταστατική Συνέλευση,  και

β. οι προτάσεις κατ΄ άρθρο που θα τεθούν υπόψη της Ειδικής Καταστατικής Συνέλευσης να έχουν διαμορφωθεί από Επιτροπή Καταστατικού η οποία θα αποτελείται  από δέκα μέλη (10), έξι (6) μέλη του Δ.Σ. (ένας από κάθε Κίνηση) και τέσσερα (4) μέλη τα οποία θα επιλεγούν από την Τακτική Συνέλευση της 27.3.2014.

Η Επιτροπή αυτή θα επεξεργασθεί τις τροποποιήσεις άρθρων του Καταστατικού λαμβάνοντας υπόψη της και προτάσεις συναδέλφων.

Τέλος διευκρινίζουμε πως στην παρούσα συγκυρία είμαστε αρνητικοί σε τριετή θητεία του Δ.Σ. και υπέρ του εκλογικού συστήματος της απλής ανόθευτης αναλογικής, ενώ το θέμα της διεύρυνσης των μελών του Δ.Σ. το συνδέουμε με το εκλογικό σύστημα.

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ

ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ Σ.Σ.Τ.Ε. ΝΑ ΖΗΤΗΘΕΙ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ

ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ

                                                                                        

Στην τελευταία συνεδρίαση, της 7 και 11.3.2014, του Διοικητικού Συμβουλίου του Σ.Σ.Τ.Ε. αποφασίσθηκε, κατά πλειοψηφία, “η ανάθεση στον καθηγητή κ. Κ. Κρεμαλή να συντάξει νομική γνωμοδότηση  για το Πρόγραμμα Μετεργασιακών Παροχών, έναντι της αμοιβής των 10.000 ευρώ πλέον Φ.Π.Α.”

Η Κίνησή μας μειοψήφησεγια τους λόγους που αναλύονται παρακάτω.

Η απόφαση έγκρισης, της ανάθεσης της γνωμοδότησης στον κ. Κ. Κρεμαλή και του σχετικού ποσού, ελήφθη την 7.3.2014 και εκ των υστέρων, την 11.3.2014, υπήρξε απλή και μόνο ενημέρωση του Δ.Σ. για τα ερωτήματα τα οποία τέθηκαν στον κ. Κ. Κρεμαλή και για τα οποία ζητούνται απαντήσεις.

Παραθέτουμε το απόσπασμα όπως κατατέθηκε στα πρακτικά του Δ.Σ.για ενημέρωση των συναδέλφων: «... Επί τη βάση των ανωτέρω ερωτάται αν είναι σύννομες οι ανωτέρω αποφάσεις, συμβατικές δεσμεύσεις και ενδεικτικά αναφέρουμε: 1.Η πρόβλεψη στο άρθρο 15 του οικείου κανονισμού για τη δυνατότητα ανάθεσης της διαχείρισης του προγράμματος σε ασφαλιστική εταιρεία, 2. Ο καθορισμός της χορηγούμενης από την Τράπεζα της Ελλάδος επικουρικής σύνταξης στο 20% στο κατά το άρθρο 10 του Κανονισμού του τέως Ταμείου Συντάξεων Προσωπικού Τραπέζης Ελλάδος συνταξίμων αποδοχών για το σύνολο των ασφαλισμένων, 3. Η σύσταση του ανωτέρω λογαριασμού και η μέσω αυτού χορήγηση μετεργασιακής παροχής κείμενης εκτός του πεδίου της υποχρεωτικής δημοσίου χαρακτήρα κοινωνικής ασφάλισης με βάση τις συμβατικές δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος έναντι του προσωπικού της, 4. Η δυνατότητα νομοθετικής παρέμβασης (συρρίκνωσης) στο 16% μετά την από 25.6.2013 ανοικτή ενοχική συμφωνία, 5. Το περιεχόμενο της συμφωνίας κατοχυρώνεται πληρέστερα με επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας;».   

Σημειώνουμε πως ο Πρόεδρος του Δ.Σ. αρνήθηκε να παραδώσει στα μέλη του Δ.Σ., όπως έχει νόμιμη και καταστατική υποχρέωση, αντίγραφο του σχετικού εγγράφου που δόθηκε στον κ. Κ. Κρεμαλή.

Η Κίνησή μας θεωρεί δικαίωμα και υποχρέωσητης όποιας πλειοψηφίας να προσφεύγει και να αναζητεί γνωμοδοτήσεις που στηρίζουν τα συλλογικά μας συμφέροντα.Δεν εξαρτάμε  τη θέση μας από το ύψος του ποσού που απαιτείται για μια ουσιαστική και αξιόμαχη γνωμοδότηση. Εγείρονται όμως πολλά ερωτήματα για τη χρηστικότητα και χρησιμότητα της συγκεκριμένης γνωμοδότησης τη συγκεκριμένη, μάλιστα, χρονική περίοδο. 

Τα ερωτήματά μας είναι τα ακόλουθα: Αφού δεν ζητήσαμε ανεξάρτητη γνωμοδότηση, προσφεύγοντας στο συγκεκριμένο ή άλλο καθηγητή, όταν προχωρούσαμε στο διαχωρισμό του μερίσματος και δημιουργούσαμε το Πρόγραμμα Μετεργασιακών Παροχών στηριζόμενοι αποκλειστικά και μόνο στη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου της Τράπεζας και στη γνωμοδότηση της Νομικής της Διεύθυνσης, γιατί αυτό γίνεται εκ των υστέρων; Διαπιστώθηκαν κενά ή παραλείψεις που απαιτούν πρόσθετη νομική ενίσχυση; Ζητήθηκε κάτι τέτοιο από την Τράπεζα με την οποία συμφωνήσαμε  στο Πρόγραμμα και έχει αναλάβει στο ακέραιο τις νομικές και όχι μόνο ευθύνες του Προγράμματος; Αλήθεια, ποια ανάγκη επέβαλλε πρόσθετες νομικές απαντήσεις για ερωτήματα που ουσιαστικά κανείς δεν έθεσε, όταν μάλιστα όλοι γνωρίζουμε πως οι νομικές γνωμοδοτήσεις αλλά και τα νομικά κείμενα επιτρέπουν πολλαπλές ερμηνείες;

Μπροστά σε μια συγκυρία πιθανών εξελίξεων τόσο σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, όσο και σε αυτό της Διοίκησης της Τράπεζας, ποιόν εξυπηρετεί τώρα η δημοσιοποίηση του συγκεκριμένου θέματος και ο χορός των Νομικών Γνωμοδοτήσεων που ουσιαστικά ανοίγει εκ των υστέρων και μάλιστα με ευθύνη του Συλλόγου μας;

Στην ανακοίνωση Νο 12/15.3.2014 του Σ.Σ.Τ.Ε. αναφέρονται οι λόγοι που:

«…κρίθηκε σκόπιμη η λήψη γνωμοδότησης για το πρόγραμμα μετεργασιακών παροχών για να χρησιμοποιηθεί έναντι κάθε απόπειρας αμφισβήτησής του από «Δούρειους Ίππους» εντός των τειχών της Τράπεζας. Οι αντιδράσεις ορισμένων συνδικαλιστικών κύκλων που είχαν αναλάβει εργολαβικά τις «νομικές αναλύσεις» γύρω από τα ασφαλιστικά και το πρόγραμμα, ενισχύει την άποψη ότι βαδίζουμε σε καλό δρόμο, σε σχέση με την επιλογή μας για τη συγκεκριμένη γνωμοδότηση.»

Μετά και τα παραπάνω ειλικρινά αναρωτιόμαστε αν οι σχετικές γνωμοδοτήσεις των αρμοδίων οργάνων της Τράπεζας (Νομικό Συμβούλιο, Νομική Διεύθυνση) δεν ήσαν επαρκείς για τις ανάγκες της εσωτερικής συνδικαλιστικής αντιπαράθεσης την οποία επικαλείται η ανακοίνωση και αν έπρεπε να δαπανηθούν 12.300 ευρώ για ¨εσωτερικούς εχθρούς¨.  Επίσης προβληματιζόμαστε επειδή δεν θεωρούμε κανένα συνταξιούχο μας ανόητο, ώστε στο όνομα και μόνο της συνδικαλιστικής αντιπαράθεσης να θέλει να βλάψει τα συμφέροντά του. Τελικά μήπως υπάρχει ¨φωτιά¨την οποία θεωρούν ότι  θα σβήσουν με μια πρόσθετη γνωμοδότηση; Μήπως θέλουν να υπονομεύσουν μια πιθανά διαφορετική προσέγγιση από την επόμενη Διοίκηση της Τράπεζας (ανεξαρτήτως προσώπων) στο θέμα του Προγράμματος προς την κατεύθυνση μετατροπής του στο “νέο μέρισμα της εποχής μας”, για όλο το προσωπικό ανεξάρτητα από την ημερομηνία πρόσληψής του;

Εχθρός είναι ο κακός μας εαυτός και οι εγωισμοί που δημιουργήθηκαν από τη μακρά περίοδο της δικομματικής αλαζονείας. Εχθρός είναι η έλλειψη αναγνώρισης των πραγματικών κινδύνων που εμπεριέχονται στην ενσωμάτωση, της κύριας σύνταξης σήμερα και της επικουρικής πιθανά αύριο, στην Η.ΔΙ.Κ.Α. και τον Εθνικό Φορέα Απονομής Σύνταξης στη συνέχεια. Εχθρός είναι η εμφανής ηττοπάθεια που φωλιάζει στην αντίληψη κάποιων πως, με την ανάθεση του Προγράμματος σε Ιδιωτική Ασφαλιστική Εταιρεία, θα σωθεί το 16% του παλαιού ενιαίου μερίσματος από όλα όσα απειλούν παραπέρα την κύρια σύνταξη και το εναπομείναν μέρισμα 20% ως επικουρική. Εχθρός είναι, ακριβώς, αυτή η απαράδεκτη αντίληψη, για συνταξιούχους και συνδικαλιστές της ανεξάρτητης Κεντρικής Τράπεζας, η οποία βλέπει τη γραμμή άμυνας και προστασίας των δικαιωμάτων μας, έξω από την Τράπεζα και το Καταστατικό της, στις Ιδιωτικές Ασφαλιστικές Εταιρείες για την Επικουρική Σύνταξη σήμερα και γιατί όχι και για την Υγεία αύριο.

Συνάδελφοι,

Η Ομάδα Συντονισμού της Κίνησής μας σας εξέθεσε τις θέσεις και προτάσεις της, αναλυτικά, θέλοντας να συμβάλει εποικοδομητικά στη δημοκρατική λειτουργία του Συλλόγου χωρίς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς.

Είναι πάγια θέση μας πως ΟΛΟΙ  οι συνάδελφοι πρέπει να έχουν γνώση και άποψη για ότι συμβαίνει στο χώρο των συνταξιούχων και ειδικότερα σε αυτόν των συνταξιούχων της Τραπέζης της Ελλάδος.

Οι θέσεις και οι επιλογές μας δεν είναι αποτέλεσμα των προσωπικών αντιπαραθέσεων και του διαχωριστικού κλίματος που καλλιεργείται από αυτούς που επιμένουν στην διαχείριση των θεμάτων μας με την αλαζονεία, τον εγωισμό και την αμετροέπεια που κληρονόμησαν από το δικομματικό σύστημα που καταρρέει.

Οι θέσεις και οι διεκδικήσεις απορρέουν από τις δίκαιες απαιτήσεις ΟΛΩΝ των συνταξιούχων της ΤτΕ και τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η ΤτΕ απέναντί τους σύμφωνα με Νόμους και Καταστατικά.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Η ΟΜΑΔΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ

Αναγνωστοπούλου Δήμητρα, Βαξεβανάκη Έλλη, Δεληπέτρος Δημήτρης,  Ευσταθίου Κώστας,  Καραγιάννης Ιπποκράτης,  Καραφωτιά Φωφώ, Κουλούρης Γιώργος, Κωνστανταράκη Εύα,  Μαγκλάρας Κώστας, Μελισσείδου Ελένη, Μοσχονησίου Βάσω, Μπαλαούρας Μάκης, Μπουλαλά Αγγελική, Νέστωρας Γιώργος, Παπαμάργαρης Χάρης,  Πατσιλίβα Μαργαρίτα,  Χατούπη Μαρία.

Πεζοδρόμηση Πανεπιστημίου: Ανάπλαση ή χαριστική βολή στην καρδιά της Αθήνας;

Η ρημαγμένη, όχι μόνο από την οικονομική κρίση, αλλά και από τους κάθε λογής βανδάλους Αθήνα, δέχεται πλέον και την χαριστική βολή:
Την έγκριση του τερατώδους έργου που ακούει στό όνομα ΠΕΖΟΔΡΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ή επί το διεθνέστερον RETHINK ATHENS...!!
Για μας η Πανεπιστημίου αποτέλεσε μια δεύτερη πατρίδα ή γειτονιά, καθώς ένα σημαντικό και μεγάλο κομμάτι της ζωής μας αναλώθηκε εδώ πέρα.

Επιβάλλεται λοιπόν να έχουμε τουλάχιστον άποψη για το γεγονός και να παρακολουθήσουμε τις απόψεις των αρχιτεκτόνων καταρχήν...


Άρθρο του αρχιτέκτονα Νίκου Μιχαλόπουλου
(περισσότερα στοιχεία & φωτογραφικό υλικό στην πηγή  
ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ)

Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Αθήνα
Η απειλή της Πανεπιστημίου

Η αφήγηση για την Πανεπιστημίου
(οι μύθοι και η πραγματικότητα)

‘‘Ο επιστήμονας αναρωτιέται πάνω στην εγκυρότητα των αφηγηματικών αποφάνσεων και διαπιστώνει ότι ποτέ δεν έχουν υποβληθεί στην επιχειρηματολογία και στην απόδειξη’’
‘‘Οι αφηγήσεις είναι παραμύθια, μύθοι, παραδόσεις, καλές για παιδιά και τις γυναίκες’’  

Ζάν-Φρανσουά Λυοτάρ, Η Μεταμοντέρνα Κατάσταση

Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Αθήνα.
Εδώ και τρία χρόνια μεθοδεύεται η επιβολή κάποιων σημαντικών επεμβάσεων στο κέντρο της Αθήνας, με επιπτώσεις όμως σε ολόκληρη την πόλη. Αυτό πήρε τη μορφή του re think Athens με την εμφάνιση ενός νέου ισχυρού εταίρου στην ‘’ομάδα’’ προώθησης,  του Ιδρύματος Ωνάση, και την προκήρυξη ενός αρχιτεκτονικού διαγωνισμού με την ‘’απειλή ανάπλασης της Πανεπιστημίου’’ (όπως αναφέρει ο ακαδημαϊκός Π. Τέτσης , Καθημερινή της   9/6/2013)
 Η επιχείρηση αυτή δεν πήρε την μορφή της ‘’ορθολογικής’’ μελέτης του έργου. Αυτό επεσήμανε και ο ΣΑΔΑΣ τμήμα Αθήνας σε ανακοίνωση του:  ‘’ … υπάρχουν σοβαρά λειτουργικά θέματα και ερωτήματα, όσον αφορά στην επιλογή της συγκεκριμένης παρέμβασης. Η παρέμβαση αυτή δεν αποτελεί απόρροια κάποιου θεσμοθετημένου συνολικού σχεδιασμού, ούτε ως ουσία, ούτε ως προτεραιότητα και κατανοείτε πως τίθεται σοβαρό επιστημονικό θέμα’’.  Και διαχώρισε τη θέση του από το διαγωνισμό ‘’για λόγους τόσο δεοντολογικούς, όσο και επιστημονικούς’’
Αντί του δημόσιου διαλόγου, της επιστημονικής ανάλυσης και της επιχειρηματολογίας,  αναπτύχθηκε μια μεταμοντέρνα αφήγηση, γύρω απ’ την πόλη τελείως αντιεπιστημονική. Η Αθήνα παρουσιάστηκε ως μια πόλη κατεστραμμένη,  με το κέντρο χωρίς ζωή, με ανύπαρκτο  δημόσιο χώρο, σε ένα κλίμα κοινωνικής και οικονομικής υποβάθμισης με εγκαταλελειμμένα τα κτίρια. Ο λόγος ήταν ότι δεν υπήρχε ένα ‘’ νέο ανθρώπινο παραγωγικό, γόνιμο ,  αθηναϊκό κέντρο’’ .
Και σύμφωνα με το Rethink Athens η ‘’ ευκαιρία για την Αθήνα είναι εδώ’’. Η ανάπλαση της … Πανεπιστημίου.

Η ΑΦΗΓΗΣΗ
Γύρω από αυτή την αφήγηση αναπτύχθηκαν οι παρακάτω 6 μύθοι:

ΠΡΩΤΟΣ ΜΥΘΟΣ: Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΑΝ ΤΟ ZEIL
Σε ένα δισέλιδο άρθρο (Καθημερινή 18/3/2012) ο κ. Τουρνικιώτης ανέλυσε όλο το σχέδιο της ‘’ομάδας’’. Κεντρικό σημείο της αφήγησης αποτελούσε μια τεράστια φωτογραφία του Zeil που στο άρθρο παραλληλιζόταν με την Πανεπιστημίου, και η  μετατροπή της πιο κύριας λεωφόρου της Φρανκφούρτης -κατά τον κ. Τουρνικιώτη και το μύθο - του Zeil, σε καταπράσινο βουλεβάρτο χωρίς αυτοκίνητα, εξαιρετικά φιλικό στους πολίτες’’
Ο κ. Τουρνικιώτης μέσα  από το άρθρο και χρησιμοποιώντας την εικόνα αντί του επιστημονικού λόγου προσπαθούσε να μας υποβάλλει μια ψευδαίσθηση του μέλλοντος μας,  ειδυλλιακή μεν αλλά πολύ μακράν της πραγματικότητας. Ταυτόχρονα θέλησε να δώσει και έναν ευρωπαϊκό αέρα στην αφήγηση. Ποια είναι η πραγματικότητα όμως;

  Το Zeil είναι ένας κεντρικός δρόμος της Φραγκφούρτης βόρεια του ποταμού Main, πολύ γνωστός γιατί οδηγεί στο ζωολογικό κήπο. Το δυτικό τμήμα του μετά την Konrad-Adenauer-Straße , πεζοδρομήθηκε.  Ήταν μια παρέμβαση τοπικής σημασίας, σε μια δευτερεύουσα κυκλοφοριακά οδό. Λιγότερο σημαντική και από την πεζοδρόμηση της Ερμού και της Αποστόλου Παύλου για την Αθήνα. Πιστεύω ότι ανταποκρίνεται πλήρως σ’ αυτήν η πεζοδρόμηση της Αιόλου.  Η  Αιόλου όμως όπως και το Zeil, δεν συμμετείχε στο βασικό οδικό δίκτυο της πόλης. Η κεντρική οδός που ανταποκρίνεται στην μορφή και στη λειτουργία της Πανεπιστημίου είναι η Konrad-Adenauer-Straße.  Είναι μια λεωφόρος στον άξονα βορά νότου που αποτελεί τον κύριο οδικό άξονα ολόκληρης της πόλης, εξασφαλίζει την διαμπερή κίνηση και συνδέει το κέντρο με τους οδικούς δακτυλίους, όπως και η Πανεπιστημίου. Αυτή φυσικά δεν την άγγιξαν διότι θα παρέλυε όλη η Φρανκφούρτη.

ΑΙΟΛΟΥ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ZEIL
Μπορείτε να μπείτε στο Google για να διαπιστώσετε τα παραπάνω. 

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΥΘΟΣ: Η ΔΙΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΜ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ Α. ΤΡΙΤΣΗ
Στη συνέχεια έγινε προσπάθεια να συνδεθεί η  αφήγηση, με άλλες σύγχρονες αφηγήσεις και  αστικούς μύθους. Με αυτό τον τρόπο προσπάθησαν να δώσουν μια ιστορική διάσταση στις προτάσεις και ταυτόχρονα να τις εμφανίσουν σαν ώριμα αιτήματα που επιτέλους ήρθε η ώρα να υλοποιηθούν. Έτσι εμφανίστηκε το Rethink Athens σαν υλοποίηση και του οράματος του Α. Τρίτση για πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου με διέλευση του τραμ.
Δυστυχώς, το τραμ δεν ήταν όραμα, αλλά ένα επικοινωνιακό τρικ , που τέθηκε από τον τότε Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Α. Τρίτση με στόχο  να οδηγηθεί στις καλένδες το ΜΕΤΡΟ επειδή, η τότε κυβέρνηση δεν ήθελε να ξοδέψει κονδύλια για την Αθήνα, για να μεταφέρει πόρους στις αγροτικές περιοχές. Το πόσο ειλικρινής ήταν, φάνηκε και από το γεγονός, ότι ο ίδιος αργότερα σας δήμαρχος Αθήνας δεν προώθησε το όραμα του.
Σήμερα μετά την κατασκευή του ΜΕΤΡΟ η κατασκευή μιας γραμμής τραμ πάνω από αυτό μόνον σαν δυστοπία μπορεί να εκληφθεί.

ΤΡΙΤΟΣ ΜΥΘΟΣ: Η ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

Εμπλουτίζοντας παραπέρα την αφήγηση, προσπάθησαν να την συνδέσουν με τις ηρωικές στιγμές του ελληνισμού, αναβιώνοντας τον μεγαλοϊδεατισμό και μικρομεγαλισμό μας.
Έτσι προβλήθηκε η ανάδειξη της Πανεπιστημίου της ‘’μοναδικής σε αξία αστικής λεωφόρου’’ και της Νεοκλασικής Τριλογίας‘’ το μοναδικό αυτό αρχιτεκτονικό σύνολο στο οποίο αποτυπώνεται η ιστορική και πολιτιστική φυσιογνωμία της πόλης’’ σαν στοιχεία μιας ‘’εμβληματικής Μητρόπολης’’.
Ποια όμως είναι η πραγματικότητα; Η Αθήνα δεν είναι εμβληματική μητρόπολη. Είναι μια περιφερειακή πόλη στον ευρωπαϊκό Νότο. (Αν δεν είχε την Ακρόπολη πιθανών δεν θα την ήξερε κανένας)
Η μοναδική σε αξία αστική λεωφόρος, δεν είναι καν λεωφόρος είναι ένας φαρδύς δρόμος. Η δε Τριλογία, είναι πραγματικά ένα εξαίρετο δείγμα του ελληνικού Νεοκλασικισμού που μας συγκινεί σαν Έλληνες , αλλά μέχρι εκεί. Εξάλλου σε αυτή αποτυπώνεται ένα μικρό μέρος της ιστορίας της πόλης.  Ένας δε Αμερικάνος θα την συνέκρινε ίσως με την κεντρική πλατεία της επαρχιακής  πόλης που μένει  με το Δημαρχείο και το Δικαστικό Μέγαρο, πιθανότατα κτισμένα σε παλαντιανό στυλ.

ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΜΥΘΟΣ: Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Στην αφήγηση μπήκαν πολλά στοιχεία για  την πόλη, τα οποία θεωρήθηκαν ως δεδομένα και αδιαπραγμάτευτα όπως ότι η Πανεπιστημίου είναι το κέντρο της πόλης. Με αυτό τον τρόπο ήθελαν να υπερτονίσουν τη βαρύτητα  της παρέμβασης αφού δεν γίνεται σε ένα τυχαίο σημείο της πόλης αλλά ακριβώς στο κέντρο.  Έτσι είναι όμως;

Στις αρχές του αιώνα κέντρο της πόλης ήταν το τρίγωνο : Σύνταγμα, Μοναστηράκι , Ομόνοια – (Ιστορικό τρίγωνο)
Μεταπολεμικά το κέντρο της πόλης ήταν η πλατεία Ομόνοιας και οι άξονες  που ξεκινούσαν  από αυτήν. Πανεπιστημίου- Σταδίου- Αιόλου- Πατησίων- Πειραιώς
Την σύγχρονη περίοδο κέντρο αποτέλεσε  ο γραμμικός άξονας Σύνταγμα – Hilton, δηλαδή η Βασ. Σοφίας. Μάλιστα με την πεζοδρόμηση της Ερμού, ο άξονας αυτός επεκτάθηκε μέχρι το Μοναστηράκι και το Γκάζι. Η Ομόνοια υποβαθμίστηκε και η Πανεπιστημίου περιορίστηκε , σε έναν επίσημο δρόμο που στεγάζει βασικά Τραπεζικά κτίρια, παρέμεινε όμως ο βασικός κυκλοφοριακός άξονας.
Ποτέ δε ήταν η Πανεπιστημίου το κέντρο της πόλης.
Για ποιο κέντρο της πόλης λοιπόν συζητάμε;

ΠΕΜΠΤΟΣ ΜΥΘΟΣ: ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ Η ΑΘΗΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΘΕΙ- Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ ΡΑΧΟΚΟΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Πουθενά στον κόσμο οι πεζοδρομήσεις δεν συνδέονται με το πράσινο. Οι πεζοδρομήσεις έχουν στόχο την ανάκτηση του δημόσιου χώρου από τον πολίτη και όχι την αύξηση του πρασίνου.

ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟ 1864 : ΟΛΗ Η ΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΠΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΗΜΕΝΗ
Επιπλέον αν μελετήσουμε έναν χάρτη της πόλης του 1864, θα διαπιστώσουμε ότι ΟΛΗ Η ΠΟΛΗ που περιλαμβάνεται στο χάρτη  είναι σε πολύ μεγάλη έκταση ΠΕΖΟΔΡΟΜΗΜΕΝΗ, δηλαδή έχουμε πεζοδρομήσει τον ιστορικό πυρήνα της πόλης. Μάλιστα με την πεζοδρόμηση της Απόστολου Παύλου εντάχθηκαν σε αυτό τον  πυρήνα και νεώτερες  περιοχές  της πόλης όπως το Θησείο , το Γκάζι και την περιοχή Μακρυγιάννη. Και δεν είναι μόνο η κεντρική περιοχή. Επιπλέον έχουν γίνει εκτεταμένες πεζοδρομήσεις στο Μεταξουργείο, στα Εξάρχεια, στην Κυψέλη, στο Γουδί, στην Πανόρμου κλπ. Η Αθήνα έχει ανάγκη από πράσινο (πάρκα, πλατείες, άλση) όχι από εμβληματικές πεζοδρομήσεις ούτε από τόπους δημιουργικής συνάντησης ή νέα στέκια.
ΕΚΤΟΣ ΜΥΘΟΣ: Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΜ ΣΤΗΝ ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΘΑ ΣΥΜΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΩΝ, ΤΟΥ ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ, ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ(!) ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΑΠΟΛΗΣ(!)
Αυτά ισχυρίστηκε ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση σε κάποια ομιλία του προσπαθώντας να δώσει και κοινωνική διάσταση στην αφήγηση, αλλά και να την καταστήσει επίκαιρη. Ποια όμως είναι η πραγματικότητα;
Πολύ κοντά στην Πατησίων και προς Δυσμάς υφίσταται η γραμμή του ΗΣΑΠ με σταθμούς που βρίσκονται πάνω σε αυτή ή σε κοντινή απόσταση από αυτή. Επιπλέον, θα κατασκευασθεί η  γραμμή 4 του ΜΕΤΡΟ, Ανατολικά της Πατησίων, σε αντίστοιχες  αποστάσεις. Θα βρεθεί λοιπόν αυτή η περιοχή της πόλης ανάμεσα σε δυο γραμμές μετρό. Η κατασκευή και γραμμής τραμ επιπλέον, απλά θα αφαιρέσει επιβατικό κοινό από το μετρό, χωρίς να προσφέρει ουσιαστικά τίποτα.

Η γραμμή του τραμ στην Πατησίων (μαύρη γραμμή) μεταξύ των γραμμών του ΗΣΑΠ (πράσινη γραμμή) και της γραμμής 4 του ΜΕΤΡΟ (κίτρινη γραμμή).

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ
Σημαντικό σημείο του Rethink Athens, ήταν ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός. ( για την ‘’ κηποτεχνική διαμόρφωση’’ όπως ανέφεραν κάποιοι συνάδελφοι μένοντας όμως στην επιφάνεια των πραγμάτων)
Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΣΑΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΝΣΕΩΝ
Ο διεθνής διαγωνισμός ήταν απαραίτητος για δυο λόγους. Πρώτον για επικοινωνιακούς γι αυτό και δόθηκε πανηγυρικός χαρακτήρας στο rethink Athens. Δεύτερον, με αυτό τον τρόπο νομιμοποιήθηκαν και με τον πλέον επίσημο τρόπο όλες οι προηγούμενες διαδικασίες και απέκτησαν εγκυρότητα οι παρεμβάσεις που θα γίνουν χωρίς να χρειαστεί να υποβληθούν στην επιχειρηματολογία και στην απόδειξη.  Ο διαγωνισμός ήταν ένα σεντόνι που σκέπασε το παρελθόν, έκανε επανεκκίνηση της διαδικασίας και κυρίως νομιμοποίησε τις αφηγηματικές αποφάνσεις.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Σήμερα η αφήγηση έφτασε στο τέλος της.  Οι μυθολογίες αυτές που με τόσο κόπο στήθηκαν διαπιστώνουμε ότι έρχονται σε κατευθείαν σύγκρουση με την πραγματικότητα.
1)    ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ: Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ- ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ- Η ΠΟΛΗ ΣΕ ΑΠΟΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ
Από τα ελάχιστα κέρδη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ήταν το ΜΕΤΡΟ και ο Ολυμπιακός Κυκλοφοριακός Δακτύλιος του Γ. Κανδύλη.
Η κυκλοφορία της Αθήνας οργανώθηκε γύρω από ένα Δακτύλιο: Αττική Οδός, Παρακηφίσιος, Παραλιακή,  και Λ. Κηφισίας-Β. Σοφίας- Λ. Συγγρού.
Για τη δημιουργία και την κυκλοφοριακή αναβάθμισή αυτού του δακτυλίου έγιναν πολλά έργα και ρυθμίσεις και μπορούμε να πούμε, ότι έχει αποκατασταθεί μια αρκετά ικανοποιητική λειτουργία.

 

  Στο μέσο του δακτυλίου υπάρχει ένας τρίτος, οριζόντιος , διαμπερής άξονας που διέρχεται και από το κέντρο της πόλης. Αποτελείται από τη Λ. Βουλιαγμένης, Πανεπιστημίου (με τις Σταδίου και Ακαδημίας) και τη Λ. Αθηνών.
Επίσης έχουν δημιουργηθεί δυο μικρότεροι δακτύλιοι  (με κόκκινο στο σχέδιο). Οι δυο αυτοί  δακτύλιοι αποτελούν τον εσωτερικό δακτύλιο της πόλης.
Διακρίνεται  αμέσως ο κομβικός ρόλος της Πανεπιστημίου και στον εξωτερικό και στους δακτυλίους του κέντρου αφού αποτελεί την μοναδική δυνατότητα διαμπερούς κίνησης στο μεγάλο δακτύλιο της πόλης, αλλά και το κοινό σημείο των δυο εσωτερικών δακτυλίων. Αυτή την οδό λοιπόν θέλουν να καταργήσουν. Η Πανεπιστημίου σαν αποτέλεσμα θα γίνει μια νησίδα, εγκλωβισμένη σε ένα οδικό δακτύλιο μονίμως μποτιλιαρισμένο. Οι κάτοικοι του κέντρου θα χωριστούν σε Βόρειους και Νότιους, οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου σε Ανατολικούς και Δυτικούς.

2)    ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΝΕΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ
 Εδώ θα προσπαθήσουμε να προσαρμόσουμε τη μυθολογία στην πραγματικότητα και να δούμε αν και πως υλοποιούνται όλες αυτές οι μεγαλόστομες εξαγγελίες.  Απλά θα μετρήσουμε λωρίδες.
Η Πανεπιστημίου σήμερα έχει στο τμήμα της προς την Ομόνοια  πέντε λωρίδες κυκλοφορίας (προς το Σύνταγμα  έξι), επίσης έχει φαρδιά πεζοδρόμια , με μια δενδροστοιχία και μια μικρή νησίδα πρασίνου στο καθένα.
 Η τοποθέτηση του ΤΡΑΜ σημαίνει δυο λωρίδες κυκλοφορίας για τις γραμμές του ΤΡΑΜ και ενδιάμεσα χώρο για τις πλατφόρμες επιβίβασης- αποβίβασης  δηλαδή θα χρειαστούμε τρεις λωρίδες κυκλοφορίας για το ΤΡΑΜ.  Απομένουν δυο λωρίδες.
Όμως επιπλέον ‘’ η Πανεπιστημίου θα πάρει πάνω της … ταξί και οχήματα εξυπηρέτησης’’ Συνεπώς  θα πρέπει να προβλέψουμε λωρίδες κυκλοφορίας για τα ταξί, την Άμεση Δράση, τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ, την Πυροσβεστική, τα αυτοκίνητα της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του Διπλωματικού Σώματος, τα κρατικά,  τα τουριστικά πούλμαν για την εξυπηρέτηση ξενοδοχείων και οπωσδήποτε του γύρου της Αθήνας, και βέβαια τα οχήματα τροφοδοσίας των καταστημάτων. Δηλαδή θέλουμε οπωσδήποτε δυο λωρίδες κυκλοφορίας αυτοκινήτων, δηλαδή αυτές που μας απέμειναν,  μια για συνεχή κίνηση και μια για στάση- στάθμευση.
Φυσικά όποιος νομίζει ότι σε αυτές τις δυο λωρίδες,  χωράν νέοι χώροι πρασίνου, πεζοί και ποδηλάτες, απλά μας ειρωνεύεται . Απλά δεν υπάρχει άλλος χώρος για αυτά.
Επίσης η Πανεπιστημίου αυτοαναιρείται σαν τόπος ‘’ δημιουργικής’’ συνάντησης των Αθηναίων. Που θα συναντηθούν, μέσα στα βαγόνια του τραμ;
Βέβαια έμενε ακόμα μια εκδοχή ΝΑ ΜΙΚΡΥΝΟΥΝ ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΖΩΝΕΣ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥ. Δηλαδή να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Αυτό διαπιστώσαμε ότι επέλεξαν να κάνουν, βλέποντας τις οριστικές μελέτες.

3)    Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ:ΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ- ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ- ΕΕΞΟΒΕΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΕΖΩΝ

 Δέσμιοι της αφήγησης πλέον οι προτάσεις του Rethink Athens αδυνατούν να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα και οδηγούνται στην υπέρβαση της. Έτσι στις οριστικές μελέτες που ήδη εκτίθενται , διαπιστώνουμε ότι προσπαθούν με κάθε τρόπο να τα χωρέσουν όλα, όσα μεγαλεπήβολα εξήγγειλαν. Ο συν. Γ. Τριανταφύλλου σε άρθρο του  ανάφερε ότι δεν υπήρχαν σχέδια της οριστικής μελέτης με διαστάσεις. Πιστεύω ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν. Διότι τότε θα αποκαλύπτονταν η αντίφαση της αφήγησης με την  πραγματικότητα και θα κατέρρεε όλη η μυθολογία. Μπλεγμένοι στο αδιέξοδο που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει αδυνατούν να προτείνουν μια ρεαλιστική και εφαρμόσιμη λύση. Έτσι εξαναγκάζονται να  αγνοήσουν κάθε προδιαγραφή αφήνοντας μόνο μια λωρίδα κυκλοφορίας για τα αυτοκίνητα,  στενεύοντας τις λωρίδες του τραμ και στριμώχνοντας ένα ‘’συμβολικό ποδηλατόδρομο’’ , μεταξύ ζαρντινιερών και λωρίδας κυκλοφορίας αυτοκινήτων και εν τέλει περιορίζουν τα πεζοδρόμια εξοβελίζοντας τον πεζό ή υποχρεώνοντας τον να χρησιμοποιεί τους ποδηλατοδρόμους, τις λωρίδες των αυτοκινήτων και του τραμ. Φυσικά για πλατφόρμες επιβίβασης- αποβίβασης ούτε λόγος. Αυτό το διαπίστωσα αποτυπώνοντας την Πανεπιστημίου στο ύψος του ΣΤΕ και προσπαθώντας να αντιστοιχήσω τα σχέδια της οριστικής μελέτης στην αποτύπωση χωρίς όμως επιτυχία. Οι οριστικές μελέτες αποδείχθηκαν και αυτές μέρος της αφήγησης, δηλ. παραμύθια.  Η νέα Πανεπιστημίου δεν θα είναι καθόλου φιλική για τον πεζό. Στη θέση των σημερινών πεζοδρομίων θα ανέβουν τα ποδήλατα και το τραμ και το δε πραγματικό πράσινο θα είναι μια ζαρντινιέρα μικρότερη από τις είδη υπάρχουσες. Βέβαια ο πεζός θα πρέπει να διασχίζει προσεκτικά τις γραμμές του τραμ  και μόνο σε περίπτωση απόλυτης ανάγκης σύμφωνα με τις πινακίδες της ΤΡΑΜ ΑΕ.
ΓΙΑΤΙ;
Από το Rethink Athens έχουν προκύψει ερωτήματα τα οποία πρέπει να απαντηθούν.
•    Γιατί επέλεξαν να παρέμβουν στην Πανεπιστημίου ένα από τους ελάχιστους δρόμους της πόλης που λειτουργεί ομαλά για τα αυτοκίνητα, αλλά προσφέρει ΑΝΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ;
•    ΓΙΑΤΙ προχωρούν αυτή την ανάπλαση και κυρίως τον κυκλοφοριακό ανασχεδιασμό πριν:
1.    Ολοκληρωθούν τα έργα του μετρό και κυρίως η γραμμή 4 
2.    Ολοκληρωθεί ο επανασχεδιασμός του σημερινού συστήματος αστικών συγκοινωνιών που θα στηρίζεται στη συνεργασία των μέσων σταθερής τροχιάς και λεωφορείων.
3.    Πριν ωριμάσουν οι επιπτώσεις στην πόλη από τα έργα της περασμένης δεκαετίας που τώρα αρχίζουν να εμφανίζονται καθώς υπάρχει μεγάλη επιβράδυνση λόγω της οικονομικής κρίσης π. χ τώρα γίνονται αισθητά τα αποτελέσματα από την πεζοδρόμηση της Αιόλου.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
•    Θα συμφωνήσω με την πρόταση του κ. Τέτση. Η Πανεπιστημίου να μείνει ως έχει. Το Rethink Athens να ακυρωθεί. Η απειλούμενη ανάπλαση ‘’ ελπίζουμε ότι δεν θα πραγματοποιηθεί …’’ .
•    Επίσης θα πρότεινα στον Δήμαρχο Αθηναίων , όπως και τους άλλους υποψήφιους δημάρχους να κρατήσουν απόσταση από το Rethink Athens.
•    Το κόστος του τμήματος του έργου που προγραμματίζεται υπολογίζεται στα 78 εκ. €. Το συνολικό κόστος του έργου εκτιμάται στα 180 εκ. €.. Θα  μπορούσαν να διοχετευθούν αυτά τα 180 εκατομμύρια € σε έργα πρασίνου , μικρά έργα ολοκλήρωσης του δικτύου των πεζοδρόμων, πλατείες και μικρά πάρκα που θα βελτίωναν την ζωή της γειτονιάς.  Αυτή τη στιγμή μια μεσαία παλαιά πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας πωλείται από 300.000 έως 700.000€. Με αυτά τα χρήματα μπορούμε να αποσύρουμε  300 πολυκατοικίες που αυτές αντιστοιχούν σε τουλάχιστον 60 στρέμματα ή 12-15 νέες πλατείες στο μέγεθος της πλατείας Εξαρχείων, που αυτές θα ‘’ χρησιμοποιηθούν ως μοχλός ριζικής αναζωογόνησης του κέντρου της πόλης’’ (βλ. Α. Ρωμανός, για το Ελληνικό).

Ν. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ

Εισήγηση της Έρη Κωνσταντάκου

Με αφορμή τη σχετική συζήτηση για το έργο, δημοσιεύουμε την πολύ ενδιαφέρουσα εισήγηση της ανεξάρτητης Περιφερειακής Συμβούλου Αττικής, αρχιτέκτονος Έρης Κωνσταντάκου, που κατατέθηκε στη σχετική συζήτηση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής.
«Ο νέος χαρακτήρας της Πανεπιστημίου μοιάζει να απευθύνεται αποκλειστικά στον περαστικό και στον τουρίστα κι όχι σε αυτούς που κατοικούν κι εργάζονται στο κέντρο», σημειώνει χαρακτηριστικά η Έρη Κωνσταντάκου για να συμπληρώσει πως «θα απορροφηθούν πόροι σε μια ευνοημένη περιοχή, σε σχέση με τις κραυγαλέες ανάγκες των πιο υποβαθμισμένων γειτονικών της».

Ολόκληρη η εισήγηση της Περιεφερειακής Συμβούλου:

Είναι φυσικό να δημιουργούνται αντιδράσεις, όταν η δημόσια διοίκηση νομιμοποιεί την επέμβαση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στον δημόσιο χώρο, αναθέτοντάς της να την υποκαταστήσει στην διεξαγωγή αρχιτεκτονικού διαγωνισμού. Ειδικά όταν ο διαγωνισμός αφορά την ανάπλαση της Πανεπιστημίου. Και είναι επίσης φυσικό, η χορηγία του ιδιώτη αγωνοθέτη -που αφορά το κόστος του διαγωνισμού- να μην εκλαμβάνεται ως οικονομική προσφορά – ευεργεσία, αλλά ως υποστήριξη των συμφερόντων του, όταν υπάρχουν όλες οι ενδείξεις πως το έργο εξυπηρετεί προοπτικά το ίδρυμά του.
Αυτό το γεγονός από μόνο του, είναι μια πολύ κακή αρχή και δεν ευνοεί συνθήκες διαλόγου. Εξ άλλου για να ήταν πραγματικός διάλογος θα έπρεπε να είχε προηγηθεί της προκήρυξης του διαγωνισμού. Και λειτουργεί ενισχυτικά στη διαμάχη που γεννούν οι διαφορετικές ερμηνείες και προτάσεις αντιμετώπισης του πολεοδομικού, κοινωνικού, οικονομικού και πολιτιστικού μαρασμού του κέντρου της Αθήνας , που κλιμακώνονται μαζί με τη συρρίκνωση της δημοκρατίας. Ενώ όλα τα δείγματα γραφής των μνημονιακών κυβερνήσεων, είναι υποστηρικτικά των ιδιωτικών συμφερόντων και απαξιωτικά των δημοσίων, το λιγότερο που θα έπρεπε να κάνει το ΥΠΕΚΑ αν ήθελε να πείσει, ήταν να κρατήσει τα προσχήματα τουλάχιστον και να τηρήσει τους κανόνες διεξαγωγής των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών.
Η πολύπλευρη κρίση της Αθήνας εντάθηκε από την ύφεση και τις πολιτικές λιτότητας, αλλά έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα σαν αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών. Η πολυλειτουργικότητα του κέντρου που καταργήθηκε με την απομάκρυνση της κατοικίας, της μικρής μεταποιητικής παραγωγής και των δημόσιων υπηρεσιών και η διαμόρφωσή του σε ζώνη εμπορίου και αναψυχής, το απονεύρωνε σταδιακά μέχρι να του δώσει το τελικό κτύπημα με την οικονομική κρίση που έβαλε λουκέτο στο μεγαλύτερο μέρος του.
Ενθαρρύνθηκε μόνο η βιομηχανία της διασκέδασης εις βάρος των παραδοσιακών κλάδων που καταστράφηκαν και τώρα που και η εμπορική ζήτηση αλλά και οι θαμώνες των χώρων διασκέδασης μειώθηκαν, το κέντρο έμεινε ρημαγμένος χώρος όπου προσπαθούν να βρουν καταφύγιο, η ακραία φτώχια κι η εγκατάλειψη των αστέγων, των μεταναστών, των εξαρτημένων, που αυξάνουν ως παράγωγα των πολιτικών που αδιαφορούν για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και συρρικνώνουν το κράτος πρόνοιας. Και σε μια παράλογη πλήρη αντιστροφή, από αποτέλεσμα μετατρέπονται σε αιτία του προβλήματος. Αυτός ο εξ επί τούτου αποπροσανατολισμός, δίνει και το άλλοθι στον ολοένα αυξανόμενο ρατσισμό.
Μη μπορώντας ή μη θέλοντας να αντιμετωπίσει τις αιτίες που μεταλλάσσουν ολοένα μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων σε παιδιά ενός κατώτερου θεού, το κράτος έχει επιδοθεί στο κυνηγητό τους, ενώ τις μαφίες που τους εκμεταλλεύονται τις αφήνει να λειτουργούν ανενόχλητες.
Μέσα σε αυτό το αφήγημα- περιγραφή, οι εισηγητές ενός τόσο καθοριστικού για την πόλη εγχειρήματος πρέπει τώρα με δικά τους λόγια να πουν και να αποδείξουν πως δεν είναι ένα έργο βιτρίνας, πως δεν επιχειρούν να βάλουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί αλλά να τα αντιμετωπίσουν. Πράγμα δύσκολο αφού πρέπει να απαντήσουν στο πως η κοινωνία θα τροφοδοτήσει τις φλέβες του νέου κέντρου όταν η ίδια αιμορραγεί και δεν μπορεί να επιβιώσει. Με το ίδιο μοντέλο ανάπτυξης που το μετέτρεψε σε τόπο μόνο κατανάλωσης, γεμίζοντάς το τραπεζοκαθίσματα, έχει ελπίδες αυτή η ανάπλαση να επιτύχει; Άραγε αυτό είναι που θέλουμε για την Πανεπιστημίου; Κι αν λάβουμε υπόψη την πλήρη απουσία άλλων αναπλάσεων σε κλίμακα γειτονιάς και το χάσμα των χωρικών ανισοτήτων που μεγαλώνει, μήπως αντί για την αναζωογόνηση, οδηγήσει σε μεγαλύτερη ερημοποίηση; Κι αν περιπτωσιακά ευδοκιμήσει επειδή θα δοθεί ως φιλέτο σε μεγαλοεπενδυτές, χωρίς την αντοχή και την ποιότητα που θα έδινε στο κέντρο η πολυλειτουργικότητα, ποιος και πόσο θα ωφεληθεί σε βάθος χρόνου;
Ο νέος χαρακτήρας της Πανεπιστημίου μοιάζει να απευθύνεται αποκλειστικά στον περαστικό και στον τουρίστα κι όχι σε αυτούς που κατοικούν κι εργάζονται στο κέντρο. Είναι ενδεικτικός μιας μεταστροφής στην αντιμετώπιση των αστικών προβλημάτων όπου η προτεραιότητα δεν δίνεται πλέον στην κοινωνική χρησιμότητα για όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες. Και μη γελιόμαστε από την αναφορά στον περιορισμό των ΙΧ , και την απόδοση του χώρου σε πεζούς και ποδηλάτες, που γενικότερα είναι πάγια αιτήματα μιας προοδευτικής αντίληψης για την πόλη, γιατί το συγκεκριμένο ζήτημα είναι πολύ ευρύτερο και τα ξεπερνά. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η κοινωνική χρησιμότητα έχει πολλές παραμέτρους με τις οποίες θα κριθεί.
Το γεγονός πως θα απορροφηθούν πόροι σε μια ευνοημένη περιοχή, σε σχέση με τις κραυγαλέες ανάγκες των πιο υποβαθμισμένων γειτονικών της, παρεμβαίνοντας με fast track κι ανορθόδοξο τρόπο, γεννάει υπόνοιες πως στόχος είναι μόνο οι υπεραξίες και τα οφέλη που θα καρπωθούν οι συγκεκριμένοι επενδυτές με επιπλέον κόστος κι επιδείνωση για την πλειοψηφία που μαστίζεται από την κρίση.
Διαφορετικά, για ένα έργο κλίμακας όπως αυτό, σε οικονομική συγκυρία όπως η παρούσα, δεν δικαιολογείται η σπουδή με την οποία ελήφθησαν αποφάσεις χωρίς δημόσια διαβούλευση, για να υποστηριχθούν εκ των υστέρων με τις προαπαιτούμενες μελέτες. Δεν δικαιολογείται πριν την εκπόνησή τους, η δημιουργία τετελεσμένων και ο επικοινωνιακός βομβαρδισμός , η καλλιέργεια μύθων για τη νέα συλλογική μας ταυτότητα. Δεν δικαιολογείται η αγνόηση των ενστάσεων της επιστημονικής κοινότητας και των απόψεων για την ανατροπή που θα υποστεί η ιστορική ταυτότητα του κέντρου, οι ιστορικές καταβολές της λειτουργίας και ο συμβολισμός της Πανεπιστημίου ως λεωφόρου. Που λόγω του επαρκέστατου φάρδους της, η διεύρυνση των πεζοδρομίων της, η φύτευση και η δημιουργία ποδηλατόδρομου μπορούν να υλοποιηθούν στα πλαίσια μιας ανάπλασης που θα της επέτρεπε όμως να διατηρήσει και τον χαρακτήρα της.
Επίσης δεν δικαιολογείται το γεγονός πως η ανάπλαση αυτή δεν συνοδεύεται από προτάσεις και μέτρα απάλυνσης των αρνητικών συνεπειών που αφορούν την άνοδο των τιμών, τον αποκλεισμό χρήσεων, την εκδίωξη των χαμηλότερων εισοδηματικά στρωμάτων. Εκτός κι αν δεν λαμβάνονται υπόψη ως αρνητικές συνέπειες, δηλαδή είναι στόχος του σχεδιασμού η δοκιμασμένη και πετυχημένη συνταγή της αλλαγής της κοινωνικής σύνθεσης του πληθυσμού. Δηλαδή αν κρίθηκε πως έφτασε η στιγμή να τελειώνουμε μια για πάντα με τη λαϊκή ιστορικότητα του κέντρου, πως έφτασε η στιγμή του «εξευγενισμού» του και πρέπει να εξαφανισθούν όλα τα ίχνη των λαϊκών τάξεων.

Πολύ πριν από την κρίση παρακολουθούσαμε την συστηματική και σταδιακή απαξίωση του κέντρου, του δημόσιου χώρου, της δημόσιας παιδείας, της υγείας κοκ. Για να φτάσει η στιγμή να αλωθούν αναίμακτα και συνοδεία νανουριστικών ασμάτων. Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Το ορατό πρόσωπο της κρίσης...

Για μια θέση εργασίας

(Πηγή http://ikypros.com/?p=3753 )

Η Κλέο Αλμάνσα κηρύχθηκε το πρόσωπο του ισπανικού facebook της περασμένης εβδομάδας, όταν τα κοινωνικά δίκτυα γέμισαν με μηνύματα συμπαράστασης, έπειτα από συνέντευξή της στην «El Mundo», όπου αποκάλυψε πως η αγωνία της να εξασφαλίσει μια θέση εργασίας τής στοίχισε την υγεία και την αξιοπρέπειά της.
Άνεργη, πριν από ενάμιση χρόνο αποφάσισε να συμμετάσχει σε διαγωνισμό για πρόσληψη πωλητών σε επιχείρηση εμπορίας ηλεκτρικών ειδών. Μαζί με άλλους 40 νέους ανέργους, υποβλήθηκε σε δοκιμασίες υπό τον ήχο δυνατής μουσικής και ταχύτατα εναλλασσόμενου φωτισμού «ώστε να ανέβει η αδρεναλίνη για να πουλήσουν καλύτερα», όπως τους εξήγησαν. Στην πραγματικότητα υποδαύλιζαν τον ανταγωνισμό μεταξύ τους με στόχο ο ισχυρότερος να εξουδετερώσει τον πιο αδύναμο. Ανάμεσα στα άλλα, τους έβαλαν να παίξουν τις μουσικές καρέκλες διαγκωνιζόμενοι μέχρι αίματος για μια θέση, αφού όποιος έμενε όρθιος αποχωρούσε, ή να ανεβαίνουν ανά ομάδες σε μια καρέκλα και να ρίχνουν όσους μπορούσαν αποκλείοντάς τους.
Στο τέλος τούς πέταξαν ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ λέγοντας πως «θα είναι προκαταβολή του μισθού του για όποιον καταφέρει να το πάρει πρώτος». Η Κλέο βρέθηκε να την πατούν -κυριολεκτικά- δεκάδες πόδια ανθρώπων τυφλωμένων να αρπάξουν το χαρτονόμισμα και την πολυπόθητη θέση εργασίας. Στο νοσοκομείο διαπίστωσαν ότι, εκτός από μώλωπες που έφερε σε χέρια, πόδια, και πρόσωπο, είχε κι ένα σοβαρό τραύμα στη σπονδυλική στήλη, που την άφησε δύο μήνες στο κρεβάτι κι ένα χρόνο χωρίς να μπορεί να δουλέψει. Τώρα, περιμένει να εκδικαστεί η μήνυσή της κατά της εταιρείας νιώθοντας «ταπεινωμένη, κακοποιημένη και αποκαρδιωμένη». Οχι μόνο για τον τραυματισμό της, αλλά κυρίως «γιατί με ώθησαν να κάνω απαράδεκτα πράγματα που ποτέ δεν θα είχα κάνει αν δεν είχα τόση ανάγκη για δουλειά».

Στα 25 της χρόνια, η Κλέο έγινε το πιο ορατό πρόσωπο των απάνθρωπων και βίαιων μεθόδων που χρησιμοποιούν εταιρείες για να προσλάβουν ανέργους, ωθώντας τους στην επιθετικότητα ώστε να επιλέξουν όσους μπορούν να πατήσουν επί πτωμάτων. Με την κλιμάκωση της κρίσης στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου (και όχι μόνο) φαίνεται να κλιμακώνεται ανησυχητικά πια και ο ανταγωνισμός, οι απάνθρωπες συνθήκες πρόσληψης και εργοδότησης, με την προώθηση του μοντέλου της ζούγκλας.